Deze uitgebreide zomereditie van de plonsjes, is de laatste die ik coördineer. Blijf muziek zoeken voorbij de algoritmes en koester vrienden die je nieuwe nummers doorsturen. De plonsjes werden geselecteerd door Daan, Ewout, Louis, Michelle, Tobias en Yannick. Onderaan vind je een playlist met alle plonsjes van dit jaar in.
Mykki Blanco – Patriarchy ain’t the end of me
Een nummer dat geschreven werd met een musical over radicale feministische strippers in het achterhoofd, klinkt nog beter dan je zou verwachten. Mykki Blanco blijft tegen schenen schoppen met hoge muzikale precisie. Op slechts twee minuten is een aanzienlijk en fundamenteel deel van het patriarchaat onherroepelijk beschadigd. (Michelle)
Primal Scream – Shine like stars (Andrew Weatherhall remix)
‘Screamadelica’, het iconische album van Primal Scream viert dit jaar zijn dertigste verjaardag. Voor die gelegenheid werd een tot nu toe onbekende remix van de pas vorig jaar overleden legendarische Weatherhall uitgebracht. Hij weet de relatief subtiele afsluiter van de plaat te transformeren in een lichtelijk psychedelische tegelplakker. (Yannick)
Black Midi – Dethroned
De nieuwe plaat van Black Midi maakt me erg nerveus, en dat bedoel ik op de meest positieve manier mogelijk. (Tobias)
Backxwash – Burn to ashes (feat. Michael Go)
Backxwash horen we doorgaans over metal of industrial samples rappen, maar op de beenharde afsluiter van haar nieuwe album doet ze haar dingen over een streepje Godspeed You! Black Emperor. Het resultaat is een van de meest apocalyptische nummers van het jaar. (Tobias)
Yves Tumor – Jackie
“I only want to make hits. What else would I want to make?” zeiden ze ooit in een interview. Een gewaagde belofte die Sean Bowie, alias Yves Tumor, geheel probleemloos waarmaken. In ‘Jackie’ bespreken ze door middel van hun gepatenteerde, doch extreem heerlijke mix van psych-, kraut- en glam rock, een relatie die tussen twee vuren zit. Nog nooit werden we zo hardhandig, maar gewillig meegesleurd door een stem die een slaap- en hongerstaking bezingt. Yves Tumor staan in maart 2022 in de Vooruit. Doe jezelf een genoegen en schaf een ticketje aan. (Louis)
Clairo – Blouse
Clairo maakte met ‘Sling’ een album dat een zoveelste alarmbel is die licht werpt op hoe jonge artiesten gepercipieerd en gekneed worden. ‘Blouse’ als single is een nummer dat schrijnend getuigt over scheve machtsverhoudingen. Clairo neemt een grote stap vooruit in de verstilling. (Michelle)
The War On Drugs – Living proof
Adam Granduciel en de zijnen zijn éindelijk terug van weggeweest. Deze keer geen elf minuten keilende song als ‘Thinking of a place’ die zich waarschijnlijk al bij velen voor eeuwig in het geheugen heeft genesteld. Nee, ‘Living proof’ is een gemoedelijke wegdromer schakerend in hetzelfde timbre als ‘A deeper understanding’. (Yannick)
Bladee – Trendy
“I’m not holier than thou, but we’re trendier than them”, we hoorden Bladee nog niet vaak zijn aesthetic op zo gepast samenvatten. De Drain Gang CEO houdt er namelijk van om al zijn onzekerheden te verbergen achter flashy kleren en dure merken. Daarnaast is ‘Trendy’ ook gewoon een verdomd catchy nummer met een beat om duimen en vingers van af te likken. (Tobias)
Ali Sethi & Nicolas Jaar – Yakjehti mein
In 1979 schreef poëet Faiz in protest tegen de tirannie van president Zia. ‘Hum dekhenge’ werd uitgeroepen tijdens diens beleid maar ook bij protesten voor vrouwenrechten, tegen de afslachting van onschuldigen en de verkrachtingscultuur. De woorden blijven relevant en werden deze keer door Ali Sethi gezongen als eerbetoon aan de Palestijnen. Ondersteund door een zuinige en bescheiden Jaar, is het moeilijk om niet geraakt te worden. (Michelle)
Imaabs – Morph
Imaabs’ nieuwe album op NAAFI staat naast verschillende meer emotioneel geladen nummers, vol met stevige (deconstructed) club bangers. Daarvan springt zeker ‘Morph’ in het oog. Met donkere elementen weet de intro al te scoren, maar het is pas wanneer de reggaetonritmes de dans aangaan met meer klassieke stamptechno dat het nummer zich volledig ontpopt tot een opzwepende dansvloertrack. (Daan)
Sault & Little Simz – You from London
Sault blijft consequent belachelijke sterke platen uitbrengen en wanneer ze er features als Little Simz tegenaan gooien, hebben wij weinig anders te zeggen dan dat je gewoon moet luisteren. (Michelle)
Pip Millett – Hard life
Pip Millett charmeerde tot nu vooral met uiterst zachte nummers. Met ‘Hard life’ hakt ze er iets directer op in en toont ze een versie van zichzelf die iets minder genade kent. (Michelle)
Sufjan Stevens & Angelo De Augustine – Olympus
Twee boezemvrienden die een album uitbrengen op basis van enkele films die ze over een bepaalde periode samen hebben bekeken en als inspiratiebron hebben gebruikt. Het klinkt sowieso al een bijzonder leuk concept voor een plaat dat je al bijna zou vergeten dat het Suf en Angelo zijn die achter het plannetje zitten. In de aanloop van hun album bracht het duo al enkele nummers uit, maar deze bleef het meeste hangen (en ontroeren). (Yannick)
Angel Olsen – Safety dance
Angel Olsen covert 80’s nummers. Misschien komt het omdat ik heel erg biased ben als het over Angel Olsen gaat maar is er ooit al iemand geweest die dat beter gedaan heeft? Eerlijke vraag. ‘Safety dance’ van Men Without Hats is nu voor eeuwig Olsens nummer als je het mij vraagt. (Michelle)
Food House – Butterfly knife
Doorgaans verzorgde Gupi de Food House-productie en zorgde Fraxiom voor alle zang. Op ‘Butterfly knife’ kruipt die eerste onverwacht ook achter de microfoon, en daarbij klinkt hij verdacht veel als Fall Out Boy. (Tobias)
Alice Longyu Gao – Legend (feat. Alice Glass)
Echt origineel of grensverleggend zouden we deze samenwerking tussen hyperpopster Alice Longyu Gao en voormalig Crystal Castles-frontvrouw Alice Glass niet noemen. Over “loeihard” als beschrijving hebben we minder twijfels. (Tobias)
Courtney Barnett – Before you gotta go
Is er iemand die beter afscheid kan nemen dan Courtney Barnett? Ik dacht het niet. (Michelle)
Big Red Machine – Renegade (feat. Taylor Swift)
The gift that keeps on giving, die combinatie van Bon Iver en Taylor Swift. (Yannick)
Wet Leg – Chaise longue
Wie dit jaar het werk van Dry Cleaning wel kon smaken, zal dit heerlijke nummer van Wet Leg absoluut in het hart sluiten. (Michelle)
Between the Buried and Me – Fix the error
Iedereen die van het hardere, creatievere werk houdt zou het album ‘Colors’ van Between the Buried and Me eigenlijk al moeten kennen. Nu komt de Amerikaanse metalcoreband in augustus met een vervolg op hun meest iconische plaat. ‘Fix the error’ belooft alvast weer heerlijk progressief lawaai dat invloeden haalt uit meer genres dan je op een hand kan tellen. (Tobias)
Lorde – Mood ring
Eén van de weinige hoogtepunten op het nieuwe album ‘Solar power’ is ‘Mood ring’ die Lorde als derde single op de valreep nog dropte. De verschillende stemmen die op elkaar worden gestapeld in combinatie met de zonnige akoestische gitaren brengen iets magisch met zich mee. Moeilijk te beschrijven wat het nummer zo aanstekelijk maakt, maar een oorwurm is het zeker. (Yannick)
Nu Genea & Celia Kameni – Marechià
Nu Genea bracht in 2018 de prima plaat ‘Nuova napoli’ uit en laat ons met de single ‘Marechià’ even in de waan dat we een Belgische zomer hebben. (Michelle)
Lil Mariko – Boring (feat. Full Tac)
Doorgaans is “comedy rap” niet per se goede muziek, maar Lil Marika weet telkens weer het snijpunt tussen hard en oprecht grappig op te zoeken. ‘Boring’ is je nieuwe Tinderanthem, op eigen risico dat je mensen er meteen mee afschrikt. (Tobias)
Cleo Sol – Promises
Over Sault gesproken. De stem achter de mysterieuze band is die van Cleo Sol, die net het album ‘Mother’ uitbracht. Soms wat aan de melige kant maar vooral een lange aai over je trommelvlies. Het is moeilijk kiezen maar innemender dan ‘Promises’ wordt het waarschijnlijk niet. (Michelle)
Froukje – Niets tussen
De Nederlandse popartieste is dit jaar on a roll en verovert na Nederland ook zo stilletjes aan België. Begin dit jaar maakte ze met ‘Licht en donker’ een eptje dat vol oorwurmen staat. Haar nieuwste wapenfeit is er weer eentje van hetzelfde kaliber. De beats doen een beetje denken aan die van BICEP terwijl ze een nieuwe liefdesvlam bezingt. (Yannick)
Peggy Gou – I go
Peggy Gou dook tijdens de lockdown in de 80’s en 90’s en daar kwam onder andere ‘I go’ uit voort. Het is een referentie naar de Koreaanse uitspraak waarmee verrassing op een goeie of slechte manier wordt uitgedrukt. Daarnaast was het ook gewoon een aanmoediging voor zichzelf in de Engelse betekenis van de woorden. Bovenal uitzonderlijk aanstekelijk! (Michelle)
Yung Lean – Chandelier
Voor zijn nieuwe single sloeg het Zweedse cloudrapicoon Yung Lean de handen in elkaar met de Luikse artiest Ssaliva, die eerder ook al Bladees ‘Undergone’ producete. Het resultaat klinkt net zo etherisch als je zou verwachten. (Tobias)
Hovvdy – True love
Excuseer deze meligheid. Maar dit is niets minder dan de soundtrack voor de knuffel met een vriend die je lang niet meer gezien hebt. (Michelle)
Grouper – Unclean mind
Wij ruimen met veel graagte ons hoofd op voor de komst van het nieuwe album van de band rond Liz Harris. (Michelle)
James Blake – Say what you will
Ultieme sad boi doet het weer. Wie de artwork bij de laatste singles bekijkt vraagt zich misschien mee met ons af of alles wel ok is met James. (Michelle)
Unknown Mortal Orchestra – That life
‘t Is soms best wel mooi, dat leven. (Michelle)
Recovery Girl – Feels so good (Feat. Space Candy, GFOTY, Lil Mariko, & Diana Starshine)
De ‘Recovery Girl & friends’ mixtape is een heerlijk chaotisch lappendeken voor iedereen die van hyperpop en aanverwante genres hoort. Een van de hoogtepunten is het heerlijk boze ‘Feels so good’, waarop een hele reeks artiesten uitgenodigd wordt om te zingen (of te roepen) hoe goed het voelt om soms eens “gewoon fack” te zeggen. (Tobias)
Tyler, The Creator – Massa
Je favoriete bloemenjongen laat in ‘Massa’ verschillende kanten van zichzelf zien. De dynamiek door de afwisselende directheid en ingetogen passages wekken wellicht jaloezie op bij je lokale barokke kerk. (Michelle)
Shygirl – BDE (feat. Slowthai)
De hardste aanvulling voor je “hot girl summer” playlist. (Tobias)
Glaive – Bastard
De piepjonge Glaive is pas zestien jaar, maar weet toch al heel wat hoge ogen te hogen, vooral bij de TikTok-generatie. Zijn sound is dan ook heel erg 2021. Op ‘Bastard’, een voorproevertje voor zijn ep ‘All dogs go to heaven’ die ondertussen ook uit, sch isippert hij opnieuw tussen hyperpop en emo om zo perfect de emoties van generatie Z uit te drukken. (Tobias)
Big Thief – Little Things
Big Thief bewijst dat het dodelijk consistent is op ‘Little Things’, de A-kant van de bands split single in aanloop van hun nieuwe album. “Maybe I’m a little obsessed, maybe you do use me” zingt Adrianne Lenker, mijmerend over een romance. Geproduceerd door drummmer James Krivchenia is het één van de spannendste nummers die het indie-genre deze zomer heeft opgeleverd. (Ewout)
Indigo de Souza – Hold U
Indigo de Souza zit vol met energie. ‘Hold U’ is de tweede single van ‘Any shape you take’. Het nummer begint met een elektronische vibe: “You’re a good thing, I’ve noticed“, zingt ze onder begeleiding van prachtige synths. Tot plotseling de drums en gitaren naar boven komen en het nummer een spannende, energieke sfeer krijgt. Ook in de videoclip barst een heel dansfeest los. “I’m not the only one” concludeert ze. Het perfecte nummer om deze pandemie achter ons te kunnen laten. (Ewout)
Disclosure – Happening
Van hun laatste album ‘Energy‘ waren we niet volledig overtuigd. Toch bewijzen de broers keer op keer met kleine eptjes en singles als hapje tussendoor dat ze het nog steeds in zich hebben om een festivalbanger te schrijven. De ‘Never enough’ ep verscheen vorige week, waarbij de premisse was dat het tweetal iedere dag van de week in de aanloop van de release een nieuw nummer ten toon stelden. ‘Happening’ is waarschijnlijk de strakste track op de ep, al zit ze boordenvol slicke funky house dan wel uk garage-nummers. (Yannick)
Caroline Polachek – Bunny is a rider
De meest groovy aanvulling voor je “hot girl summer”-playlist. (Tobias)
Darkside – Lawmaker
Nicolas Jaar en Dave Harrington gooien hun synths en keys weg en verruilden ze vrijwel voornamelijk voor psychedelische gitaren op ‘Spiral’. ‘Lawmaker’ is een subtiele festivalbanger die menig luisteraar (on)gewild z’n hoofd zal doen mee boppen op die heerlijk transcenderende gitaarlijnen. (Yannick)
Namasenda – Demonic (feat. La Zowi)
De meest demonische aanvulling voor je “hot girl summer”-playlist. (Tobias)
Buckshot – Over the hills
Harde traprap die klinkt als een Ierse folksong die helemaal naar de verdoemenis is geholpen. (Tobias)
Varg2™ & Bladee – Shinie
Dankzij Mechatok hoorden we Bladee vorig jaar over al heel wat dansbare beats op het album ‘Good luck’, Varg2™ doet nu hetzelfde maar drijft het tempo nog wat hoger. (Tobias)
Holly Humberstone – Please don’t leave just yet
In de aanloop van haar tweede ep ‘The walls are way too thin’ krijgen we weer een voorsmaakje voorgeschoteld. De Britse belaadt ons al het hele jaar met heerlijke synthpop-nummers en dit is er weer eentje in datzelfde rijtje. Ditmaal met een stiekeme knipoog naar Bon Iver. (Yannick)
TSHA – Power
Er valt weinig te doen aan de producerskunsten van TSHA. ‘Power’ is weer zo’n heerlijk zomers nummer passend in elk kader, scenario of gelegenheid zolang er maar een streepje zon aanwezig is. (Yannick)
Zeal & Ardor – Run
Zeal & Ardor blijft beroeren met een unieke combinatie van black metal en blues. ‘Run’ mogen we duidelijk tot de duisterste nummers van de groep rekenen. (Tobias)