Na een deugddoend verlengd weekend zijn we terug met een portie nog meer deugddoende Plonsjes die perfect helpen tegen examenstress, werkdruk of what so ever. De hoofdmoot werd geselecteerd en beschreven door Thomas, ook Michelle en Tobias deelden hun favorietjes mee. Zoals gewoonlijk worden Spotify-gebruikers op hun wenken bediend met de onderstaande playlist, volg hem zeker als je ook via dat kanaal op de hoogte wil blijven van onze favoriete nieuwe muziek.
Trentemøller – Hands down (feat. jennylee)
Toegegeven, wanneer iemand iets ter wereld brengt samen met een Warpaintlid, dan is objectiviteit voor mij geen optie. Dat blijkt nog maar eens terecht te zijn. Jennylee’s vocals manifesteren zich als een soort liefdesbaby van Jehnny Beth en Siouxsie Sioux. De lijzige wanhoop en urgentie zorgen in combinatie met de ritmische sectie voor een redelijk gejaagd geheel. Pauzes met ademruimte voor een solide gitaarlijn en maf synthgeluid leveren echter op een intelligente manier balans. (Michelle)
Denzel Curry & BADBADNOTGOOD – Ultimate
Denzel Curry presenteert samen met de jongens BADBADNOTGOOD een nieuwe versie van z’n hit ‘Ultimate’, bekend van menig bottle flip-filmpje. De raps van de twintiger klinken nog steeds even geschift, maar de oorspronkelijk zo agressieve beat wordt vervangen door een meer bezwerende en jazzy variant. Op deze manier wordt er een onverwachte draai aan het nummer gegeven, maar verrassend genoeg lijkt het plaatje helemaal te kloppen. (Tobias)
Lorde – Perfect places
Na een verrassende banger (‘Green light’) en een onverwachte ballad (‘Liability’ <3) houdt Lorde het op haar nieuwe single ‘Perfect places’ opvallend vertrouwd. Dat hoeft hier ab-so-luut geen slechte zaak te zijn: op dit nummer horen we de skelet-pop van de Nieuw-Zeelandse namelijk uitgevoerd met een maximale dosis vlees aan het bot. Ondanks het minimalisme gaat de popster hier immers all the way in een ode aan het nachtleven die net zo euforisch, kortstondig en geïntoxiceerd lijkt als een beter avondje uit. Waar popmuziek me vaker doet denken aan fris- en energydrank, geeft Lorde hier haar eigen subtiele variant van het vaak rock-georiënteerde alcohol-anthem, klaar om veelvuldig meegekweeld te worden. (Thomas)
Anna of the North – Lovers
Een ander popliedje dat ik de voorbije week al meer dan gezond geluisterd heb, is ‘Lovers’ van Anna of the North. De wollige suikerspinsongs van dit Noorse duo is voorlopig voor mij nogal hit or miss, maar na ‘Us’ hebben ze nu een tweede liedje waar ik helemaal verslingerd aan ben. Hier vinden Anna en haar producer Brady een perfecte manier om hun catchy tune in een vederzacht jasje van Scandinavisch design te wikkelen: geen sinecure om je muziek enerzijds zo gezellig en comfortabel, en anderzijds aanstekelijk en eigentijds te laten klinken. (Thomas)
Dua Lipa – New rules
Met ‘New rules’ van Dua Lipa is er nog een laatste pophitje in deze Plonsjes. Waar Dua Lipa’s lijvige album bestaat uit veel bekende singles en een paar fillers, zijn er ook nog een paar verrassende nieuwe nummers. ‘New rules’ is er daar dus eentje van met z’n classy tropical house-pop – na ‘Hotter than hell’ blijkt dat toch wel een van haar specialiteiten – en self-care lyrics. “If you’re under him, you ain’t getting over him” zegt alles over deze zelfzekere, recht door zee gaande song. Waarschijnlijk gaat het niet meteen singlemateriaal zijn, maar dankzij die fijne, niet-alledaagse productie en confident vocals, is dit toch een swingende vreemde eend in de bijt, die smeekt om op replay gespeeld te worden. (Thomas)
Tall Friend – Oats
Over dan naar charmante gitaarmuziek in de vorm van Tall Friends ‘Oats’. Dit drietal brengt binnenkort bij Exploding In Sound een nieuwe plaat uit, volgens zangeres Charles “a documentation of me packing up and unboxing many, many years of hurt.” De prachtige single ‘Oats’ doet alvast hard uitkijken naar deze release. Het is ingetogen slaapkamerpop voor liefhebbers van Frankie Cosmos en Eskimeaux die de weinig opbeurende realiteit tegelijk confronterend en troostend laat overkomen door ze vooral haar naakte zelf te laten zijn over scherpe maar zachte gitaarklanken. (Thomas)
Waxahatchee – Never been wrong
Je moet misschien even doorzetten om van Waxahatchee’s muziek te kunnen houden, maar die moeite verdient haar uiterst gevoelige singer-songwriter-rock wel. Ook op ‘Never been wrong’ zijn haar grillige sound en weinig conventionele vocals weer essentiële elementen om de emo-toer op te gaan. Eerst voelt het wat ongemakkelijk aan wanneer Katie Crutchfield twee keer snel na elkaar middenin het nummer een lange pauze laat vallen, bij volgende luisterbeurten merk je pas hoe de gewezen P.S. Eliot-artieste de song een paar keer stillegt om dan later met twee denderde stukken instrumentatie wat stoom af te laten. Een volledige catharsis wordt het nooit, maar dat is ook niet waarvoor je bij Waxa moet zijn. (Thomas)
Aldous RH – Feelin blue
Voor zomerse slacker rock zijn de ogen al snel gericht op Mac DeMarco, maar onderschat ook deze Aldous RH alsjeblief niet. In de stillere hoekjes van het internet maakt deze langharige gekkerd al een tijdje liedjes die met een kwinkslag op z’n Connan Mockasins tegelijk zonnig, aanstekelijk, ontspannend, verfrissend, verrassend en lollig klinken. Op de kruising tussen freak-pop en indierock is deze psychedelische Brit al een tijdje een naam om in de gaten te houden, laten we hopen dat deze ‘Feeling blue’ het begin kan zijn van een minder onopgemerkte carrière. (Thomas)
Jikuroux – Themed break
De Australische producer Air Max ‘97 stelt ons op z’n label DECISIONS voor aan talent uit eigen land zoals Jikuroux. Zij bereidt momenteel een tweede ep voor, die ze later deze maand overigens voorstelt in Berghain samen met onder meer Ziùr en V I O L E N C E. De eerste single daarvan is ‘Themed break’, een moeilijk te plaatsen nummer dat volledig rond een vocal sample draait. Van speelse internetesthetiek, over verontrustende samples naar ravende synths: de context waarin de “oehoehoe” zich afspeelt is heel veranderlijk, maar dat houdt deze clubhit net erg interessant. (Thomas)
DJ NA – Versed riddim
Vorige week zag ik volledig over het hoofd dat Ngzuzunguzu’s DJ NA een dancehallnummer (‘45diboss’ van Day One) had geproducet. Die misser maken we deze week goed met de superfuego instrumental, ‘Versed riddim’. Die biedt alles wat je van een riddim mag verwachten en zoveel meer: zelfs zonder vocals klinkt ie opzwepend, en de vooruitstrevende sound zorgt dat de electronica hier niet alleen stevig dansbaar maar ook vervaarlijk edgy voor de dag komt. Laat het een mooie reminder zijn dat artiesten als Nguzunguzu zich al lang voor het een trend was (die ze waarschijnlijk zelf zo startten), zich bekommerden om Zuid-Amerikaanse muziek en daardoor ook over de nodige skills en ervaring beschikken. (Thomas)