Even eerlijk: wie ligt wakker van een regering die al op sterven na dood was, wanneer het lijstjesseizoen is aangebroken? Binnenkort weet je wat je moét draaien in je kerstplaylist en welke cd je je tante moet geven (eerste tip: Angèle is de nieuwe Adele). Intussen vallen er nog meer goeie nummers te rapen dan naalden onder de kerstboom, dus veegden wij ze samen en vonden we donkere pop, hypnotiserende minimal en een melancholische kerstsong. Met andere woorden, de plonsjes zijn weer de moeite dankzij Tobias, Daan, Stan, Pieter, Thomas, Yannick en Zeno. Genoeg volk om gezellig een warme chocomelk te drinken, c’est magnifique eclectique. Onderaan vind je een spotifyplaylist met alle plonsjes van het voorbije jaar.
Grimes Ft. Hana – We appreciate power
Grimes is terug en klinkt donkerder dan ooit tevoren. Op haar vorige album klonk focuste de Canadese nog op kleurrijke, alternatieve pop, maar met ‘We appreciate power’ maakt de artieste een abrupte transformatie richting industriële rock zonder haar catchy randje te verliezen. Met deze dystopische cyberpunksingle lijkt er een nieuw hoofdstuk te beginnen voor Grimes en wij kunnen alvast niet wachten om de bladzijden om te slaan. (Tobias)
Phoebe Bridgers Ft. Jackson Browne – Christmas song
‘Christmas song’, een breekbaar nummer over kersteenzaamheid, is oorspronkelijk van de pen van McCarthy Trenching. Een rare groepsnaam zeg je? Klopt, want McCarthy Trenching is tevens de naam van het bedrijf van zanger Dan McCarthy’s nonkel, zodat – we verzinnen niets – de band op shows gewoon bedrijfs-t-shirts kan verkopen. Phoebe Bridgers, die vorig jaar hoge toppen scheerde met haar debuut en dat kunstje dit jaar overdeed als lid van Boygenius, hoorde de song en besloot hem prompt te coveren. “It’s not that often that I hear a Christmas song that doesn’t make me want to quit music”, aldus Bridgers. Dat geldt nog meer voor de cover. (Stan)
Agents Of Time – Dream vision
We hoorden deze al voor de release, namelijk toen het Italiaanse duo Tale Of Us een nacht kwam doordraaien in Kompass Club. Na vele tevergeefse Shazams kwamen we via Facebookgroepen vol lotgenoten te weten dat het om het ongereleasete ‘Dream vision’ ging van Agents Of Time. Nu is de dromerige stamper eindelijk online te vinden, op de uitstekende nieuwe ep ‘Forest of lies’. Pomp die bassen en die voetjes omhoog! Of geniet vanuit je luie zetel, wij gaan niet zeggen wat je moet doen. (Zeno)
Rina Sawayama – Flicker
Na de release van de vorig jaar verschenen ep ‘RINA’ werd het ons al duidelijk: Rina Sawayama heeft heel wat in haar mars. De Londense trakteerde ons dit jaar al op de nummers ‘Valentine (what’s it gonna be)’ en ‘Cherry’, en rondt het jaar af met ‘Flicker’; misschien wel het beste van die drie nummers. Het is een overweldigend popnummer dat, geproducet door Clarence Clarity, gaat over trots zijn op wie je bent. Wanneer ‘Flicker’ na driekwart nummer nog een keer accelereert richting een triomfantelijk refrein is het onmogelijk om Rina’s trots niet daadwerkelijk te voelen. Missie geslaagd! (Thomas)
Murlo – Evaporate
Murlo kende enkele jaren terug zijn grootste successen in de marges van de grime-renaissance, waar hij vooral opviel door zijn aparte interpretatie van het genre. ‘Evaporate’, de eerste single van aankomend album ‘Dolos’, slaat ook die weg in. Icy synths voeren de boventoon, die meteen wel wat doen denken aan Wilows eskibeat-grime van weleer, maar er springen ook meteen associaties op met de “weightless grime” van bijvoorbeeld Mumdance en Logos. Zo abstract als het laatste duo wordt het overigens niet. ‘Evaporate’ behoudt nog een duidelijke structuur, met spaarzaam gebruikte bassen en toch een hoog energiepeil. Murlo klinkt hier een beetje zoals Flume, moest die laatste uit de UK komen en niet voor de gemakkelijke weg gekozen hebben. (Daan)
Nils Frahm – Spells
De populariteit van de hedendaagse componist Nils Frahm scheert hoge toppen. Momenteel is de Duitse tranentrekker bezig aan een Europese zegetocht, waarbij hij deze week nog halt houdt in Le Forum (Luik) en de Vooruit (Gent) – beide concerten zijn uitverkocht. Na de prachtige langspeelplaat ‘All melody’ eerder dit jaar, volgt eind januari ‘Encores 2’. Beluister ‘Spills’, een twaalf minuten durende ambient electronica-trip. (Pieter)
Gesaffelstein – Reset
De laatste keer dat we van de Fransman hoorden was toen hij mee in de studio was gekropen voor de opnames van The Weeknd’s laatste werk ‘My dear melancholy’, voor origineel werk moeten we de klok al verder terug draaien. Gesaffelstein doet op deze nieuwe single waar hij ook naam mee heeft gemaakt, namelijk donkere EBM en industriële techno op je afvuren. Toch voelt ‘Reset’ meer als een soort straffe nihilistische interlude, vooral in het tweede deel. (Yannick)
Ho99o9 – Mega city nine
De muziek van Ho99o9 is sowieso al niet bestemd voor tere zieltjes, maar wanneer het duo ook nog eens de melodie van Slipknots ‘Tattered and torn’ interpoleert, dan kan je achteraf alleen maar verdwaasd achter blijven. (Tobias)
Arctic Monkeys – Anyways
Arctic Monkeys bracht afgelopen weekend een 7”-singletje op de markt van ‘Tranquility base hotel & casino’, de titeltrack van de bands laatste album. Op de b-kant prijkt nieuweling ‘Anyways’, een nummer dat gezien de science fiction-verwijzingen (“Just another microcosm somewhere in the ether”) en Alex Turners croonende, voortslenterende zanglijnen zó op de Monkeys zesde had gekunnen. Of op Turners eerste had gemoeten, het is maar hoe je het bekijkt. (Stan)
Pinty – Tropical Bleu
Pinty is een relatief nieuwe naam in de Britse rapscene, maar lijkt er zeker eentje om goed in de gaten te houden. De Londense MC presenteert begin 2019 zijn debuut-ep ‘City limits’, waarvan je de eerste single ‘Tropical bleu’ nu reeds kan beluisteren. De zompige, jazzy instrumentatie werd verzorgd door niemand minder dan Archy Marshall (aka King Krule), die hier onder z’n ander alias DJ JD SPORTS opereert. De twee werkten eerder al een keer samen op ‘This just life, is alright’ vanop Pinty’s mixtape ‘Midnight moods’. (Pieter)
Chance The Rapper Ft. Joey Purp – My own thing
Excuseer, kan iemand Chancelor Bennett meedelen dat het geen zomer meer is? Meer nog, dat de kerstbomen al uitgestald worden en die sinterbaas bijna jarig is? We beginnen te vrezen dat Chance die ene persoon is die door weer en wind een short en zonnebril blijft dragen, maar als het tracks als ‘My own thing’ oplevert houden wij onze mond gesnoerd. (Zeno)