Dit is echt geen grap, je moet ons geloven. We hebben gewoon ons stinkende best gedaan om deze albums voor jullie op te lijsten.
Alabaster DePlume – Gold
Alabaster DePlume is een eerbiedwekkende naam die elegant en voornaam tegelijk klinkt. Zo klinkt ook de muziek van de multi-instrumentalist Angus Fairbairn klassiek en hedendaags tegelijkertijd. De volledige albumtitel van de nieuwe plaat van de eigenzinnige Londenaar is ‘ GOLD – Go Forward in the Courage of Your Love’ en bevat een eclectische mix van jazz, folk en poëzie. ‘Gold’ belooft een avontuur op zich.
Borokov Borokov – De verkeerde fout
Iets meer dan twee jaar na ‘Enkel Duetten’ laat Borokov Borokov een nieuw album op ons los. De absurdistische synthpop van de Antwerpenaren wist ons in het verleden al te bekoren, en is tot vandaag nog steeds recordhouder van groep met de beste single met Mathieu Terryn in. De albums van deze synthesizerkoningen zijn, alhoewel muzikaal eveneens avant-gardistisch interessant, altijd ook redelijk komisch. Er is dan ook natuurlijk geen betere datum dan 1 april voor een nieuwe plaat van Borokov Borokov. (Louis)
Christian Lee Hutson – Quitters
Het lijkt bijna een aprilgrap (en misschien is het er wel een?) na twee jaar geleden ‘Beginners‘ uit te brengen kapt Christian Lee Hutson er – bij wijze van spreken – al mee met een nieuw album getiteld ‘Quitters’. Hutson brengt zachte en zoete indierock die gemaakt is voor een groot publiek. De harmonieën op ‘Rubberneckers’ worden verzorgd door niemand minder dan Phoebe Bridgers, zij is fan van hem en vice versa.
Confidence Man – Tilt
Sorry not, sorry maar de meest vrolijke en opwindende plaat die vandaag uitkomt is die van Confidence Man. De Aussies strooiden al met enkele house-bangers in aanloop van het album. Als de plaat in lijn ligt met het eerder uitgebrachte ‘Woman’, ‘Holiday’ etc. dan komt het helemaal goed. (Yannick)
De Toegift – En ik kon alles zien ep
‘En ik kon alles zien’ is een heerlijke titel voor een miniplaat, en de lijn wordt doorgetrokken. De vier tracks pronken met poëtisch passende namen als het nostalgische ‘Zo waren de dagen’ en het zoetmelancholische ‘Ze zwaait’. De Zeeuwen van De Toegift combineren de charme van zachte Nederlandstalige poëzie met dromerige lage-landen-muzieklandschappen om eindeloos in te blijven dwalen in de traditie van Spinvis. Het debuut van De Toegift is er een om U tegen te zeggen. Zeg niet dat we het U niet gezegd hebben.
GGGOLDDD – This shame should not be mine
Neem de donkere vibe van Whispering Sons en doe daar een gezonde basis trip-hop en noise bij, en je komt bij het topje van de ijsberg wat een beschrijving van het Nederlandse GGGOLDDD betreft. ‘This shame should not be mine’ is een war cry die maatschappelijke relevante thema’s aansnijdt en tegelijk een emotioneel verhaal vertelt. Zangeres Milena Eva schrijft in dit album op heldhaftige wijze de demonen van zich af, als slachtoffer van seksueel misbruik. Het zorgt voor een debuutplaat (onder de noemer GGGOLDDD althans) die je bij de kraag neemt en je volledig meesleept in haar bewogen leefwereld. (Louis)
El No – Hoodlums
El No betekent – denk ik – De Nee. Of het zou moeten zijn dat het iets anders betekent. ‘Hoodlums’ is de opvolger van ‘Nothing is possible’, hun debuut, exact een jaar na verschijning. El No begon als een samenwerking tussen Nate Farley (Guided By Voices, The Amps, Robthebank, The Breeders) en Craig Nichols (Bellringer, Fur Coats, Dumbell, Shesus). De band heeft de gelederen uitgebreid en is nu een kwartet door het aansluiten van Jamy Holliday en Duane Hart. Het ziet er naar uit dat de gitaren op ‘Hoodlums’ stevig zullen uitpakken.
Lavinia Meijer – Are you still somewhere?
Ik denk dat er niemand je zal tegenspreken wanneer je zou proclameren dat de harp een ondergewaardeerd instrument is. Ook wij, als Indiestyle, kunnen een streepje klassieke muziek smaken en dit en meer vind je op de nieuwe plaat van Lavinia Meijer. Het is de ideale instrumentale muziek die zacht van toon is, zodat je ze kan opzetten tijdens het studeren of een meditatiesessie. Maar tegelijk muzikaal interessant genoeg is om vervolgens de aparte composities met duim en wijsvinger op de kin aandachtig te beluisteren. (Louis)
Meshuggah – Immutable
Wie er anno 2022 nog steeds niet van overtuigd is dat de beste metalbands heilen uit Scandinavië, zal het dit jaar nogmaals bevestigd zien door Meshuggah. Zes jaar na ‘The violent sleep of reason’ komen de Zweden met de plaat ‘Immutable’. De naam van de plaat duidt op het feit dat de sound van Meshuggah naar eigen zeggen, ondanks experimentatie, nog steeds onveranderd is. Of je dit positief of negatief moet opvatten, dat is voor interpretatie vatbaar. (Louis)
Papercuts – Past life regression
Jason Quever brengt sinds 2004 quasi tijdloze dreampop uit onder de naam Papercuts; zijn jongste, ‘Past life regression’, is een reis naar de uithoeken van de psychedelische folk-pop die invloeden zo breed als The West Coast Pop Art Experimental Band, Spiritualized, Echo & The Bunnymen, Leonard Cohen en late jaren ’60 pop combineert.
Rheinzand – Atlantis atlantis
De single ‘Elefantasi’ van Rheinzand (Reinhard Vanbergen, Charlotte Caluwaerts en Mo Disko) heeft een versie in zes verschillende talen. Het origineel is geschreven in het Deens, ter ere van Rheinzands Deense label, maar verder is er een Franse, Italiaanse, Engelse, Spaanse en Nederlandse versie. Er is ook een ‘maak je eigen versie’ beschikbaar. De track is ontstaan als een eerbetoon aan Eisbär van Grauzone, een track die altijd een invloed heeft gehad op de band vanwege de perfect uitgebalanceerde positie tussen pop en underground. Die dunne lijn, het randje van de popmuziek, is iets waar Rheinzand mee flirt op hun tweede album ‘Atlantis atlantis’.
Warmduscher – At the hotspot
‘At the hotspot’ is de vierde boreling van de Britten van ‘Warmduscher’. Net als bij Rheinzand hierboven heeft disco een duidelijke muzikale duit in het zakje gedaan. Dat de plaats op zijn minst lichtjes aanzet tot dansen is wel te verwachten wanneer je producers Joe Goddard en Al Doyle van Hot Chip in huis haalt. Er zit ook een 80’s funkrandje aan de plant die ‘lekker krokant is, maar vanbinnen heerlijk zacht’ en tegelijkertijd loert garage rock altijd om de hoek. Op papier klinken deze combo’s verrukelijk. Nu snel luisteren of het in de oren ook zo resoneert.