Hier staan weer tien kersverse nummers klaar om door jou verorberd te worden. Matthias Desmet en Thomas Konings maakten de selectie van deze week.
Alex G – Salt
Alex G kon de nineties verder plunderen. Alex G kon tonnen sympathie blijven behouden door verder de slaapkamerheld uit te hangen. Alex G kon het ingeslagen pad van de lo-fi rock verder blijven bewandelen. Hij koos echter voor de moeilijke weg. ‘Salt’ klinkt niet alleen kraakhelder, het is vooral geen hapklare brok alt-rock, integendeel. Traag bezweren is hier de missie, en, toegegeven dat lukt met verve. Hoe ver zal de breuk zich doorzetten op Alex’ aankomende album? (MD)
Hieroglyphic Being / J.I.T.U. Ahn-Sahm-Buhl – Civilization that is dying
Jamal Moss verzamelt heel wat interessante musici uit de meest uiteenlopende regionen van het muzieklandschap voor de nieuwste release onder zijn pseudoniem Hieroglyphic Being. Het feit dat Marshall Allen, de huidige leider van het Arkestra, ooit de band van de prettig gestoorde jazzgoeroe Sun Ra, hier de troepen keurt, geeft aan welke richting dit uitgaat: die van de kosmos. De springeringe uithalen van vocaliste Shelly Hirsch zorgen voor de kruiding die deze trip de moeite waard maakt. (MD)
TĀLĀ & MssingNo feat WA$$UP – Tell me (말해줘)
Eindelijk is er nieuw werk van MssingNo, en daar moeten we de Londense artieste TĀLĀ voor bedanken. De sound van de twee vernieuwende producers wordt in ‘Tell me’ op een meer dan geslaagde wijze vermengd. Je hoort de stofzuigerbassen en grimey synths van de Tri Angle-producer en de exotische ritmes en popstructuren van de Britse met Iraanse roots. Daarnaast brengt WA$$UP nog een Aziatische K-pop invloed die het geheel in het refrein naar extatische hoogtepunten weet te brengen. Zo is dit liedje niet alleen een sterke smeltkroes van verschillende geluiden, maar ook een bijzonder amalgaam van verschillende culturen. Precies wat je van TĀLĀ intussen verwacht eigenlijk. (TK)
Chromatics – Shadow
Het geluid van Chromatics is intussen bekend en bij momenten zorgt die herkenbaarheid er misschien voor dat een nieuw nummer van de band je niet meer zo boeit. Laat deze ‘Shadow’ echter toch zeker en vast niet links liggen, want Johnny, Ruth en co wisten nog niet vaak zo’n intens droevige sfeer op te roepen als op deze single. De late-night eenzaamheid piekt en met name instrumentale stukken snijden diep. (TK)
Brolin – Nightdriving
Als je net Chromatics door je stereo hebt gejaagd, kan je best misschien meteen de zondagavond-melancholie verderzetten met de nieuwe van Brolin. ‘Nightdriving’ mag dan wel een serieuze beat en balearic house-gitaarklanken bevatten (alsook een vreemd wekker-geluid dat je even in het rond doet kijken), de sfeer van het nummer is hier ook wel donker en eenzaam. ‘Nightdriving’, tja, eigenlijk legt de titel de inhoud al bloot. (TK)
Kastle – Jasmine
Volgende week brengt Kastle een nieuwe ep ‘Polytopia’ uit en als voorproefje ‘Jasmine’ ook maar een beetje representatief is, wordt het een release om in de gaten te houden. Deze song klinkt donker en grimmig, maar heeft dan ook wel weer een fijne melodie om je door alle glasscherven heen te gidsen. Niet alleen brengt de artiest zijn Symbols de laatste tijd waanzinnig interessant materiaal uit, ook is de labelbaas zelf sterk bezig. (TK)
Shape Worship – Zoned (hecate)
Hoog tijd om de hersenactiviteit hier eens de hoogte in te jagen. Shape Worship is een Britse artiest die niet zo alledaagse liedjes maakt en op zijn nieuwe album Londen probeert te reflecteren in geluid. ‘Zoned (hecate)’ klinkt de ene keer licht, de andere keer donker, maar vooral steeds aangenaam druk. Het liedje kan daardoor vermoeiend overkomen (al zorgen genoeg zachte klanken voor een welgekomen tegengewicht), wij onthouden echter vooral het avontuurlijke element van de song. (TK)
Tinashe – Party favors (feat. Young Thug)
Zoals steeds doet Tinashe gewoon haar eigen ding op ‘Party favors’. Verwacht je dus niet aan een opgepompt bommetje, maar wel aan stroevere r&b die nergens op airplay lijkt te mikken. De artieste neemt het heft in handen en weet tegelijk koel en verleidelijk te klinken. Het resultaat is een nummer dat de kwaliteit van het ‘Aquarius’-materiaal makkelijk evenaart. (TK)
Murlo – Main
Het was alweer even geleden dat Murlo nog nieuw materiaal loste, nu komt de producer naar buiten met het instant herkenbare ‘Main’. Je waant je dankzij de single, en dan in het bijzonder de kleurrijke synths, meteen in een andere wereld. Verder klinkt de song erg exotisch en klimt de song naar een fijn, iets minder relaxed einde. (TK)
Mild High Club – The Chat
Dat Alex Brettin niet vies is van wat tongue-in-cheek-humor had je bij het zien van zijn alias, Mild High Club, al gesnapt. Als je dan nog weet dat Ariel Pink en Weyes Blood ook hun steentje bijdroegen aan ‘The Chat’, verwacht je dat de kraan der hilarische popwaanzin wagenwijd opengedraaid zal worden. Dat lijkt nog mee te vallen. ‘The chat’ is behoorlijk subtiel en het duurt eventjes tot de cheesiness en de kitsch doordringen. De slacker in je weet weer waar zich aan te laven. Let op het staartje. (MD)
Luister via Pitchfork.