De Belgische muziekbodem zit vol talent, maar niet altijd komen die ruwe diamantjes meteen terecht bij het publiek dat ze verdienen. Voor het vijfde jaar al intussen bundelen we met Verse Vangst wekelijks nieuwe Belgische releases die je misschien over het hoofd zag, maar het beluisteren meer dan waard zijn. And as always: support your local scene!
Je kan alles ook handig beluisteren in onderstaande Spotifylijst.
Ramses Van Den Eede is het brein achter Hypochristmutreefuzz en voorziet de ritmesectie binnen Teen Creeps. Even terug besloot hij zijn instrumentenkunde uit te breiden en legde hij zich toe op de piano die in zijn woonkamer stond te blinken. Het resultaat: een solo-ep met als naam ‘The figure of speech’. De muziek op die ep ligt ver van de van waanzin uitpuilende klanken die zijn andere projecten tekenen maar voelt desalniettemin verfrissend. ‘The figure of speech’ klinkt lichtvoetig maar wordt nooit oppervlakkig. Wij tippen vooral ‘Isolation’, dat drijft op een simpele pianoriedel en besluit met een wonderlijk mooi refrein dat onze innerlijke lockdownonrust sust: “You’re just a victim of the insane”. (Lowie)
Ambroos De Schepper, blazer der saxofoons bij onder meer Azmari en Kosmo Sound, houdt er sinds enige tijd ook een eigen project op na. Met Bandler Ching slalomt de Brusselaar samen met Alan Van Rompuy (toetsen), Federico Pecoraro (bas) en Olivier Penu (drums) tussen alles wat jazz, hiphop, electro, global beats en zelfs noise kan zijn, zolang het zich maar tot een groove based geheel laat verweven. En óf debuutsingle ‘Pousmousse’ die brede visie meteen treffend tentoonspreidt: een gortdroog shuffelende beat stuwt een handvol bolle basnoten voort, waarop een meanderende sax even inhaakt om die kordate ritmesectie vervolgens richting filmischere sferen te leiden – op zijn beurt afgelost door ijle Fender Rhodes-klanken. Meermaals te nemen tripje, alvorens binnenkort hun debuut-ep verschijnt op Sdban Ultra. (Gilles)
De met kitsch flirtende electro is aan een opmars bezig in België: Borokov Borokov en Willy Organ kenden we al en clubmember lijken we aan dat lijstje te kunnen toevoegen. Het duo gebruikte de lockdown om een nieuw project op poten te zetten en brengt nu z’n tweede single uit. ‘Zit maar lekker’ klinkt als Arbeid Adelt in een hedendaags jasje met een kater die de moed in de schoenen doet zakken: “De ochtend is zo lang en ik ruik nog steeds naar bier”. Een welgekomen antwoord op de new beat. (Lowie)
Jakomo is een jonge, Brusselse band die, ondanks zijn korte staat van dienst al een vaste klant is geworden in deze rubriek. De groep doopte z’n eigen muziek suave rock, een naam die exact klinkt zoals hun muziek: speels, achterover leunend en doorspekt van authenticiteit. ‘OK, coach’ is een nieuw nummer dat ons genadeloos aan de net gepasseerde zomer doet terugdenken, met dank aan een ritmisch heerlijk refrein en een nonchalant croonende stem: Mac DeMarco met enkele sigaretten te veel op. ‘OK, coach’ vormt zo een warmhoudertje voor de donkere en koude maanden die ons te wachten staan. (Lowie)
Drukke tijden, daar bij sentimental records. Vorige week bracht het cassettelabel nog het debuut van Lucas Schreel uit – waaruit de eerste single hier ook in première ging – en intussen staat alreeds de volgende release in de steigers. Dat wordt de tweede ep van First, dat eerder dit jaar al met een eerste plaatje naar buiten kwam. Zangeres Jasmin Smolders en producer Pieter Vochten zochten daarop al naar een evenwicht tussen duistere electronica en breekbare klanken, en afgaande op nieuwe single ‘Restless’ lijkt die route alvast resoluut aangehouden. Echoënde beats en lagen ijzige synths knipogen naar dark wave, en nadat ze worden aangevuld met haast mystiek aandoende vocals, stijgt de track in een ware catharsis op richting een beenhard beukende finale. (Gilles)