De Belgische muziekbodem zit vol talent, maar niet altijd komen die ruwe diamantjes meteen terecht bij het publiek dat ze verdienen. Voor het vijfde jaar al intussen bundelen we met Verse Vangst wekelijks nieuwe Belgische releases die je misschien over het hoofd zag, maar het beluisteren meer dan waard zijn. And as always: support your local scene!
Je kan alles ook handig beluisteren in onderstaande Spotifylijst.
Met de kortste in de volledige geschiedenis der 7”-plaatjes – opgeteld precies 176 seconden – katapulteerde een voortaan lidwoordloos CRACKUPS zich zo’n goed jaar geleden weer op het Belgische punktoneel. De verschroeiende energie van ‘Wet sheets’ en ‘Floor’ deed vooral naar adem happen, met albumaankondiger ‘Getting the vibes’ schakelt het Kempische viertal iets terug, naar krautrock-‘n-roll en vol dreigende ritmiek. Niet dat je die oprukkende explosie ontloopt hoor, en dat zal 21 augustus evenzeer gelden wat de release van tweede plaat ‘Greetings from earth’ betreft.
Vorig najaar loste Adriaan De Roover met ‘Leaves’ een eerste album onder zijn eigen naam, nadat hij zich lange tijd als Oaktree over het electronica-spectrum begaf. Die transformatie bracht ook een muzikale verschuiving met zich mee: minder neo-klassieke elementen en meer abstracte ambientklanken kleuren Adriaans sound dezer dagen, iets dat hij op z’n nieuwste release nog verder uitdiept. Op het Gentse Dauw label kwam vorige week de ep ‘Voor anderen’ uit, een collectie creaties die tussen 2015 en 2018 ontstonden, nooit eerder verschenen en toch al die uitgepuurde insteek meedragen. Er zweeft een intrigerende samenhang tussen de vijf composities, allen bedachtzaam minimalistisch en soms haast breekbaar licht – inclusief het 15 minuten durende ‘Voor Thomas’ dat ontsluit als zinderend soundscape.
Het jonge Pig Parade Records blijft zijn biggen de wijde wereld insturen. Nieuwste telg Bubba brengt naast de eerste vrouwen ook een caleidoscopisch geluid de stal binnen. De band zweeft naar eigen zeggen tussen K-pop en Nick Cave, al horen we in ‘Hot gurls’ eerder vleugen The Dresden Dolls en Joe Gideon & The Shark. De inhoud refereert volgens henzelf dan weer naar “de onzekerheid die vrouwen teweegbrengen. Of de ode aan ontregeling in het algemeen”. Tongue-in-cheek geestigheid dus, en laat dat net hetgeen zijn waar we enorm vatbaar voor zijn deze periode. (Jonas VL)
Brik Tu-Tok moet tegelijk zowat het meest ongrijpbare, absurdistische als intrigerende project zijn dat de laatste jaren in Gent ontsproot. De muzikale speeltuin van acteurs en theatermakers Maxim Storms en Linde Carrijn vormt een totaalpakket, waarin ook het visuele en een eerder onconventioneel instrumentarium een evenwaardige plek innemen. Met ‘Greatest hits’ bundelde het duo die eigenzinnige wereld in november nog op een debuutplaat, deze week kwam alweer een gloednieuwe single uit. ‘Things’ is niets minder dan verdomd catchy synthpop, maar dan snugger doorspekt met gekke samples, voorzien van een verbluffend vocaal spel en wederom vergezeld van een surrealistische video. Gesamtkunst!
Met een bandnaam als Kloothommel hoor je eigenlijk haast als vanzelf thuis op Gazer Tapes. De goede verstaander heeft door dat hier wordt gedoeld op overlappende begrippen als DIY, een vleug humor en gitaarmuziek (excusez le mot!). Het toeval wil dat de Gentenaars van Kloothommel in september effectief hun plaat ‘Seas near over’ uitbrengen via het Kempische cassettelabel, en daaruit werd zopas al ‘80’s Carry This Tune!’ gelost. Thematisch gaat het lied over hun ouders in de – je raadt het – jaren ’80, over liefde en scheiding, over kapitalisme en James Brown. Verdacht véél voor een band die lofi hoog in het vaandel draagt, en ook qua muzikaliteit maakt Kloothommel het zich verdacht moeilijk: ergens tussen janglepop en slackerrock in goochelt de groep met wisselende tempo’s, verdwaalde solo’s, breakdowns, melancholische melodieën én een harmonica-outro. Overdaad? Allerminst. Slimme indiesong? Reken maar.