Welkom bij de rubriek die zo out of this world is, dat je zelfs zijn naam niet meer weet. De editie van deze week scheert weer voortdurend hoge toppen dankzij de geweldige kunstjes die onderstaande bands en muzikanten uit hun mouw wisten te schudden.
Girls Names – Zero triptych
De prijs voor beste The Horrors-kloon van de week gaat naar Girls Names. Voor ‘Zero triptych’ lieten ze zich inspireren door de kunstbeweging Zero die uit schijnbaar niks (spijkers op planken, scheuren in canvas) kunst toverden. Girls Names’ sound is echter weelderig en breedvoerig. Moeiteloos meanderen ze over de tien minutengrens. Mooie liedjes duren soms lang. (MD)
Torres – Sprinter
Na vooruitgestuurde single ‘Strange hellos’, verdiepen we ons op dit tweede voorsmaakje ‘Sprinter’ nog meer in het duistere en boze universum dat Mackenzie Scott of Torres voor haar tweede album creëerde. Op ‘Sprinter’ stelt Scott vragen bij religie. In mei krijgen we het volledige plaatje te horen. (TD)
Prurient – Dragonflies that sew you up
Het is weer maar eens bewezen dat een lijn trekken in de output van Dominick Fernow, het brein achter Prurient, geen sinecure is. Voor ‘Dragonflies that sew you up’ liet Fernow zijn sessiemuzikanten los van elkaar partijen opnemen en lijmde hij die aan elkaar; een prikkelend aleatorisch experiment. Zoek de babbelende massa in deze vreemde mengeling van death metal en industrial. (MD)
Fred Thomas – Every song sung to a dog
Fred Thomas was ooit een degelijke maar niet zo opvallende singer-songwriter. Die periode lijkt voorbij. Stralende en intense parlando is tegenwoordig Freds nieuwe dada. Op dit derde voorsmaakje uit zijn te verschijnen album ‘All are saved,’ richt Thomas een monumentje op voor zijn gestorven hond, inclusief gehoest en een portie Jad Fair. (MD)
Crying – Patriot
Soms heeft een mens niet veel nodig om vrolijk te worden. Een brok hyperkinetische powerpop van Crying volstaat ruimschoots om ons euforisch door de straten te doen huppelen met een angstwekkend brede smile op ons gelaat. Schelle synths clashen aanstekelijk met de springerige melodie. Zangeres Elaiza Santos blijft stoïcijns kalm in de georganiseerde chaos. (MD)
Communions – Out of my world
Bij Communions denk je aan Posh Isolation, Deense punk en al het kabaal dat achter die twee fenomenen verscholen zit. ‘Out of my world’ is echter een heel braaf beestje en houdt het zowel tekstueel als qua instrumentatie eerder melig. Voor een keer vallen we daar echter als een blok voor, want de gitaarpartijen zijn met hun dreamy shoegazekarakter ontroerend mooi en “You’re so out of my world, I don’t even know your name / No boy or girl has made me feel the same” smeekt nog meer om meegekweeld te worden dan het gemiddelde Date With The Night-hitje. (TK)
Eosmin – ur mine ℬℬ
Na het geweldige ‘Platinum’ van Kassett lijkt er dit voorjaar nog een tweede niet te missen release uit het kamp van DRLR Records te komen. Eosmin gooit hoge ogen met zijn ongrijpbare electronica die alle mogelijke genres aftast. Met ‘ur mine ℬℬ’ komt de producer qua sound in de buurt van voornoemde labelgenoot en rekt hij ondergetekende zijn hersenpan tot vormen waarvan het internet zelfs niet wist dat ze bestonden. (TK)
Jamie xx – Loud places
Het moment waarvan je wist dat het ging komen, is daar: Jamie xx heeft zijn weg naar de Punch, Brothers, Punch-rubriek gevonden met het hemelse ‘Loud places’. Het is zo’n nummer waarmee het gewoonweg altijd en overal klikt. Ben je euforisch? Dan liften samples, beats en drums je nog wel een beetje hoger op. Is je humeur gezakt naar een laag pitje? Dan croont Romy Madley Croft geruststellend en zalvend totdat alles weer oke is. Deze nieuwe single heeft alles om één van de anthems van 2015 te worden. (TK)
FKA twigs – Glass & patron
FKA twigs begeeft zich met haar nieuwe single wel heel nadrukkelijk aan de linkerflank van het r&b-genre. Vooral de gelijkenissen met Beyoncé’s ‘Haunted’ vallen zowel in de bijhorende beelden als in de klankenpaletten op. Producer Boots schetst hier eenzelfde maar gedurfdere duistere sfeer met bijna-industriële, zwart-witte stroomstoten die de setting voor een gemiddelde True Blood-scene evoceren. Het verschil is dat Mrs. Carter deze licht experimentele aanpak hanteert om de troon voor meest toonaangevende popster te beveiligen, terwijl twigs met vernieuwingsdrang en zelfzekerheid een nieuwe troon bouwt voor de underground en de onderwereld. (TK)
L’Or Du Commun – Les sales gosses
We werden de voorbije tijd verwend op het vlak van Amerikaanse hiphop, en nu breien de Brusselaars van L’Or Du Commun daar nog minstens een weekje extra plezier aan. De jongens kwamen voor het eerst op onze radar bij hun voorprogramma voor MF Doom en brengen nu op 5 april hun lp ‘L’Odyssée’ uit. Op voorproefje ‘Les sales gosses’ laten de ketjes horen waar ze voor staan: groovende en funky producties, knauwende flows en een sterk groepsgevoel. De rappers kunnen simpelweg niet uit mekaars vaarwater blijven, en die botsingen zorgen voor vuurwerk. (JVL)