Grote namen als Grimes, Tame Impala en Sufjan Stevens bleken deze week de hoge verwachtingen in te lossen. Hun nieuwe materiaal haalt onze Punch, Brothers, Punch. Verder duiken deze week andermaal Shura en Lower Dens op, en hebben we dan nog vijf fantastische liedjes niet vermeld.
Grimes – REALiTi
Nummer van het jaar. Zo, het is eruit. “Is dat niet wat voorbarig?”, hoor ik je nu denken. Neen, absoluut niet. Het is namelijk al sinds ‘Genesis’ van – jawel – Grimes geleden dat ik nog zoiets hypnotiserends en verslavends hoorde. De Canadese claimt echter wel dat ‘REALiTi’ slechts een demo is en waarschijnlijk niet eens haar volgende langspeler zal halen omdat ze nog ander en beter materiaal heeft liggen. Nou, laat dat album maar komen! (AS)
Sufjan Stevens – Should have known better
Na het chaotische ‘The age of adz’ zullen de trefwoorden bij opvolger ‘Carrie & Lowell’ “rust” en “eenvoud” zijn. Wat zacht gitaar- en banjogetokkel hier, een sober piano-aanslagje daar en de zeemzoete stem van Sufjan Stevens. Dat is wat we van dat album mogen verwachten afgaande op eerste twee voorsmaakjes ‘No shade in the shadow of the cross’ en ‘Should have known better’. We raden je dan ook nu al aan om dat stukje schoonheid net als ons in je leven te verwelkomen op 31 maart, wanneer de plaat in de winkelrekken zal liggen. (AS)
Lower Dens – Ondine
Baltimore, dreampop, bezwerend stemgeluid en wel erg goeie gitaarriedeltjes… dan denk je aan Beach House, toch? Lower Dens komt op deze tweede single uit hun derde plaat wel erg dicht in de buurt van de wereldleiders in de droompop. Als je mosterd ergens moet halen, doe het dan daar. Lower Dens heeft zichzelf al bewezen op hun vorige platen en doen voor mijn part helemaal wat ze willen, zeker als het zo goed en hoopvol klinkt als dit. ‘Ondine’ is opnieuw een kwaliteitssong. (TD)
Astronomyy – All I need (ft. Denai Moore)
Deze week konden we weer proeven van een (meer dan) gesmaakte samenwerking: talent Denai Moore mocht meewerken aan de nieuwste single van Astronomyy, die bovendien op zijn nieuwe ep ‘Not into u’ zal verschijnen. Een piano, twee prachtige stemmen, en langzaam opbouwende delicate beats zijn genoeg om ons te overtuigen dat deze twee wel meer de handen in elkaar mogen slaan. Met hun zwevende en naar het einde toe zelfs euforische elektronische pop is het dan ook vanzelfsprekend dat ze de lente voor mij helemaal juist hebben ingezet. (RC)
Shura – 2Shy
Als één van Indiestyles tips voor 2015 kunnen we natuurlijk niet anders dan Shura deze week een plaatsje geven tussen onze favoriete nummers van de week, en dat doen we nog steeds met veel plezier. ‘2Shy’ is iets minder dansbaar dan ‘Indecision’ en neigt meer naar sfeer van de jaren 80 dan ooit. Ook deze keer worden de gedachtenspinsels van de jonge vrouw weer op een onschuldig en – hoe kan het ook anders met zo’n titel – verlegen manier tentoongespreid, ondersteund door de soms subtiele muziek die we al kenden van op debuutnummer ‘Touch’. Met andere woorden: weer maar eens een perfect schot in de roos van de popmuziek. (RC)
OOFJ – Cliffdive
Deze donkere geut synth “pop” weet ons verdraaid goed op het verkeerde been te zetten. Als we denken dat een logische melodie zich ontplooit of een refrein opduikt, keert het nummer zich richting ondoordringbare nacht. Onguur glibbert dit venijnig serpent voort en wurmt het zich in de donkerste bochten. De duisterste schaduwzijde van de metropool LA, thuisbasis van dit synthduo, openbaart zich aan ons, intriest en bloedmooi. (MD)
TCF – I4WUAT7H5cXQif1EmFqeQTcXjLXDcyNrcnzdzf2DVPifOBu5kNXF9BW2lFN+WqzJkmTktNUu RwCgywyUVjQrw==
Het nieuwe vooruitgeschoven nummer van de Noorse producer TCF zijn aankomende Ekster-release doet me nietig voelen. Of dat de artiest zijn bedoeling is, weet ik niet helemaal zeker; maar met het acht minuten lange stuk roept Aedrhlsomrs Othryutupt Lauecehrofn een beeld op van overheersende technologie en onderdanige mensen. ‘I4WUAT7H5cXQif1EmFqeQTcXjLXDcyNrcnzdzf2DVPifOBu5kNXF9BW2lFN+WqzJkmTktNUu RwCgywyUVjQrw==’ is het geluid van een nieuwe Black Mirror-generatie producers die waarschuwt voor een technologische dystopie. (TK)
Holly Herndon – Interference
Het nieuwe vooruitgeschoven nummer van de Amerikaanse producer Holly Herndon haar aankomende 4AD-release doet me nietig voelen. Of dat de artieste haar bedoeling is, weet ik niet helemaal zeker; maar met het vijf minuten lange stuk roept de zielsverwante van Oneohtrix Point Never een beeld op van overheersende technologie en onderdanige mensen. ‘Interference’ is het geluid van een nieuwe Black Mirror-generatie producers die waarschuwt voor een technologische dystopie. (TK)
Jam City – Today
Gelukkig weet Jam City hoe we een dystopie (zie ook ‘s mans debuut ‘Classical curves’) kunnen vermijden: met liefde. ‘s Mans aankomende protestalbum ‘Dream a garden’ valt terug op een post-punky verzetsgeluid en Jai Paul-achtige vlinders in de buik als actie tegen het huidige harde systeem. ‘Today’ is mogelijk het beste dat we daar al uit te horen kregen en de artiest zijn eigen statement beschrijft nog het best waarom: “Spring is here. Not tomorrow, Today.” (TK)
Tame Impala – Let it happen
Het kenmerkende basgeluid dat hun nummers steeds maakt tot de perfecte pareltjes die ze zijn fungeert ook in ‘Let it happen’ als de dragende kracht van het lied. De galmende synths golven doorheen het nummer terwijl Kevin Parkers stem de hele song zachtjes drijft op de psychedelische substantie. Lichte electronica wisselt af met zware gitaren en ondertussen zorgt de drum er steeds voor dat het nummer blijft voortdraven, zodat je niet meer weet of je nu al vijf minuten of een heel uur aan het luisteren bent. De acht minuten zijn gestructureerd en georkestreerd, alhoewel het cliché van psychedelische rock vaak het tegenovergestelde doet vermoeden, en is ontworpen om je steeds dieper in de muziek te doen zinken, om je daarna weer hoog naar boven te gooien tot de zwaartekracht geen effect meer heeft op je lichaam. (IW)