De Belgische muziekbodem zit vol talent, maar niet altijd komen die ruwe diamantjes meteen terecht bij het publiek dat ze verdienen. Onder Verse Vangst serveren we wekelijks een handvol nieuwe Belgische nummers die je misschien over het hoofd zag, maar het beluisteren meer dan waard zijn. Support your local scene!
Pas anderhalf jaar geleden lanceerde David Tricot – doorgaans geafficheerd als DTM Funk in dansvloer-, playlist- en radiosferen allerhande – San-Kofa Rhythm Records, maar intussen kwam alreeds de vierde release uit op z’n onafhankelijke label. Na contemplatievere muziek van Susobrino, Soft Focus en Aõ mikte de Antwerpenaar dit keer op uptempo grooves, in de vorm van een compilatie mede-gecureerd z’n collega-DJ en fellow tastemaker AliA.
Het diverse, weelderige elektronische palet van ‘Black gravity rhythms Vol.001’ laat zich het best degusteren door in de volledige tracklist te duiken, maar met plezier – en om onszelf te behoeden van een identiteitscrisis – vertellen we je hier nog dat er ook viermaal Belgische makelij in terug te vinden is: ze heten Cheri Moya, Kuna Maze, Pippin en Forbidden Fruit en serveren zowat alles tussen percussieve house, lofi soul, breakbeats en synthgrooves. Maar zoals even hiervoor al benadrukt, is dit plaatje ook én vooral in z’n geheel killer!
Als bezieler van Metal Molly, Sukilove en Broken Glass Heroes verzilverde Pascal Deweze de voorbije decennia ontegensprekelijk enkele ereplaatsen in de Belpop-galerij, maar ‘s mans podium-, studio- én producerspalmares is daarmee verre van exhaustief – zie zo ook Gruppo Di Pawlowski, Black Cassette en Warhaus. Zelfs onder eigen naam maakt hij liedjes, en na ‘Cult of yes’ uit 2017 staat voor later dit jaar een tweede soloalbum in de steigers. ‘Mountains are still mountains’ zette daaruit eerder deze week de toon, met een eigenaardige groove, plompe baslijntjes en zacht neerdruppelende synths. Bijzonder gul met percussie is Pascal óók, wat resulteert in een etherisch exotica-laagje rond z’n prikkelende pop noir.
Een nieuwe telg vanop de veelbesproken, weldra te verschijnen en intussen blijkbaar reeds uitverkochte DEEWEE-compilatie is geland! Vorige maand werd de release van deze 3LP wereldkundig gemaakt via een nieuwe single van Charlotte Adigéry, deze week losten de Dewaele-broers de eerste track van Movulango, ofte een nieuw alias van Mozes Mosuse, ook deel van de doorgewinterde DEEWEE-protégés Future Sound Of Antwerp. Stephen en David lieten weten dat er duchtig gesleuteld is aan dit project – benieuwd wat de kerel dan verder nog zoal achter de hand heeft, want deze trippy dreampop from outer space doet alvast héél wat goeds vermoeden.
Al sinds ‘Ruby’ op zoek, en zopas de tiende op zak mogen steken: Cesar Quinn’s edelstenenzoektocht is na anderhalf jaar voltooid! Na vier singles verscheen gisteren debuutplaat ‘Opal’ in z’n geheel. Frederik Daelemans en de zijnen beitelen daarop klanken uit psychedelica, indie, slacker én jazz vast in hun postpop, nu eens luchtig groovend en dan weer doordacht gearrangeerd. Als nieuwe albumtrack viel ons ‘Emerald’ bijzonder snel op: geprangd tussen de weltschmerz van Slint en King Krule vervormt Cesar Quinn z’n rauwe melancholie tot dreigende dissonantie, uitmondend in een stééngoede – pun intended, zeker wel – melodie.
Ze zijn slechts met z’n tweeën maar klínken als een (minstens) vijfkoppige band en gooien gretiger genregrenzen overhoop dan eender welke muzikant met een been (of twee) in de jazz: dat Hi Hawaii géén doorsnee duo is, maakte eerste plaat ‘The List’ eind vorige maand alvast snel duidelijk. Jens Bouttery en Lennart Heyndels bricoleren met een batterij aan synthesizers, drumbeats en vocals een frisse, funky en flikkerende collectie absurde popsongs in elkaar, dat letterlijk geen moment gespeend wordt van laagjes humor en gekkigheid. Zopas ook nog ‘ns visueel stevig in de verf gezet, dankzij het heftig rondstuiterende ‘Solutions’ en bijbehorend, zowaar nog ongrijpbaarder clipje.