De forse overheidsbesparing op cultuur is waarschijnlijk bedoeld als een gecontroleerde aderlating. Drie slagaders aan gorten rukken met het oog op een betere hartfunctie is niet hoe het werkt. We doen een poging om het circulerend volume een beetje op peil te houden met een lading onmisbare nummers van de afgelopen maand. Donoren voor deze muzikale bloedtransfusie zijn Tobias, Guillaume, Yannick en Michelle. Je vindt onderaan ook een link naar onze spotifyplaylist.
Alexandra Savior – Saving grace
Bijna haakten we af na de het makke ‘Crying all the time’. Deprimerend mag, maar dan moet je het wel menen. Met ‘Saving grace’ zijn er weer een paar stoppels op de tanden van Alexandra Savior te spotten. En zo hebben we haar het liefst. (Michelle)
Arlo Parks – Second guessing
Verstilde romantische zelfrelativering op z’n best. (Michelle)
Greentea Peng – Mr. Sun (miss da sun)
Het muziekplatform COLORS kan intussen wel gelden als kwaliteitslabel en alles wat er passeert verdient je aandacht. Greentea Peng klinkt als een welkome theekuur nu de zon steeds vaker vergeet dat ze bestaansrecht heeft. (Michelle)
The Japanese House – Something has to change
Amber Bain doet waar ze het best in is: met haar ijzige stem, synths en gitaar een nummer afvuren die minstens 24 uur aan je trommelvlies blijft plakken als je er een halve seconde durft naar te luisteren. (Michelle)
Arthur Russell – You did it yourself
Even bevreemdend als anders, maar dan aanstekelijk en met meer bpm. (Michelle)
Jacques Greene – For love
Zomer: ontkenningsfase. (Michelle)
Clipping – Aquacode databreaks
Vorige maand bracht Clipping nog een heerlijke plaat in Halloweenthema uit, deze maand komen ze alweer met een nieuwe concept-ep die gebaseerd is op hun single ‘The deep’ van twee jaar geleden. Op ‘Aquacode databreaks’ slaan ze de handen in elkaar met Shabazz Palaces, maar het is vooral de heerlijke mechanische beat die de show steelt. (Tobias)
FKA twigs – Sad day
Het is absoluut geen droevige dag wanneer FKA twigs de wereld verblijdt met een nieuw album. Een van de meest memorabele nummers op haar nieuwe plaat is ‘Sad day’, en gezien de competitie wil dat heel wat zeggen. Dankzij de prachtige zanglijnen van twigs en de levendige productie vormt deze track een emotioneel hoogtepunt. (Tobias)
Earl Sweatshirt – EAST
Op zijn nieuwe ep ‘Feet of clay’ houdt Earl Sweatshirt vooral vast aan de depressieve narcoseraps die we al kenden van ‘Some rap songs’, maar ‘EAST’ is duidelijk het buitenbeentje. De accordeonbeat klinkt alsof enkele piraten je de plank doen bewandelen om uiteindelijk in de mentale afgrond te storten. (Tobias)
Omar Souleyman – Shi tridin
Er zijn maar weinig Syrische bruidszangers die een publiek vinden in het Westen, maar door zijn enorme charisma en extreem aanstekelijke nummers is het Omar Souleyman toch maar gelukt. Op nieuwe single ‘Shi tridin’ horen we niet echt iets nieuws, maar de sound van Omar is zo verslavend dat we het hem gewoon kunnen vergeven. (Tobias)
Yung Lean – Blue plastic
Onze favoriete sadboy is nu al een tijdje aan het afwijken van zijn hiphopgeluid en op deze single zet hij die evolutie verder. ‘Blue plastic’ is een wonderlijke dreampopsong die ons weemoedig doet verdrinken in de combinatie van guds golvende instrumental en Leans immer melancholische performance. (Tobias)
TNGHT – First body
TNGHT dat een nieuwe ep uitbrengt klinkt een beetje als een tijdscapsule naar het begin van het decennium. De bombastische trapsound van Hudson Mohawke en Lunice is in feite al een beetje gedateerd, maar dankzij zijn kleurrijke melodie kunnen we ‘First body’ op een luid volume stiekem toch best smaken. (Tobias)
Kanye West – Follow God
Op ‘Jesus is king’ kan je veel min of meer terechte kritiek geven, maar de plaat is niet zonder hoogtepunten. ‘Follow God’ is een vintage Kanye track die gestuwd wordt door het heerlijke samplegebruik, maar ook de flow van Gods nieuwste fanboy is hemels. (Tobias)
Shygirl – BB
Shygirl toont zich allerminst verlegen op deze stomende mix van hiphop en deconstructed club. De ijzige synths van Sega Bodega vormen het perfecte decor voor de snelle raps van de Londense, met een absolute banger als resultaat. (Tobias)
Kim Petras – There will be blood
Niet enkel Clipping wist onze Halloween op te fleuren, ook Kim Petras maakte een album over haar favoriete feest. Een van de hoogtepunten daarop is de regelrechte anthem ‘There will be blood’ dat het triomfantelijk poprefrein naar nieuwe hoogtepunten tilt. Een ware gruwel voor alle elitaire muziekliefhebbers die in 2019 nog steeds geloven dat goede popmuziek niet bestaat. (Tobias)
Sudan Archives – Glorious
‘Glorious’ is een kort, maar explosief nummer en de tweede single van het langverwachte debuut van Sudan Archives. De zangeres uit LA haalt haar viool opnieuw boven en uit het niets komt D-Eight even rappen. Rond een repetitief Celtisch melodietje op viool (eerder klinkend als een fiddle) zingt Sudan Archives nonchalant en aangrijpend. (Guillaume)
Frank Ocean – In My Room
Laat ons eerlijk zijn, we smachtten allemaal naar nieuwe muziek van onze favoriete ondergedoken r&b-crooner of misschien beter, rapper. Want zowel op het eerder uitgebrachte ‘DHL’ als deze nieuwe single rapt Ocean over intimiteit met z’n partner balancerend tussen het minimalisme van ‘Endless’ en het perfectionisme van ‘Blonde’. (Yannick)
Matt Berninger – Walking on a string
Moest herfst een persoon zijn dan zou Matt Berninger naar alle waarschijnlijkheid die op een passende manier belichamen. De mistroostige stem van Phoebe Bridgers mag, vanaf een vergeten tak dat zijn bladeren stilletjes aan verliest, Matt bij staan waarbij de chemie bij hun meerstemmigheid heerlijk doorschemert. De instrumentatie is trouwens weer – zoals bij elk The National-zijproject – veelbelovend. (Yannick)
Hannah Diamond – Invisible
Dankzij Dorian Electra, Kim Petras en Charli XCX kregen we eerder dit jaar al albums die gretig voer halen uit de PC Music-stal. Terwijl Diamond vocaal de show steelt is het labelbaas A.G. Cook die weer maar eens zijn tovervingers naar boven weet te halen om het nummer die extra punch te geven en te voorzien van enkele – al dan niet nodige – glitters. (Yannick)
Poppy – Bloodmoney
Toen Poppy eind vorig jaar ‘Play destroy’ samen met Grimes uitbracht werd het nummer vooral met veel verrassing onthaald. Tegenwoordig dartelt Poppy maar wat graag tussen lompe industriële bassen, ratelende metal-gitaren en spuwende deconstructed club-beats en dat is op deze ‘Bloodmoney’ eigenlijk niet anders dat een schoolvoorbeeldje genrebending op hoog niveau kan worden omvat.