Mijn goed voornemen voor 2018: opnieuw elke zondag onze Plonsjes van de week publiceren. Een paar jaar geleden startte ik deze rubriek en na verloop van tijd werd het soort van de ruggengraat of het artistieke kompas van deze site. Elke week doorheen alle nieuwe releases ploegen vergt echter heel veel tijd en moeite, en vandaar werd het de laatste maanden soms moeilijk om wekelijks dit lijstje samen te stellen. Nieuw jaar, nieuwe start dus, en de eerste échte muziekweek van 2018 gaf alvast heel veel zin om er opnieuw 100% in te vliegen met heel wat geweldige nieuwe nummers.
Suuns – Watch you, watch me
Op 2 maart komt Suuns met nieuwe plaat ‘Felt’, en eerste single ‘Watch you, watch me’ doet alvast het beste vermoeden. IJverige drums roffelen een frisse wind doorheen de song, die gedragen wordt door meeslepende synths en de aardig vervormde stem van Ben Shemie. Het geheel klinkt als het meest artsy wat Radiohead gemaakt heeft, al komt tegen het einde die typische Suuns-sound toch weer bovendrijven. Het contrast tussen de voortstuwende drive en aanslepende instrumentatie maakt het nummer uitermate verslavend. (Frederik)
Young Galaxy – Under my wing
Het Canadese electro-popduo Young Galaxy besliste om een nieuw, onafhankelijk label op te richten en zich af te zonderen van de naar eigen zeggen uitbuitende en conservatieve aard van de huidige muziekindustrie. Het resultaat is 6 april te horen op hun “punk spirit”-langspeler ‘Down time’. Lead single ‘Under my wing’ baadt in troebele vocals en vochtige beats, wat zich vertaalt in een kil en nachtelijk geluid en uitmondt in een all round onvervalste track. (Johan)
The Green Child – Her majesty II
Droefgeestige dromerigheid troef op ‘Her majesty II’ van het Australisch-Amerikaanse duo The Green Child. Het nummer zweeft tussen weelderige gitaren, unheimliche keys en lome vocals, en weet een geslaagde balans te vinden tussen die psych-popelementen. Het geheel klinkt uitermate glimmend, avontuurlijk en subtiel. De titelloze debuutplaat van The Green Child verschijnt komende vrijdag. (Johan)
Trace Mountains – Turn twice
Ooit was er een tijd dat ik omzichtig met liedjes omsprong zodat ik ze zeker niet kapot zou luisteren. Hoewel ik tegenwoordig een roekeloze muziekovoor geworden ben, wil ik voor ‘Turn twice’ nog eens proberen mezelf in te houden. Trace Mountains, bandlid in LVL UP, heeft namelijk het soort delicate, intieme liedje gemaakt waar je bij het luisteren zorg voor moet dragen. De stemvervorming en lofi sound doen wat denken aan Alex G, maar over het algemeen klinkt Dave Benton veel liever en gladder, met een soort lome vibe die gemaakt is voor introspectieve momenten. Laat dit bescheiden pareltje niet aan je voorbij gaan. (Thomas)
M.E.S.H. – Inspired by true story
Ondertussen heeft M.E.S.H. na de release van het onrustwekkende, experimentele album ‘Piteous gate’ in al zijn projecten de dansvloer opgezocht. Het nieuwe ‘Inspired by true story’ bouwt in dat opzicht verder op het ingeslagen pad, maar is tegelijk ook een buitenproportionele banger in het oeuvre van de Berlijnse producer. De electroclash-sound geeft dit vermoedelijke one-offje een retrogevoel dat voor M.E.S.H. bijna absurd voelt, maar het werkt wel. De productie is staalhard en moddervet, waardoor het onmogelijk voor te stellen is dat deze ‘Inspired by true story’ geen onwaarschijnlijke dansvloerbom wordt, van Berghain tot in de Carré (als de wereld een beetje eerlijk is). (Thomas)
Troye Sivan – My my my!
Toen ik op de werkvloer Troye Sivans nieuwe single voor het eerst opzette, waren al mijn collega’s tegen het einde van het nummer meteen al aan het meezingen. Dat is de onmiddellijke kracht van ‘My my my!’: het is een oorworm eerste klas, een openspringend ballonnetje vol plezierige pop. Inhoudelijk mag de eerste single van Troye sinds ‘Blue neighbourhood’ misschien geen diepgaande thema’s aansnijden of cutting-edge productie dragen, maar dat hoeft ook niet. Dit nummer draait puur om schaamteloze, ondoordachte gevoelens, om de blinde rush van een heftige crush. (Thomas)
Car Seat Headrest – Nervous young inhumans
Will Toledo is naar indierockmaatstaven een opvallend goede singleartiest. Dat bewijst hij andermaal op ‘Nervous young inhumans’, de eerste single uit de opgefriste heruitgave van ‘Twin fantasy’ (2011). Weinig artiesten weten zo urgent te klinken als Car Seat Headrest op dit nummer. Wanneer hij zingt “We’ll get what you want and we’ll get what you deserve” komen de gitaren zo scherp aan dat het nummer een frenetiek gevoel krijgt. Het geluid is ruw en zelfs bijna industrieel, en wanneer de gitaren voorbij razen kan je niet anders dan gegil in hun geluid horen. ‘Nervous young inhumans’: het is een perfecte titel voor deze perfecte song. (Thomas)
Riko Dan & Pinch – Vibration
Het is duidelijk geen optie om Riko Dan’s brutale rhymes met een lieflijke productie te ondersteunen. Toch moet het ook een kunst zijn om de slinger zover naar de andere kant door te doen slaan dat de instrumental qua agressie niet moet onderdoen voor de delivery. Dat is nochtans exact wat Pinch voor mekaar krijgt op het bedreigend bulderende ‘Vibration’. In combinatie met de hoekige ritmes en laag drillende bassen, schept de mc een gevaarlijk sfeertje dat nooit echt tot ontploffen komt. Als je dit nummer echt heel luid afspeelt wordt het zelfs een beetje intimiderend, geloof me. (Thomas)
The Radio Dept. – Your true name
The Radio Dept. is weer een vrije band. De lang aanslepende rechtszaak met ex-label Labrador is eindelijk uitgeklaard en dat viert het Zweedse duo met een eerste song via hun zelf opgerichte label Just So! ‘Your true name’ is een welkome terugkeer naar de fuzzy gitaarpop die de band zo’n 15 jaar geleden op de kaart zette. Johan Duncansons zang is zoals gewoonlijk onweerstaanbaar, maar ook de warme synthtoetsen en motorische krautrockbeat missen hun doel niet. Zweedse perfectie. (Martijn)
Closer – Hardly art
We sluiten het lijstje af met ‘Hardly art’ van Closer, een hardcorenummer dat fans van indie en emo niet koud kan laten. Ja, er is die screamo waar niet iedereen zich vermoedelijk niet even hard in kan vinden, maar verder vind je ook een stevige portie gevoelens, uitdagende gitaren en een epische opbouw terug in deze song. Hou dit trio in de gaten, hun vorige single ‘Gift shop’ was ook al een schot in de roos. (Thomas)
Foto: Car Seat Headrest (Imke Van Steenkiste), Troye Sivan, Suuns (Xavier Marquis)