Elke vrijdag wordt de release-radar van menig muziekliefhebber geactiveerd om te speuren naar parels in het nieuwe muziekgebeuren . Bij Indiestyle vatten we de koe bij de horens en graven wij voor jou in talrijke Facebookfeeds, Twitterwatervallen, Instagramiconen en Soundcloudprofielen. We doen voor jullie onze geluidsduit in het zakje door ze in dit kant-en-klare lijstje te gieten. Je moet enkel nog je oren en ogen de kost geven.
1 800 Pain – Their money is your money
Op het spectrum van de industriële hiphop staat 1 800 Pain aan het luidruchtigste uiteinde. Gefrituurde beats, ongefilterde agressie en vervormde chaos vormen een duiveltjeskermis van jewelste. Gelukkig zijn er nog enkele houvasten in deze chaotische mengelmoes: onder andere Benny Benassi’s ‘Satisfaction’, Fred Agains ‘I’m too sexy for my shirt’ en Radioheads ‘Everything in its right place’ worden geïnterpoleerd op de plaat. (Tobias)
Absent In Body – Plague god
Op Amenra’s ‘Mass V’ was Scott Kelly van Post-metalgiganten Neurosis reeds als gast te horen, en het album verscheen via Neurot Records, het label van diezelfde pioniers. Om maar te zeggen dat een supergroep met leden van de Amerikaanse bezielers van de post-metal en de Belgische vaandeldragers ervan niet zo vergezocht is. Verrassender is de inmenging van Igor Cavalera, voornamelijk bekend van de Braziliaanse thrashmetalband Sepultura. Getuige het tempo van de singles lijkt zijn invloed op de sound eerder beperkt, maar liefhebbers van zompige gitaren moeten ‘Plague god’ zeker een kans geven. (Tobias)
Aldous Harding – Warm chris
Net zoals ‘Fever’ uit 2019 lijkt Harding wederom op weg om met ‘Warm chris’ onze harten in melancholie en lichtgetinte blijdschap te sompen. Op basis van de singles kunnen we alvast hopen dat ze die verwachtingen stilletjes aan weer aan het inlossen is. (Yannick)
Anand Wilder – I don’t know my words
Anand Wilder, die voorheen deel uitmaakte van Yeasayer, komt met zijn solodebuut ‘I don’t know my words’. Zijn kenmerkende stem is hij nog niet verloren en die ligt nog steeds goed in het oor. Voor de fans van Yeasayer voelt dit ongetwijfeld als thuiskomen, maar dan in een nieuw huis. Het is even wennen, maar je weet dat het goed wordt.
Denzel Curry – Melt my eyez see your future
Denzel Curry is back! Vreugdedansjes van plezier al hier. Zijn vorige projecten waren stuk voor stuk voltreffers, kanshebbers op album van het jaar in hun respectievelijke jaargang en zitten hier nog altijd in de albumrotatie. Ooit een soundcloudrapper, nu een toonaangevend figuur. De singles doen ons alweer watertanden, met zijn onbesprisbelijk oor voor goeie beats en zijn onnavolgbare flow. Kenny Beats en Jpegmafia vinden we terug in de productiecredits en met een eclectische guestlist (Robert Glasper, Slowthai, JID. Rico Nasty, Saul Williams,…) lijkt het er op dat Denzel nieuwe horizonten gaat opzoeken. So here for it. (Bert)
Destroyer – LABYRINTHITIS
Destroyer, het muzikaal geesteskind van Canadees Dan Bejar is met ‘Labyrinthitis’ aan plaat nummer dertien toe. Destroyer staat al jaren garant voor verrassende en uiterste bevredigende reizen door het labyrinth van Bejar’s sentimentele ziel en mind palace. Afgaande op singles ‘Tintoretto, it’s for you’ en ‘Juno’ zou het kunnen dat Bejar enkele nieuwe muzikale wegen inslaat. Hopelijk brengt Labyrinthitis’ – dat ontsteking aan de gehoorgang en evenwichtsorgaan betekent – onze waarnemingen op zeer fijne wijze aan het wankelen. (Jonas VL)
Ibibio Sound Machine – Electricity
“Een botsing van Afrikaanse en elektronische elementen” zo omschrijft Ibibio Sound Machine zichzelf. De band, geleid door de Nigeriaanse zangeres Eno Williams, is een clash van Afrikaanse muziek en elektronica, geïnspireerd door het gouden tijdperk van West-Afrikaanse funk & disco en moderne post-punk & electro. Een heerlijke mengeling waar je snel aan verknocht geraakt, waarop niet dansen moeilijker is dan het wel doen.
Jana Rush – Dark humor
Weet je nog, enkele jaren geleden, toen footwork eventjes de wereld overnam? Ondertussen zijn we zo’n tien jaar na DJ Rashad zijn meesterwerk ‘Double cup’ is lijkt het genre toch weer in zijn niche gekropen te zijn. Jana Rush is een van de opvallendste figuren in het genre. Deze dame uit Chicago brengt spaarzaam muziek uit, maar wanneer ze toeslaat, is het meestal boenk er op. Na ‘Painful englightment’ vorig jaar, is er nu de EP ‘Dark humor’. Donkere en dansbare beats, laat ze maar komen. (Bert)
Koffee – Gifted
Koffee is zowat de meest belangrijke reggae artiest van het moment. En met een albumtitel als ‘Gifted’ steekt ze alvast pluimen op haar eigen hoed (of dreads?).
Leon Vynehall – Fabric presents
‘Fabric presents’ is een mix van Leon Vynehall die maar liefst 34 nummers telt. De mix bevat een introductie door Wesley Joseph en exclusieve tracks van vrienden en medewerkers Skee Mask, Or:la, Gaunt, Avon Blume en Ehua, alsook opzwepende en energieke nieuwe track van Vynehall zelf getiteld’Sugar Slip (The Lick)’.
Loop – Sonancy
Loop mag dan niet dezelfde legendarische status genieten als tijdgenoten Spacemen 3, ze hebben wel drie puike albums op hun naam staan. Deze voorvechters van de psychedelische spacerock komen na 32 (!) jaar met een opvolger voor ‘Gilded eternity’. Als ‘Sonancy’ ook nog maar enigszins in de buurt komt van een van die voorgaande platen, mogen we ons ontzettend gelukkig prijzen. De singles klinken alvast lekker gruizig zoals we het gewend zijn. (Martijn)
Nigo – I know Nigo
Niet bepaald een ‘new kid on the block’, maar toch nog altijd een beetje in de schaduwen aan het opereren: Nigo. De Japanse fashion designer timmert nu aan een loopbaan in de rapwereld, nadat doorbreken met Teriyaki Boyz precies toch niet echt lukte. Tenzij jij die ene hardcore fan bent op Belgische bodem. Alleszins, aan A-listers geen gebrek op ‘I know Nigo’. Tyler, The Creator, Pusha T, Lil Uzi Vert, ASAP Ferg en natuurlijk, Pop Smoke. Make or break voor Nigo. (Bert)
Placebo – Never let me go
Maar liefst negen jaar zit er tussen ‘Loud like love’ en Placebo’s laatste nieuwe. Vaak is dat een slecht voorteken, echter niet in het geval van ‘Never let me go’. Brian Molko en Stefan Olsdal hebben hun tijd genomen om een gedetailleerd album te maken dat vooral inzet op sfeer en minder op crowd-pleasing. Wij waren alvast aangenaam verrast, lees hier onze volledige recensie. (Martijn)
VR SEX – Victim or vixen
Het klinkt als een pornografische spielerei maar achter de bandnaam schuilt wel degelijk lekkere alternatieve muziek. VR Sex brengt op ‘Victim or vixen’ een vuile mix van elektronica, post punk en alternatieve rock met echo’s van het genre noise rock. Single ‘Victim or vixen’ klinkt donker en opzwepend tegelijk. Fans van new wave zullen hier ongetwijfeld een kluif aan hebben.
Young Prisms – Drifter
Young Prisms brengen dromerige indierock op single ‘Honeydew’ met een melancholiek randje. Derde plaat ‘Drifter’ is de eerste nieuwe release van Young Prisms in tien jaar tijd. Drifter is een plaat die standvastigheid zoekt in de onzekerheid. Young Prisms schrijft verhalen die meestal in een droomerige sfeer gehuld zijn, het soort dromen waarin je nooit helemaal komt waar je heen wilt.