O No! Een tsunami aan nieuwe nummers komt wekelijks op ons af. Thomas Konings, Daan Leber en Matthias Desmet waadden deze week door het overaanbod en selecteerden 10 pareltjes uit hun vangst.
John Malkovich, Eric Alexandrakis, Yoko Ono en Julian Lennon – Cryolife 7:14 A.M.
John Malkovich die voorleest uit Plato’s ‘Allegorie van de grot’ terwijl Yoko Ono zachtjes kweelt op de achtergrond. De muziekwereld brengt soms colabs voort die wij zelfs na beangstigende hoeveelheden roesmiddelen niet zouden kunnen bedenken. De man aan wie we deze trip te danken hebben is Eric Alexandrakis. Hij sloeg de handen in elkaar met buddy Malkovich en componeerde muziek op diens declamaties. Verschillende artiesten gingen met het materiaal aan de slag. Ono’s en Julians voortbrengsel is het eerste resultaat van dit experiment dat op ons wordt afgevuurd. (MD)
Blue Jean Committee – Gentle and soft
Blue Jean Committee onstond als een parodieband in Saturday Night Live, maar komieken Fred Amisen en Bill Hader zetten de grap koppig verder en brengen nu een volledig album uit van de imaginaire blue eyed soul band. Fans van Neil Innes wisten al langer dat in de beste klucht de grootste kunde schuilt. (MD)
Cassie Ramone – Run run Rudolph
Onze plastic naaldboom zit nog veilig op zolder opgeborgen en zal daar nog enkele weken blijven. Toch spuit de muziekwereld al volop kerstreleases. Als je je vriendjes wil voor zijn bij het vinden van het hipste kerstnummer, raden we deze schattige Chuck Berry-cover aan. Het komt veel te vroeg, maar het is wel sympathiek. (MD)
Dean Blunt – Available
Een nieuwe flard muziek van Dean Blunt waart heden door het internet. De video kreeg volgend onderschrift mee:
“Call or text anytime, 07931066137
Lots of strains . Call or text for more info.Fat bags.Fat budz.Excellent bud.Call or text 07931066137”
Je weet weer wat gedaan komende week. (MD)
Oneohtrix Point Never – Ezra
Vrijdag verscheen het nieuwe album van Oneohtrix Point Never. In de laatste rechte lijn naar de release werd nog snel een nieuwe single op het internet gezwierd. ‘Ezra’ weet de nieuwe richting op geslaagde wijze met de ijle klanken van ouder werk te combineren . Zo krijg je de spannendste vaporwave opgefleurd met bijna jazzy-improvisaties, cheesy geluiden en overdreven hardrock-invloeden te horen, hoogst indrukwekkend. (TK)
Hinds – San Diego
Wie Hinds al eens live zag, zal zich mogelijk ‘San Diego’ nog wel herinneren. Het nummer zat al geruime tijd in de setlist van de dames en vond dus nu ook z’n weg naar het internet. De opname weet perfect de uitbundige sfeer van de concerten van de Spaanse meisjes te vangen en klinkt bijgevolg een beetje rommelig, super sympathiek en extreem vrolijk. (TK)
Yung Lean – Hoover
Yung Lean vindt zichzelf op ‘Hoover’ opnieuw uit. De autotune aan de basis van zijn materiaal en de eerder zweverige instrumentals zijn verdwenen. Wat daarvoor in de plaats is gekomen, is voor duimen en vingers van af te likken. Een ‘Yeezus’-esque beat waarin je het geluid van motoren kan ontwaren, dient als fundament voor de raps van Yung Lean. Met korrelige stem duwt hij verder zijn tekst door je strot. Kortom, een agressieve Yung Lean slaat een veelbelovende nieuwe richting in. (DL)
Wet – It’s all in vain
Eigenlijk heeft ‘It’s all in vain’ van Wet wel enkele gebreken. De zang is misschien een beetje te zeurend en de strofes durven iets te stroperig zijn. Toch zwiert ondergetekende na vijftig plays nog steeds met tranen in de ogen mee, wanneer frontvrouw Kelly gracieus maar ontroerend doorheen de dreamy productie zucht. De vocals maken hier echt wel het verschil, met hun schitterende cadans en heerlijk emotionele uitschieters. (TK)
Pusha T – Untouchable
Na een jaar waarin enkel wat guest features te horen waren van King Push, is er eindelijk nieuwe muziek. ‘Untouchable’ dweept, hoewel het geproducet is door Timbaland, overduidelijk met de Kanye-stijl die na ‘Yeezus’ ontstond. De Biggie-sample zorgt wel voor een connectie met de klassieke boom-bapstijl. Hierdoor krijgt het geheel iets triomfantelijks, wat ook wel te begrijpen is. Pusha T viert namelijk zijn aanstelling tot president van G.O.O.D. Music. Het nieuwe album ‘King Push’ lijkt daarnaast ook niet meer veraf te zijn. (DL)
Sd Laika – Mostly trash
Ik weet niet zo goed hoe ik de titel van Sd Laika’s laatste SoundCloud-artefact moet interpreteren. Hopelijk bedoelt de producer dat de sound van de compositie wat trashy is en kampt hij niet met weinig zelfvertrouwen. ‘Mostly trash’ is in ieder geval een glorieuze terugkeer na het extreem enge ‘That’s harakiri’, dat vorig jaar op Tri Angle verscheen. Met samples van blaffende honden en de klikjes ‘Icy lake’ sluit de artiest hier aan bij een aantal recente trends, maar hij verwerkt die dan weer wel op z’n eigen manier in een brutaal, industrieel geheel dat gemaakt is om je semi-misselijk en semi-triomfantelijk te doen voelen. (TK)