Wij moesten moeite doen om de Classics 1000 op Radio 1 opzij te schuiven op zoek naar nieuwe plonzen, want potverdorie is me dat een boeiende lijst. Spannender én gevarieerder dan pakweg de Tijdloze Snooze, zo hoorden we eindelijk Miles Davis op de radio met niet veel later Blackstreet en Nick Drake. Wij tippen dus onze hoed dankbaar richting het onderschatte radiostation, ofwel zijn we gewoon oud aan het worden, kan ook uiteraard. Ik maak me alvast niet te veel zorgen, want ook de nieuwe muziek was van uitstekend kaliber deze week, zoals bewezen wordt door de plonsjes van Michelle, Mattias en Zeno. Onderaan vind je een handige spotifyplaylist.
Liss – Talk to me
Veel meer dan korte videofragmenten uit de studio hebben we van Liss niet gekregen sinds hun passage op Pukkelpop in 2016. ‘Talk to me’ bracht dus wel wat opgehoopte verwachtingen met zich mee. Aan de formule van liefdesperikelen die rijkelijk gedrenkt worden in Søren Holms stem, wordt weinig gesleuteld. Het aarzelende ritme maakt dat ze wat inboeten aan meeslependheid maar de single is veelbelovend voor wat nog volgt. (Michelle)
Local Natives – Tap dancer
We verwijten Local Natives na enkele prachtplaten niet veel, maar dat ze toch wat bleven hangen in hun safe space sound was niet te ontkennen. Met ‘Tap dancer’ schrijden ze voorzichtig uit hun luchtbel van Grizzly Bear-indie en gaan ze eens piepen bij de buren van Dirty Projectors en Animal Collective. Het blijft bij ongemakkelijk door de ramen gluren en toch zorgt het voor een frisse bries door hun vastgeroest kapsel. Bekijk zeker ook de geweldige, intrigerende performance van danseres Micaela Taylor in de video. (Zeno)
Men I Trust – Numb
We dachten dat Connan Mockasin het alleenrecht had om onderwatergrooves af te leveren, maar we waren duidelijk mis. Ook Men I Trust weet weg met slome jams die toch spannend zijn. Benieuwd naar die nieuwe plaat ‘Oncle jazz’, die eigenlijk in februari zou uitkomen maar uitgesteld werd naar een onbepaalde datum later dit jaar. (Mattias)
Pieter-Paul Devos – Sign of the times
Als frontman van Gents grootste massavernietigingswapen Raketkanon verlegde Pieter-Paul Devos de grenzen van hoe mooi iets kan snerpen op hun laatste voltreffer. Als soloartiest bracht hij voor record store day vier nummers aan traditionele americana uit, veel verder kan hij niet wegvluchten, en toch lijkt hij dichter dan ooit op ‘[citation needed]’. Donderdag stelt hij zijn songs voor in de Charlatan, tot dan kan je genieten van ‘Sign of the times’. (Zeno)
Omni – Delicacy
Pingpongpostpunk is een ding en Omni is er goed in. De Amerikanen leveren op regelmatige basis stuiterende gitaarriffs af, en vorige week verscheen dit ‘Delicacy’ samen met ‘I don’t dance’. Doe dat laatste vooral wel. (Mattias)
Bibio – The art of living
Bibio grijpt na zijn laatste ambientexcursie de gitaar terug stevig vast op ‘Ribbons’. Zijn ouder knip-en-plakwerk blijft afwezig op het contemplatieve album, zo boet hij in aan frisheid, maar meandert de folk er gelukzaliger dan ooit. (Zeno)
Tame Impala – Borderline
Het was lang wachten op nieuwe muziek van Tame Impala, en de eerste voorloper van de aankomende plaat ‘Patience’ beloonde dat geduld niet helemaal. ‘Borderline’ doet ons wel zuchtjes van opluchting slaken – en van weemoed, hartzeer en al die andere melancholische dingen die je dichter naar je significant other doen schuifelen. Kevin Parker is trouwens echt goed met conga’s. (Mattias)
Broken Social Scene – Big couches
Op de een of andere manier is Kanye’s microfoon bij Broken Social Scene terecht gekomen, en op een nog vreemdere manier klinkt dat helemaal prima. Een fenomenale drumbreak later vragen we ons af waarom iemand überhaupt nog ongeduldig richting Kevin Parkeerplaats kijkt. (Zeno)