Elke vrijdag draait de release-radar van menig muziekliefhebber overuren. Om niet verloren te lopen in Facebookfeeds en Soundcloudprofielen hebben wij de interessantste albums van deze week voor jullie in een lijstje gegoten.
Actress – Karma & desire
Britse techno avant-gardist Actress die eerder dit jaar al achter zijn schermen liet kijken op mixtape ’88’, brengt nu het afgewerkte en misschien zelfs afgeborstelde eindresultaat van al dat geheimzinnig gedoe: ‘Karma & desire’. Op single ‘Walking flames’ waarbij hij de hulp inroept van één van Londens zachtste stemmen, Sampha, blijft er weinig over van de ruwheid die de mixtape deed vermoeden. De samenwerking met de elegante instrumenten en melodieën van Kara-Lis Coverdale helpen hierbij een handje en voorspellen een interessante nieuwe richting voor de Brit. (Anton)
Adrianne Lenker – Songs / Instrumentals
Voor de vierde soloplaat van Adrianne Lenker liggen de verwachtingen nog wat hoger dan gewoonlijk, simpelweg omdat haar band Big Thief een buitengewoon boerenjaar achter de rug heeft. In vooruitgeschoven singles ‘Anything’ en ‘Dragon Eyes’ klinkt Lenker nog steeds als een singer-songwriter van ingetogen wereldklasse, die het liefst van al nooit ontdekt zou willen worden. On the side krijg je er trouwens een instrumentale plaat van een halfuurtje bij. (Frederik J)
Anna Of The North – Belive
Nog een plaat die tijdens de lockdown en tussen vier muren is geschreven. Ditmaal een ep op naam van Anna Of The North, een van de hoofdrolspeelsters van het moment in de Scandinavische pop. Noodgedwongen moest ze haar Amerikaanse tour abrupt stoppen en terugkeren naar Noorwegen. Op ‘Believe’ horen we nieuw materiaal maar ook de twee titelnummers van haar vorige albums in een nieuw, huiselijk jasje. (Guillaume)
Bandler Ching – Sub surface
Ross From Friends krijgt er een jazzy dyslectische vriend bij met Bandler Ching. Het Brusselse kwartet brengt vandaag een eerste ep uit en wordt aangevoerd door Ambroos De Schepper (o.a. Kosmo Sound). Hij wordt bijgestaan door toetsenist Alan Van Rompuy (A Z E R T Y Klavierwerke), drummer Olivier Penu (Kel Assouf) en bassist Federico Pecoraro (ECHT!) om geluiden van over de hele wereld in een hedendaagse jazz/hiphopcombo te versmelten. (Mattias)
Boy Pablo – Wachito Rico
De Chileens-Noorse Nicolas Muñoz, beter bekend als indie-popheld Boy Pablo, brengt vandaag zijn debuut uit. Sinds de 21-jarige singer-songwriter in 2017 een internet-hit scoorde met het nummer ‘Everytime’ bracht hij nog enkele ep’s uit en vertrok hij samen met zijn band op een uitgebreide wereldtour. De multi-instrumentalist bleef heel die tijd intensief schrijven aan zijn eerste langspeler, ‘Wachito rico’, die naar eigen zeggen een zweverige, melancholische indie-rockplaat geworden is. (Tadhg)
Bruce Springsteen – Letter to you
Voor zijn twintigste studioalbum doet Bruce Springsteen opnieuw beroep op de E-Street Band. Met een combinatie van nieuwe nummers en archiefmateriaal dat hij voor het eerst afstofte is dit een vintage Springsteen-plaat voor trouwe fans van the boss. (Mattias)
Brutus – Live in Ghent
Brutus had mooie internationale vooruitzichten, maar sinds maart dit jaar is er weinig om naar uit te kijken. De band grijpt bijgevolg met veel liefde terug naar een uitverkochte show in de Gentse Handelsbeurs, waar ze omringd door vrienden en familie het beste van zichzelf gaven. De opnames werden tijdens de lockdown verzameld en gebundeld op deze liveplaat, al verzekert de band ons dat er ook aan nieuwe muziek werd gewerkt. (Mattias)
Clipping – Visions of bodies being burned
Elke zichzelf respecterende horrorfilm krijgt een sequel, en dus komt Clipping een jaar na hun horrorcore-album ‘There existed an addiction to blood’ met een nieuwe verzameling griezelverhalen op de proppen. Ook ‘Visions of bodies being burned’ staat vol met ijzingwekkende producties waarover Daveed Diggs teksten rapt die pulpy horror en scherpe maatschappijkritiek met elkaar verweven. (Tobias) Lees hier de uitgebreide recensie.
Ela Minus – Acts of rebellion
“Rebellie hoeft niet overweldigend te zijn” is het uitgangspunt van Ela Minus haar debuutalbum. Gewapend met een arsenaal aan synthesizers en samplers verweeft de Colombiaanse artieste het politieke met het persoonlijke in de vorm van pulserende technopop die het best gedijt in donkere uithoeken van de club. (Pascal)
Faithless – All blessed
Jezelf boven de gigantische massa voelen uitzweven tijdens een concert dat spiritueel opzwepend en extreem dansbaar was, zo voelde begin jaren ’00 Faithless live aan. Helden van de festivals zijn Faithless al even niet meer en ondertussen zit er ook tien jaar tussen hun vorige plaat ‘The dance’ en deze ‘All blessed’. Alvast één grote verandering waarmee je rekening moet houden is het verdwijnen van sjamaan en oppergod Maxi Jazz. Hij wordt op ‘All blessed’ vervangen door guest vocals van onder andere Damien Jurado en dichter Suli Breaks. Al heeft dit weinig invloed op het gekende recept waarbij een mix van house, pop en dance afgekruid wordt met teksten die oproepen tot naastenliefde en zelfbewustzijn. (Jonas VL)
Fuzz – III
Iedereen doet het dit jaar wat rustiger aan, zelfs garagerock-held Ty Segall. Hij vond wel de tijd om opnieuw samen met Charles Moothart en Chad Ubovich in de studio te kruipen voor een derde Fuzz-plaat. Verwacht je opnieuw aan een stevige portie hardrock die zelfs je bluetooth hoofdtelefoon als een versterker uit de seventies doet klinken. (Mattias)
Gorillaz – Song Machine, season one: Strange timez
In tijden van Zoommeetings en thuiswerken is er geen toepasselijkere band dan Gorillaz om de tijdsgeest te proberen vatten. De afgelopen maanden spitste Damon Albarn en co. zich toe op een nieuw concept waarbij er met de regelmaat van de klok samenwerkingen met uiteenlopende artiesten uitgebracht werden. Het eerste seizoen van die Song Machine-sessies wordt vandaag gebundeld. Op de deluxe versie staan maar liefst zeventien nummers met gastbijdrages van onder meer Robert Smith, Skepta, Beck, Peter Hook en Elton John. (Mattias)
Jeff Tweedy – Love is the king
Wilco-frontman Jeff Tweedy amuseert zich prima in z’n eentje. Dat bewees hij twee jaar geleden al met solodebuut ‘Warm’ en doet hij nu opnieuw met opvolger ‘Love is the king’. Die staat, zoals de titel al aangeeft, vol met eenvoudige maar oprechte liefdesliedjes die hij het afgelopen jaar schreef tijdens de lockdown. (Mattias)
John Frusciante – Maya
John Frusciante keerde begin dit jaar terug naar de Red Hot Chili Peppers, maar hij blijft ook solo muziek uitbrengen. ‘Maya’ is de eerste electronica-plaat die hij onder zijn eigen naam uitbrengt (en niet onder aliassen als Ataxia of Trickfinger),werd vernoemd naar zijn kat en is een pak experimenteler dan wat de Peppers de voorbije tien jaar deden. (Mattias)
Keaton Henson – Monument
Hoera! Keaton Henson is in het huwelijksbootje gestapt. In dat bootje heeft hij ook zijn gitaar teruggevonden. Maar niet alles was sindsdien rozengeur en maneschijn, want een goed halfjaar later stierf vader Nicky Henson. Welke invloed heeft dat alles op de muziek van de getormenteerde ziel? Dat hoor je op ‘Monument’, een album als een zwarte kunstenaarsspiegel. (Staf)
Laura Veirs – My echo
Laura Veirs is een gevestigde naam binnen de alternatieve folkwereld en is met ‘My echo’ al aan haar elfde plaat toe. Die schreef ze in de nasleep van haar echtscheiding, en klinkt bijgevolg niet bepaald honingzoet. Voor gastbijdrages kon ze rekenen op onder meer Jim James en M. Ward. (Mattias)
Local Natives – Sour lemon
Amper een jaar na vorige plaat ‘Violet street’ is Local Natives al terug met nieuwe muziek. De ‘Sour lemon’-ep is volgens songschrijver Ryan Hahn een ode aan het creatieve proces van de band en hun onderlinge vriendschap. En dus hoor je iedereen zingen en duikt zelfs Sharon Van Etten op. (Mattias)
Loma – Don’t shy away
In 2018 was het Amerikaanse supertrio met in de gelederen Emily Cross (Cross Record), Jonathan Meiburg (Shearwater) en Dan Duszynski een van de grootste muzikale verrassingen. Oorspronkelijk was het doel om samen slechts één plaat te maken maar toen Brian Eno zich uitgesproken bewonderaar noemde, besloot het drietal om toch een vervolg te schrijven. De experimenteerdrift die ons bekend is van het debuut, is op single ‘Ocotillo’ alvast niet veraf. (Jens)
Patches – Hot enough
Het is niet gemakkelijk om als beginnende band je hoofd dit jaar nog boven het water te houden en toch springt de aanloop naar de release van ‘Hot enough’ er toch wel een beetje uit dit jaar. Er werd naast enkele live-sessies enorm veel tijd gestoken in het esthetische aspect van de ep; prachtig artwork, fraai gemonteerde videoclips lijken stilaan een handelsmerk te gaan worden. Resultaat is dat de ep beluisteren bijna een wereld op zich wordt waarbij beelden simultaan langs de achterkant van je gedachten lijken te passeren. (Yannick)
Plants And Animals – The jungle
Canadese indieband Plants And Animals viel de voorbije jaren niet echt op met de gelikte doorslagjes van betere bands, maar met ‘The jungle’ willen ze daar komaf mee maken. Het is naar eigen zeggen zowel hun kortste als rauwste plaat tot nog toe geworden. (Mattias)
Rhea – Lust for blood
De Gentse rockers van Rhea brachten zowel vorig jaar als dit jaar twee delen van ‘Lust for blood’ uit in ep-vorm. Sinds vandaag zijn die ep’s gebundeld en aangevuld met twee nieuwe nummers. En zo heeft de band die al speelde in de Ghelamco-arena nu eindelijk een volwaardig album om aan de merchandise-stand te leggen. (Mattias)
Sam Amidon – Sam Amidon
Folkie Sam Amidon noemt zijn tiende plaat gewoon naar zichzelf. Het zegt iets over het vertrouwen dat de Amerikaan doorheen de jaren heeft opgebouwd, en dat hij tentoon spreidt op zijn volgens hem meest “volmaakte” album tot nog toe. (Mattias)
The Pink Lemons – Saturday ease
De Vlaams-Brabantse Pink Lemons zijn eindelijk plukrijp met deze debuut-ep. Gus Dapperton vroeg hen al als voorprogramma en met ‘Saturday ease’ bewijzen ze zelf ook prima zelf catchy indiepop te kunnen maken. (Mattias)
This Is The Kit – Off off on
Kate Stables is ondertussen met This Is The Kit aan haar vijfde plaat toe, getiteld ‘Off off on’. This Is The Kit wijkt bijster weinig af van het gekende recept van gelaagde indiefolk met veel snaarinstrumenten en een niet al te ingewikkelde ritmesectie, gecreëerd en gedragen door de unieke stem van Kate Stables. Gelaagd gitaargetokkel is alomtegenwoordig op deze langspeler die gemaakt lijkt voor de herfst. (Jonas VDA) Lees hier de uitgebreide recensie.
Tout Va Bien – Come a little closer
Er leek dit jaar geen maand voorbij te gaan of Tout Va Bien liet wel een nieuw nummer los op de wereld. Na enkele lange reizen keert een van de winnaars van de allereerste Nieuwe Lichting nu terug met een tweede album, waarop maar liefst zestien nummers staan. Een indigestie voor wie smult van gevoelige pianopop. (Mattias)