Dit jaar kijkt de Indiestyle-redactie af en toe achterom met Indie2020. Vandaag focussen we op twee liefdesrelaties die ook nog eens fantastische muziek opleverden.
Een paar van de beste psychedelische rock, shoegaze en dreampop-albums van de voorbije jaren werden gemaakt door twee duo’s/koppels: Cat’s Eyes, Faris Badwan van The Horrors en sopraan Rachel Zeffira enerzijds en Melody’s Echo Chamber, Kevin Parker van Tame Impala en zangeres Melody Prochet anderzijds. Door de bekoorlijke muziek over hook-ups and break-ups zou je al snel denken dat het om klassieke verhalen over muziek en liefde gaat. Breek door het suikerlaagje heen en je ontdekt vreemde plots en muzikale experimenten die je veel langer zoet houden.
Bitterzoete sound
Op de zelfgetitelde debuutplaten van Cat’s Eyes en Melody’s Echo Chamber hoor je zestig jaar muziekgeschiedenis: sixties pop, psychedelische muziek uit de jaren 70, new wave van een decennium later en 90’s grunge. Met nog wat elektronische en klassieke elementen erbij vinken beiden zo goed als alles in de muziekcatalogus af. In tegenstelling tot veel van hun tijdsgenoten, laten ze zich niet verleiden tot revisionisme of hommage, maar puren ze uit hun invloeden een geheel eigen tijdloze retro-futuristische sound.
Denk aan etherische stemmen die bedrieglijk simpele songteksten over de ups and down in de liefde bezingen en bedolven worden onder laagjes gitaar, piano en viool. Dat alles wordt in goede banen geleid door zonovergoten melodieën, stevig percussiewerk en een ietwat dreigende bas. Beide platen waren echter niet zo moeiteloos als ze klonken. Meer nog, het had niet zo veel gescheeld of ze waren er helemaal niet van gekomen.
Voorgeschiedenis
Begin 2000 trok Zeffira, een Canadese met Italiaanse en Ierse roots, naar het Verenigd Koninkrijk om op een optreden een sponsor voor een operaopleiding te strikken. De douane geloofde haar verhaal echter niet en deporteerde haar. Ze vloog op eigen houtje terug en ging met een vervalst cv aan de slag in een school. Eens ze genoeg geld had, volgde ze les in Italië en Canada, waarna ze zich vestigde in Londen. Daar werd ze op een feestje voorgesteld aan rocker Badwan door gemeenschappelijke vrienden. Hij stuurde haar mixtapes, mini-encyclopedieën van obscure girlbands en psychedelia, zij stuurde haar eigenzinnige herwerkingen met klassieke instrumenten terug. Een eigen plaat lag in het verschiet.
Net nadat Melody Prochet met ‘My bee’s garden’ haar debuut had opgenomen, werd haar platenlabel opgedoekt. Ze toerde als zot om het verlies aan promotie en geld goed te maken. Dankzij een tip van vrienden ging ze naar een optreden van Tame Impala in Parijs. Ze zag in Kevin Parker de ‘guru’ die haar uit het slop kon helpen. Op de after party legde ze hem op de rooster over zijn karakteristieke sound. Toen hij zijn geheimen weigerde prijs te geven, stak ze dan maar een cd met demos in zijn handen. Een week later belde hij of ze met hem op tournee wilde gaan.
Opposites attract
Toen Badwan aankondigde dat hij met een operazangeres een album ging maken, konden muziekjournalisten hun oren niet geloven: “that tall, spectral spookster”, gekend voor zijn vaak gewelddadige optredens met een liefelijke knappe sopraan?”, kopte The Examiner. Ze werden gekroond tot de nieuwe beauty and the beast van de rock- en popwereld. De zanger die samen met The Horrors na een gothic joke een van de beste shoegazealbums van de jaren 2000 maakte, verbaasde echter de muziekwereld nog eens met een bij momenten erg tedere plaat.
Toen het nieuws uitlekte dat de Aussie stoner rocker een het album van een ongekende jonge chique zangeres ging producen, was het niet duidelijk of wie wie om de vinger had gewonden en of de combinatie echt iets zou opleveren. Maar als Parker erin slaagde om samen met Tame Impala topmuziek te maken in een van ’s werelds meest geïsoleerde steden, dan was de vocals die Prochet opnam in haar vakantiehuis op het Franse platteland omtoveren tot een volwaardige plaat een koud kunstje, eentje met een hartverwarmend resultaat.
Mysterie troef
Iedereen bleef zich echter afvragen: wie zijn die twee dames nu eigenlijk? Aangezien ze zelf weinig over zichzelf onthulden tijdens interviews, gingen fans-detectives-stalkers (deze schrijver inbegrepen) aan het puzzelen. Er bestaat zelfs een heuse webpage ‘The Secret Lives of Rachel Zeffira’ waarin haar “dubbelleven” als Rachel Santesso uit de doeken wordt gedaan. Onder deze naam had Zeffira in Londen het Capital Children’s Choir dat bekende artiesten, zoals Lady Gaga, covert, gestart. Ook ontdekte ze het zangtalent van Lily Allen en zong ze bij talloze bekende orkesten. Een derde ‘Rachel’ werd dan weer gespot op foto’s met dure auto’s en Italiaanse maffiabazen…
Of Prochet gewoon een Franse zangeres met Nederlandse roots is of werkelijk verwant is aan een ongenoemde bekende voetballer blijft onduidelijk. Wat journalisten wel bijeengeraapt kregen was dat ze na een jeugd vol klassieke viool en piano en radio r&b en dance rond haar achttiende naar de alternatieve muziekscene van Parijs trok. Ondertussen slaagden een paar slimmeriken erin de jingles van reclamespotjes van Canon fototoestellen en Johnson en Johnson crème naar Prochet te traceren. Zij zwijgt er echter alle talen over.
De muzikale duo’s ontkennen nog bevestigen of ze nu ook effectief samen zijn. Maar als Kevin Parker naar Parijs verhuist, al je vrienden ontmoet en zelfs Frans leert, dat zegt toch genoeg? Zeffira en Badwan incorporeren het ‘welles nietes’-spelletje in hun muziek. In de clip voor ‘Drag’ ‘spelen’ ze een gewelddadige koppel dat elkaar te lijft gaat met steakmessen en reinigingsproduct. Tussen het geschreeuw door zingt Zeffira rustig: “The things we do when we’re together. If they ever knew, they’d keep us apart”. Door doelbewust een zo een spanning te creëren geven ze extra diepgang en zelfs een humoristische toets aan hun muziek.
Wederzijdse beïnvloeding
Volgens alle vier is het geheim van hun succes dat ze van elkaar leerden en elkaar hielpen om klassieke keurslijven of rockkarikaturen achter zich te laten. De combinatie Prochet-Parker werkt omdat beiden graag erop los experimenteren. “[Opnemen] was een soort speeltuin. We raakten vaak in een trance tijdens het experimenteren, zo van “more explosions, yeah!’”, vertelde Prochet aan The Daily Indie. Parker hielp haar ook om haar musician’s blocs te overkomen en meer plezier aan haar muziek te beleven.
De combinatie Badwan-Zeffira werkt omdat beiden steevast (muziek)regels aan hun laars lappen en genres door de maler halen. De combinatie van popmelodieën en door reverb- en delaypedalen vervormde althobo klinkt vreemd, maar levert iets bevreemdend moois op. Dat mochten ook de kardinalen in het Vaticaan en de royals in Buckingham Palace horen. Cat’s Eyes trad daar al op, omdat Zeffira handig, maar niet helemaal volgens het boekje gebruik maakte van haar connecties. Geen nood: ze heeft haar zonden al opgebiecht.
Snel en traag succes
Na de debuutplaten ging het in stijgende lijn, zowel voor de duo’s als de individuen. Cat’s Eyes richtte een eigen platenlabel op, met de toepasselijke naam RAF Records (Rachel and Faris Records) en sierde de cover van het befaamde Dazed And Confused-magazine. Ook wonnen ze voor hun soundtrack voor de film ‘The duke of Burgundy’ over een masochistische lesbische relatie een European Film Award en een ongeziene vijf sterren van The Guardian. The Horrors en Tame Impala blijven intussen de referenties voor shoegaze en psychedelische rock.
Dankzij solo werk, het melancholische ‘The deserters’ en soundtrack van Sebastian Gutierrez’ film ‘Elizabeth Harvest’, werd Zeffira de darling van alternatieve-muziekrecensenten. Wat met de klassieke wereld die jammerde dat ze haar operastem verspilde aan simpele pop? Their loss. The tweede album van Melody’s Echo Chamber liep vertraging op omdat Prochet betrokken geraakte bij een zwaar ongeluk. Kleiner detail: ze producete het zelf, zonder Parker dus.
Geruchten gingen de ronde dat overspel tot een pijnlijke breuk had geleid. Parker bekende dat ‘Currents’ van Tame Impala een break-up-album was. ‘Bon voyage’ klinkt erg anders dan zijn voorganger: Zweeds! Oosterse instrumenten! Autotune! Maar geen Kevin Parker. Critici vonden het hit en miss, maar nog nooit klonk Prochet zo vrij en zelfs gelukkig. Daar zit Parker dan toch. Demo’s die Parker en Prochet nog samen hadden opgenomen, maar die niet op het album terecht kwamen, circuleren nu op het internet circuleren. Zo had marital bliss dus kunnen klinken.
Pay off
Wat heb je aan deze muzikale hagiografie? Zet ‘Crystallized’ van Melody’s Echo Chamber of ‘Chameleon Queen’ van Cat’s Eyes op en je hebt je antwoord. Deze prachtige nummers kan je echter niet los zien van muzikale romantische samenwerkingen die niet het klassieke traject van love to forever or hate volgen. Beide groepen zijn mysterieus en grappig en schuwen verrassingen en occasionele illegale stoot niet. Daarom zijn Melody Prochet en Kevin Parker en Rachel Zeffira en Faris Badwan, de Béyonce en Jay-Z van de alternatieve pop en rock.
Als de vier nu nog eens samenwerken, kan ik gelukkig sterven. ‘You won’t be missing that part of me’ van Melody’s Echo Chamber en ‘I knew it was over – Live at the Vatican’ van Cats Eyes mogen niet ontbreken in mijn begrafenisplaylist, dank u. Dat was eigenlijk het enige wat ik duidelijk wilde maken met dit stuk.