De Belgische muziekbodem zit vol talent, maar niet altijd komen die ruwe diamantjes meteen terecht bij het publiek dat ze verdienen. Met Verse Vangst gaan we wekelijks op zoek naar recente Belgische releases die het beluisteren meer dan waard zijn, zonder daarbij oogkleppen op te zetten. Support your local scene!
Twee weken geleden – onvergeeflijk, we beseffen het – over het hoofd gezien, maar dat gaan we goed maken door Fake Indians hier bovenaan te zetten. Het Antwerpse viertal bracht zopas een ep uit op Kinky Star Records, het label van, welja, da’s duidelijk. Binnenkort mogen ze ook de support doen van het Canadese Ought, in Trix. Flarden post-punk zitten er inderdaad in, al drijven hun nummers evengoed op noise- en krautrock. Vooral met deze ‘Got a pain’ creëert Fake Indians een originele sound, die na een paar minuten zelfs aan een poppy kant van Millionaire herinnert. Proper.
Bonzo wordt hier en daar wel eens slackerpopband genoemd, al is dat wat kort door de bocht: hun nieuwste worp ‘Running away’ heeft meer weg van een vuilere Real Estate of pakweg Allah-Las, zonder de surfsferen dan. Thijs Boyen schreef in elk geval een erg vrolijk liedje neer, en als DIY-product figureert hij ook gewoon zelf in de clip. Nu is het enkel nog wachten op een nieuw teken van leven van zijn andere band, Yawns.
Het Gentse Raveyards is een verzameling van vijf genieën in minstens evenveel genres. Steak Number Eight, Brutus, Rumours, The Subs, Foxylane en nog zoveel meer: de combo van dat alles zou ergens een idee van Raveyards sound moeten illustreren. De voorbije week verscheen een nieuw album van de groep, dat wordt afgetrapt met ‘Lank’. Duister is hier dé constante, terwijl er gegoocheld wordt tussen trance, techno en pyschedelische ambient. Ook live een hele beleving, en gezien ‘KYEM’ integraal op Youtube staat, is het maar een kwestie van één klik om hun wereld eens binnen te drijven.
Visual/performance artist Benjamin Abel Meirhaeghe en producer Alien Observer werkten samen aan deze SWINGS, een album dat ‘the inner songs’ van eerstgenoemde exposeert en waarop hij de tekst en zang voor zijn rekening neemt. Het werd een bevreemdende en vooral uiteenlopende verzameling nummers, gaande van louter a capella-opbouw tot piano-electronica. Zo is er dit zachte ‘Balancing’, dat beide combineert. Deeltjes vroege James Blake vliegen hier en daar voorbij, hoewel we bij halve kunstprojecten voorzichtig zijn met vergelijkingen. Oordeel vooral zelf, en beluister dan ook meteen het mooie album in z’n geheel.
Begeesterende electronica van de hardere soort vinden we bij Hiele (foto), een Antwerps producer en live beatleverancier, die vaak met Aphex Twin wordt vergeleken. Na onlangs nog op The Sound Of The Belgian Underground en Over Tijd te hebben gestaan, releaset de kerel morgen een live-opname op YYAA Recordings (in Londen, nota bene), waarvan deze ‘Pirate’ een deel vormt. Oneohtrix Point Never lijkt ook niet veraf te zijn, wat ons nog benieuwder maakt naar de volledige plaat.