Ooh lala, terwijl heel de wereld en heel de redactie op Dour zit hielden twee pientere schrijvers hun oren open om de tien beste nummers van de voorbije week voor je uit te kiezen. We missen onze vaste waarden (TK) en (MD) en dus werd er af en toe een liedje ter ere van hun onfeilbare smaak uitgekozen. Verder hebben Jens Van Lathem en Arnout Coppieters deze week een paar gesmaakte comebacks, een paar geile songs en zoals altijd het neusje van de relevante zalm van over het hele muziekspectrum.
Lana Del Rey – Honeymoon
De ongekroonde koningin van de weemoedigheid is terug van niet helemaal weggeweest. Al een hele tijd worden we geteased met snippers van wat haar derde album moet worden en deze week werden we eindelijk uit ons lijden verlost. Veel nieuwe dingen zijn er niet direct te horen. De zoete liefde is nog steeds het favoriete onderwerp van Lana (“We both know the history of violence that surrounds you/But I’m not scared, there’s nothing to lose/Now that I’ve found you”). Haar histoire d’amour wordt ondersteund door kenmerkende stemmige instrumentatie, die de van nostalgie druipende stem van Lana perfect uit de verf laat komen. (AC)
Bill MacKay & Ryley Walker – Land of plenty
Ryley Walker heeft in Chicago vruchtbare grond gevonden voor zijn muziek: met een boel jazzvrienden improviseerde hij er eerder dit jaar ‘Primrose green’ bij mekaar en nu verzamelt de man ook enkele live-opnames die in samenspel in Chicago tot stand kwamen op plaat. In club The Whistler toonde Ryley in januari waarom de minutenlange jams die hij zijn songs laat voorafgaan nooit vervelen, ‘Land of plenty’ klinkt alsof paard en kar worden voorbereid voor een lange trip van oost naar west. Laat dat nu net ook een goede samenvatting van Walkers solomuziek zijn. (JVL)
LIZ – When I rule the world
Spijtig dat (TK) hier niet is om je het belang van ‘When I rule the world’ in een sociologisch sausje te kaderen, maar ondergetekende zal zijn best doen om je uit te leggen waarom de song zo’n banger is. De productie van SOPHIE (alsof je continu een zwembad induikt en je adem in grote luchtbellen ziet veranderen) wisselt tussen experimenteel in de verses en rechttoe rechtaan poppy in het refrein, een perfecte indeling voor iedereen die helemaal mee is met poptimisme. Pring pring.(JVL)
La Nuit – Road shakes
Peter Broderick en Félicia Atkinson, samen La Nuit, maken met ‘Road shakes’ de intellectuele versie van ‘Voulez vous couchez avec moi, ce soir’. Draw me like one of your French girls. Ayy lmao. (JVL)
Dilly Dally – Desire
Een iets meer expliciete vorm van verlangen krijgen we met ‘Desire’ van Dilly Dally. In een wereld waarin zelfs Gary uit Geordie Shore met een Nirvana-t-shirt rondloopt is leadzangeres Katy Monks duidelijk niet bang om grunge te blijven maken. Banging mint birds. Ayy lmao. (JVL)
Young Thug – Pacifier
Young Thug, aka Jeffrey Williams, moet met voorsprong de hardst werkende man in de hiphopindustrie zijn. De man brengt vaker nummers uit dan een gemiddelde mens van onderbroek wisselt. Is het geen samenwerking met Jamie xx en Popcaan, dan brengt hij toch gewoon een nieuw solonummer uit? Deze week liet hij ‘Pacifier’ op de wereld los. Een bijzonder expliciet nummer over zijn capaciteiten als Casanova tijdens een nachtje stappen. “Cut the chase, I wanna nut this place/And I know she liked a nigga taste, I can see it in her face”, klinkt het lekker vrijuit in de eerste twee zinnen. Begeleid door beats van Mike WiLL Made It vuurt hij daarna het hele relaas van zijn escapades op ons af. (AC)
Emilie Levienaise-Farrouch – Scale of volatility
Er wordt wel eens gezegd (en ik bedoel door (MD)) dat post-klassiek enkel de saaiste en meest dramatische elementen van klassieke muziek overneemt om er langdradig en tot vervelens toe mee aan de slag te gaan. ‘Scale of volatility’ van Emilie Levienaise-Farrouch trapt in ieder geval volgens ondergetekende niet in die val. Piano en strijkers zoeken genoeg variatie op eenzelfde thema op en er wordt een heel klein beetje gespeeld met elektronische elementen en productie-trucjes op hoe de piano resoneert. Genoeg om ons te doen uitkijken naar de plaat ‘Like water through the sand’ die in november uitkomt. (JVL)
CHVRCHES – Leave a trace
CHVRCHES laten met het overduidelijk door Taylor Swifts laatste plaat geïnspireerde ‘Leave a trace’ horen hoe hun nieuwe plaat zal klinken. De song meandert misschien iets meer dan vorig materiaal en moet daardoor vertrouwen op een extra puncherig en poppy refrein. CHVRCHES lost dat muzikale vraagstuk met verve op. (JVL)
Alice Glass – STILLBIRTH
Ex-Crystal Castles lid Alice Glass kreeg het bij de (mislukte) comeback van haar voormalige band nog zwaar te verduren, nu blijkt dat wie laatst lacht, best lacht. Zelf lanceert ze haar soloproject met een dijk van een nummer. Op ‘STILLBIRTH’ schreeuwt Glass de breuk met haar vader onder begeleiding van een donderende beat van zich af. Wie tijdens de song hoopt op een catharsis, krijgt die. Heel even. (JVL)
Wavves – Way too much
Surfrock lijkt terug van weggeweest, met Wavves als pionier. Amper een paar weken na de release van zijn samenwerking met Cloud Nothings, kondigde Wavves deze week de blijde verwachting van zijn nieuwe soloplaat aan. Een plaat die na heibel met zijn platenmaatschappij in eigen beheer zal worden uitgebracht. Golven fijne gitaarmuziek spoelen alle zorgen weg, ideale zomerplaat! (AC)