Elke vrijdag draait de release-radar van menig muziekliefhebber overuren. Om niet verloren te lopen in Facebookfeeds en Soundcloudprofielen hebben wij de interessantste albums van deze week voor jullie in een lijstje gegoten.
Admiral Freebee – Don’t follow me I’m lost
Ajax legende en taalkunstenaar Johan Cruyff zei ooit de gevleugelde woorden “Elk nadeel heb zijn voordeel”. Een quote die hij, pour la petite histoire, eigenlijk gewoon pikte van Feyenoord (!) speler Willem van Hanegem. Wanneer Tom Van Laere, aka Admiral Freebee, wegens een armblessure gedwongen wordt om zijn gitaar langs de kant te schuiven, zoekt hij dan maar zijn heil bij keyboards, elektronica en drumcomputers. Het resultaat is de ep ‘Don’t follow me I’m lost’ waarin de admiraal verrassend uit de hoek komt! (Jonas)
Cut Worms – Nobody lives here anymore
Gefascineerd door de huidige wegwerpcultuur kwam dit ambitieuze dubbelalbum van Cut Worms tot stand. Net als de vorige Cut Worms-releases, bulkt ook deze van de 60s en 70s invloeden, die extra in de verf worden gezet door de gelijkgestemde productie. (Martijn)
Domoor – De onderste boven
Gisteren ging deze ep al bij ons in première (lees er hier alles over), en vanaf nu is deze ook op de streamingdiensten terug te vinden. Geïnspireerd door klasse-acts als Earl Sweatshirt en Brihang waagt dit Brusselse duo zich aan een combo van Nederlandstalige hiphop en het meer experimentele elektronische werk. (Martijn)
Future Islands – As long as you are
Met drummer Mike Lowry als nieuw vast bandlid vond Future Islands nieuwe energie om een opvolger
voor ‘The far field’ uit 2017 te voorzien. ‘As long as you are’ is intussen het zesde studioalbum van de band uit Baltimore en wijzigt weinig aan hun succesformule. Of dit album een meerwaarde zal bieden aan hun gerenommeerde liveshow is een vraag voor morgen. Genieten van de nieuwe nummers is voor vandaag. (Guillaume) Lees hier de uitgebreide recensie.
Lupin – Lupin
Jake Luppen ken je misschien als frontman van de Amerikaanse indiepop-band Hippo Campus. Op zijn solodebuut belooft hij een eerlijker en directere aanpak, die muzikaal even hard geïnspireerd wordt door Charli XCX als Tears For Fears. Hoe dat klinkt, ontdek je best zelf. (Mattias)
Machinedrum – A view of U
Machinedrum is het alias van de Amerikaanse producer Travis Stewart waarmee hij genre-overschrijdende muziek naar buiten brengt. Z’n nieuwste langspeler, ‘A view of U’, bevat features van onder andere Freddie Gibbs, Father en jazz pianist Tigran Hamasyan. (Martijn)
Mary Lattimore – Silver ladders
Onlangs leverde harpiste Mary Lattimore nog een elegante bijdrage aan Julianna Barwicks laatste plaat ‘Healing is a miracle’, vandaag brengt ze echter zelf nieuwe muziek uit. Neil Halstead van Slowdive werd ingeschakeld als producer en speelde heel wat van de gitaarpartijen in. Dat dit een dromerige bedoening wordt, staat alvast buiten kijf. (Martijn)
Metz – Atlas vending
De meest meedogenloze plaat uit deze lijst is ongetwijfeld ‘Atlas vending’ van noiserock-lieveling Metz. Het Canadese trio werkte voor de gelegenheid samen met Ben Greenberg (Uniform), die onder meer al achter de knoppen zat bij Lingua Ignota en Daughters. (Martijn)
Mina Tindle – Sister
Tot nu was Mina Tindle vooral bekend van haar vocale bijdrages aan The National – zowel op albums als live, maar misschien dat ze daar vanaf vandaag verandering in brengt met haar derde album ‘Sister’. De Parijse singer-songwriter brengt haar meest pure collectie songs tot nog toe, waar onder meer een samenwerking met Sufjan Stevens op terug te vinden is en een ode aan haar man (The National-gitarist) Bryce Dessner. (Martijn)
Reason – New beginnings
Het heeft tot oktober geduurd maar nu is het er eindelijk: een release in 2020 uit de stal van TDE. Het roemruchte label van opperbaas Anthony ‘Top Dawg’ Tiffith kwam het voorbije jaar vooral in het nieuws omwille van de foute redenen. SZA die claimt dat haar album al tijden klaar is en niet uitgebracht wordt, een ijzige stilte rondom Isaiah Rashad en Ab-Soul en deze week nog de geruchten dat Kendrick Lamar het afgebold zou zijn. Gelukkig voor Top Dawg is Reason om de meubelen te redden. Drie jaar geleden verscheen de gelauwerde mixtape ‘There you have it’, die daarna door TDE uitgebracht werd als album. Nu is de rapper uit Californië terug. De verwachtingen zijn hooggespannen voor ‘New beginnings’, TDE brengt namelijk nooit brol op de markt. Dat Reason de hulp krijgt van Vince Staples, JID, en een hele resem labelgenoten doet de spanning enkel stijgen. (Bert)
The Mountain Goats – Getting into knives
Met ‘Getting into knives’ brengt deze Amerikaanse folkrock-band z’n tweede album van 2020 uit. In tegenstelling tot het in april verschenen ‘Songs for Pierre Chuvin’, werd ‘Getting into knives’ niet volledig opgenomen op een boombox, maar is deze ingespeeld in een echte studio met verschillende muzikanten en het speelplezier spat er dan ook duidelijk van af. (Martijn)
Touché Amoré – Lament
Vier jaar na het hartverscheurende ‘Stage four’, een conceptalbum over de moeder van frontman Jeremy Bolm die beweek aan kanker, keert Touché Amoré terug met een plaat die ze zelf beschrijven als “het licht aan het eind van de tunnel”. Dat kan in relatieve termen misschien wel kloppen, maar op ‘Lament’ is de emotionele posthardcore van de band nog steeds niets om vrolijk van te worden. (Tobias) Lees hier de uitgebreide recensie.
Travis – 10 songs
Zo’n twintig jaar geleden leek het even of deze Schotse poprock-band de wereld aan het veroveren was. Hits als ‘Why does it always rain on me’ en ‘Sing’ staan voor eeuwig in ons geheugen gegrift en hun albums deden het ook allesbehalve slecht. Aan relevantie heeft dit gezelschap intussen serieus wat ingeboet, maar met ’10 songs’ bewijzen ze dat ze nog steeds puike nummers kunnen schrijven. (Martijn)
Y O K O C H O 横丁- Nakano dreams
Gaelian Lahaye maakt niet alleen electrorock als frontman van Psycho 44, met zijn soloproject Y O K O C H O 横丁 etaleert hij ook zijn kunnen als producer. ‘Nakano dreams’ is al zijn tweede ep na het vorig jaar verschenen ‘Kabukicho groove’ en verschijnt bij het Japanse cassette-label Oriental Tapes. De zes nummers werden live opgenomen met samplers, synthesizers en drumcomputers op een 4-track cassette recorder. Daarin wil Lahaye naar eigen zeggen een eigen universum opbouwen en een nostalgische sfeer opwekken, net zoals de soundtracks van Spirited Away, Twin Peaks en Final Fantasy dat doen. (Mattias)