Elke vrijdag draait de release-radar van menig muziekliefhebber overuren. Om niet verloren te lopen in Facebookfeeds en Soundcloudprofielen hebben wij de nieuwe albums van deze week voor jullie in een lijstje gegoten.
Anderson. Paak – Ventura
‘Oxnard’ is nog maar net verteerd en Anderson .Paak brengt in sneltempo zijn vierde worp ‘Ventura’ uit. Dat laatste album kon de hoge verwachten niet volledig inlossen. Met ‘Ventura’ doelt de immer breed grijnzende Amerikaan op vergelding. En als we Anderson mogen geloven heeft hij nog veel meer voor ons in petto. (Jasper)
Band Of Skulls – Love is all you love
Band Of Skull staat bekend voor intense riffs en gedenkwaardige refreinen, lekkere en hapklare brokjes voor de doorsnee rockliefhebber. De aankomende release van het nieuwe album ‘Love is all you love’ betekent hoogstwaarschijnlijk luid kassagerinkel voor het groezelige garagerock-wereldtje. Echter, als we eerlijk zijn, zouden we dan ooit kunnen weerstaan aan de zwoele harmonieën van Russel Marsden en Emma Richardson? (Eva)
Bibio – Ribbons
Al vijftien jaar lang weigert Stephen Wilkinson alias Bibio koppig zich een hokje in te laten duwen. Om het enkel nog maar over zijn recentste werk te hebben: ‘Silver Wilkinson’ (2013) bevatte vooral knisperende elektronica en herderlijke folk, ‘A mineral love’ (2016) neigde bij momenten naar funk, terwijl ‘Phantom brickworks’ (2017) dan weer een waar ambient-epos was. Nu is er ‘Ribbons’, en naar wat we al konden horen van die plaat lijkt Bibio de inspiratiebron van ‘Silver Wilkinson’ nog eens aangeboord te hebben. Daarover alvast geen klachten. (Stan)
Black Flower – Future flora
Dat 2019 een meer dan degelijk jaar zou worden voor Black Flower, werd al duidelijk in januari. Het afsluitend programma van inspiratiebron Mulatu Astatke verzorgen op het Brussels Jazz Festival kon tellen als een stevige voorzet. Single ‘Hora de Aksum’ gaf ons al een muzikale IVF baby met zowel Balkan als Ethiopische roots maar de plaat waaiert nog veel breder uit dan dat. (Michelle)
Broken Social Scene – Let’s try the after vol. 2
De ‘Vol. 1’ ep was een lekker tussendoortje dat deed verlangen naar meer, en vanaf vandaag is er ook effectief meer, namelijk het logische vervolg ‘Let’s try the after vol. 2’. Broken Social Scene brengt al sinds 2001 spannende indierock, en als we ons losjes baseren op de single ‘Can’t find my heart’ komt daar voorlopig nog steeds geen verandering in. (Martijn)
The Chemical Brothers – No geography
Na vier jaar stilte halen Tom Rowlands en Ed Simons letterlijk het stof van hun apparatuur waarmee ze hun eerste twee legendarische albums maakten. Ze bouwden een studio in een studio en keren terug met hun negende album ‘No geography’, een hernieuwing van hun typische Chemical Brothers-geluid, waarmee ze in de jaren 90 de regels van de dance herschreven. (Gertie)
Fontaines D.C. – Dogrel
Wie de laatste jaren met veel genot meedeint op de punkgolven die van over het Kanaal komen aanwaaien (denk aan Idles, Shame, Sleaford Mods), moet vanaf vandaag beslist ‘Dogrel’ van Fontaines D.C. de oren laten kietelen. De Ierse tongval (D.C. = Dublin City) werkt al even aanstekelijk als de kwaliteit van de nummers. En wiens nieuwsgierigheid nog niet is aangewakkerd tipten we enkele maanden terug Fontaines D.C. nog als één van de ontdekkingen van Eurosonic Noorderslag. (Jonas)
Glen Hansard – This wild willing
Glen Hansard heeft eigenlijk geen introductie meer nodig. Er staat een Oscar voor beste lied op zijn schouw (‘Once’) en heeft zowel solo, als met zijn band The Frames en folkduo The Swell Season prachtige muziek gemaakt. ‘This wild willing’ is ondertussen zijn vierde solo-album en toont dat hij nog lang niet inspiratieloos is. Hij zette de deur van de Parijse studio open voor een Iraans duo, elektronische muzikanten, strijkers en full band waardoor het album en de uitgespannen songs gedurfder klinken dan zijn voorgangers. (Guillaume)
Hydrogen Sea – Automata
Hydrogen Sea doet op ‘Automata’ hetzelfde als op debuutalbum ‘In dreams’, maar dan extra. De Belgische band gingen van twee naar vijf muzikanten en zorgde hierbij dat ze hun dromerige sound niet verloren, maar wel versterkten. Van opener ‘You are here’ tot afsluiter ‘When you don’t’, wij laten ons gewillig meeslepen naar een duister dromenland. (Annelies)
Lowly – Hifalutin
Twee jaar geleden waren we uiterst gecharmeerd door het debuut van het Deense Lowly. De titel van de opvolger ‘Hifalutin’, oftewel pompeus, betekent net het tegenovergestelde van de bandnaam, en dat weerspiegelt zich in de muziek. Van sfeerschepping die doet denken aan Sigur Rós tot onderkoelde electronica: ‘Hifalutin’ is een rijk totaalplaatje geworden. (Mattias)
Roméo Elvis – Chocolat
Tijd voor Roméo Elvis om de puntjes terug op de i te zetten. Na een vrij stil 2018, waar hij vooral naam maakte als de broer van de nieuwe popprinses Angèle, belooft 2019 een heel ander verhaal te worden. ‘Chocolat’ omschrijft hij zelf als zijn solodebuut, nu beat-tovenaar Le Motel niet meer het gehele album voor zijn rekening neemt. Voor een doorsnee artiest is die eerste soloplaat een ‘make or break’ moment, maar niet voor Roméo Elvis. De jongeman is al letterlijk God in Frankrijk (en Wallonië) en ook Vlaanderen gaat al eventjes voor de bijl voor zijn prinsheerlijke raps. Het negentien nummers tellende ‘Chocolat’ lijkt zijn ster alleen maar verder de stratosfeer in te schieten. Van Theo Francken tot drugs, van de liefde tot die eeuwige onzekerheden, Roméo Elvis pent ze neer. Tel daarbij de features van Témé Tan, Damon Albarn (Blur, Gorillaz) en boy wonder Zwangere Guy en het feest lijkt amper nog stuk te kunnen. (Bert)