De Belgische muziekbodem zit vol talent, maar niet altijd komen die ruwe diamantjes meteen terecht bij het publiek dat ze verdienen. Met Verse Vangst gaan we wekelijks op zoek naar recente Belgische releases die het beluisteren meer dan waard zijn, zonder daarbij oogkleppen op te zetten. Support your local scene!
Het gaat goed met de Belgische hiphopscene, met Coely, Dvtch Norris, Stikstof, Roméo Elvis, Brihang, Caballero, blackwave., Hakim – probeer maar eens om een einde te maken aan die lijst. Allerlei stijlen, allerlei steden, waarbij ook Antwerpen een belangrijke rol speelt: naast Dvtch en TheColorGrey vind je daar ook Darrell Cole. Geboren in Londen, afkomstig van Sierra Leone en een tijd in Barcelona gewoond: de kerel had duidelijk nooit oogkleppen op, en dat hoor je ook in zijn muziek. Nieuwste worp ‘Time’ combineert zo hedendaagse trappy bass met soulvolle hammonds en een intelligente rhyme – beetje een Travis Scott op valium met de vibe van een Rejji Snow-song.
Tot op vandaag viel het nog niet voor, een band die twee weken na elkaar Verse Vangst kleurt. Geen toeval dat dit nu net bij Mind Rays gebeurt: zoals het oprechte garagerockers betaamt (of toch hoe boegbeelden Ty, Thee Oh Sees en King Gizzard het doen), brengen ze aan een verdomd snel tempo muziek uit – heeft natuurlijk alles te met hun debuut ‘Nerve endings’, dat er eind deze maand is. Ook met derde single ‘Trespass’ maakt het Gentse viertal vuile punk volgens eigen recept, maar ze vermijden wel netjes de val van dertien-in-een-dozijn, door een cleaner riffje te laten botsen op rauwe vocals, tot die gitaar er zelfs nog een Oosters-aandoend deuntje bijhaalt.
En omdat garagesongs altijd zo kort zijn, bieden we meteen nog eentje aan. Equal Idiots (foto) komt binnenkort eveneens met een plaat, en speelt daarmee in het najaar al enkele headlineshows in het clubcircuit; festivalsets zullen ook niet lang meer uitblijven. Het jolige duo blijft zo steeds hoger rijzen aan het firmament – we gaan ons niet uitspreken over de rol van StuBru en andere marketingmachines – en terecht: ze weten gewoon hoe een stevige rock-‘n-rollsingle in elkaar moet zitten. Met dit nieuwe ‘Put my head in the ground’ kiest zanger/gitarist Thibault eigenlijk zelfs voor twee refreinen – een gitaarnummer met méér catchiness vinden, het wordt moeilijk.
Beetje intelligente electronica als tegengewicht vervolgens, en die komt uit de apparatuur van Le Motel. De Brusselse producer is intussen klaar met de instrumentals van Roméo Elvis z’n strongly anticipated ‘Morale 2’, maar ook eventjes stilstaan is achteruitgaan en daarom heeft-ie alweer ‘Lukum’ uit, op het LA based label Tar. De track gaat van een energetische, LTGL-achtige beat richting glitch hoppende synths en kalmere drumpatronen, met daardoor nog eens Afrikaanse zangsamples verwerkt. Geslaagde genreversmelting, weinigen doen het op zo’n eigenzinnige manier.
Een vorige single van Baltimore noemden we eens een liefdesbaby van Radiohead en Tame Impala – ditmaal ziet het ernaar uit dat de dreampop en shoegaze nu ook Limburg hebben bereikt. De Hasseltse band klinkt met (het toepasselijk getitelde) ‘Sunglasses’ namelijk erg als Real Estate en DIIV, of zelfs als Zachary’s eerste band Beach Fossils. Maar met beïnvloeding is niets mis, zeker omdat het zweverige hier consequent wordt doorgevoerd, die volle gitaarlijntjes mooi harmonieus klinken en, misschien wel het belangrijkste in het genre: de vocals zijn een prominente extra muzikale laag in het geheel. Als voorloper van een nieuwe ep legt dit nummer de lat in elk geval verbluffend hoog.