Met ‘Currents’ verlegde Tame Impala de standaard van wat pop en psychedelica konden zijn, en het was sindsdien vier jaar wachten waar die evolutie verder naar zou leiden. Tot vandaag, met nieuwe single ‘Patience’. Dit vinden wij ervan:
Thomas Konings: Dankzij gereputeerde liveshows, de alomtegenwoordigheid van enkele fantastische singles en een paar (op papier) spannende samenwerkingen, zou je bijna vergeten wat voor merde Tame Impala niet op de wereld heeft losgelaten met ‘Currents’. En dus mag het eigenlijk niet verbazen dat ‘Patience’ een snel vergeetbaar niemendalletje is waarop Kevin Parker en zijn boys geen enkel risico durven nemen. Trendy indierockers proberen momenteel om ter luist te klinken, alleen valt die trend op geen enkele manier te rijmen met de Australiërs’ voorliefde voor klaar klinkende kitsch. Het idee dat we dit nummer de komende maanden nog mateloos door onze strot geramd zullen krijgen, is ronduit vermoeiend: na enkele luisterbeurten irriteren de flauwe sound en futloze vocals alleen maar meer en meer. 1/5
Zeno Van Moerkerke: Op ‘Currents’ ging Tame Impala al gretig aan de slag met disco. Disco van het soort met glijdende slap bass en wavey synths. Op ‘Patience’ glijdt hij naar de eurodisco, met fout galmende pianos en een pompende basdrum onder de conga’s. Mogelijks blijft ‘Patience’ alsnog haken in ons soms onverklaarbaar enthousiaste popbrein, maar voorlopig lijkt het vooral een langdradige excursie naar minder interessant terrein. 2/5
Frederik Jacobs: Geen popanthem zoals de songs op ‘Currents’, maar ook geen vernuftige psychedelica zoals in de beginjaren; ‘Patience’ bevindt zich er ergens tussenin. Kevin Parker maakt zich er gemakkelijk vanaf met een flanger-effect en wat conga’s – leuk voor even, maar het frisse is er snel af. Slecht nummer? Nee. Het wachten waard? Nee. Na vier jaar voelt dit nummer als een kleine comeback, maar dan eentje waar ik meer van had verwacht. 3/5
Bart Somers: Tame impala kondigde voor deze nieuwe single een kruisbestuiving van 70’s disco en 90’s house aan. Bij de intro steekt snel de vrees de kop op dat we een kloon van ‘Ritmo de la noche’ te horen zouden krijgen. Die angst verdwijnt gelukkig al na enkele seconden als we de vintage psychedelica van Tame Impala verwerkt zien tussen de luie dansbeats. ‘Patience’ swingt en groovet en is eigenlijk niet meer dan een volgende evolutie van een band die plaat na plaat een ander gezicht toont, en dat nu blijkbaar opnieuw zal doen. We zijn alvast benieuwd of dit op Pukkelpop Jungle-iaanse taferelen zal opleveren. Nog even “geduld” oefenen zeker? 4/5
Michelle Geerardyn: Het enige wat Kevin echt doet met deze single, is ons grinnikend nog wat langer op onze honger laten zitten. Een duidelijke richting wordt er nog niet aangegeven voor wat nog volgt. Het doet perfect dienst als liftmuziekje waarbij enkel Kevin weet op welke knop hij geduwd heeft. We wachten vol geduld op welke verdieping de lift stopt en hopen dat daar net iets meer te beleven valt. ¯\_(ツ)_/¯ /5