Examens zijn nooit de fijnste periodes van het jaar (tenzij je een dikke nerd bent). Naast koffie en versnaperingen, kan muziek de blok enorm verlichten. En wie kan je beter doorheen de examens gidsen dan de rakkers van Indiestyle?
Darkside – Psychic
Tijdens de blok is het voor mij essentieel om toch een zekere beat op de achtergrond te hebben. De grens is echter dun tussen te hard en niet opwekkend genoeg. Met genoeg koppen koffie en een grote tijdsdruk is de discografie van Future aan te raden of willekeurige industriële techno (vooral die uit de MORD-stal kan ik aanraden). Op gewone dagen heb ik echter ondervonden dat ‘Psychic’ mijn go-to album is als de inspiratie even zoek is. De bas van Dave Harrington voegt een extra laag toe aan de elektronische knutselwerkjes van Nicolas Jaar, maar de grootste kracht van het album is de langzame opbouw. Echte climaxen lijken op het eerst zicht te ontbreken, tot de aandacht even naar de muziek verschuift, en je merkt dat dit eigenlijk echt wel in een donkere kelder vol met gelijkgezinde mensen gespeeld moet worden. En als extra bonus: als je fan bent om met muziek in slaap te vallen, is ‘Psychic’ samen met Aïsha Devi’s ‘Of matter and spirit’ het ideale album voor zo’n avondritueel. – Daan Leber
Zebra Katz – Ima read
Moet er nog een bachelorproef of thesis af? Zebra Katz to the rescue. Ik heb me door gigantische hoeveelheden essays en boeken gewerkt met dit nummer op de achtergrond, en zelfs nu raak ik spontaan in werkmodus als ik dit hoor. Ook de aangewezen soundtrack voor mensen die aan al hun vrienden beloven dat ze diens thesis wel willen nalezen. IMA READ IMA READ IMA READ IMA READ THIS SHIT PROOFREAD THIS SHIT. – Romina Cucchiara
Badbadnotgood – Sour soul (instrumentals)
Badbadnotgood is een vaste klassieker tijdens de blok. Iedereen kent ‘I’, ‘II’ en ‘III’ maar een plaat die gemakkelijk overzien wordt is die met instrumentals voor Ghostface Killah. Waar je op het album met Ghostface te veel afgeleid wordt door zijn agressieve stem, lijken de hip hop-instrumentals van de band wel perfect voor bij het blokken. Niet te druk, een beetje repetitief, maar met genoeg variatie zodat het nog altijd meer is dan enkel achtergrondmuziek.
Soms kun je nog antwoorden vinden op onmogelijke vragen met heel veel ‘Street knowledge’ of met de ‘Nuggets of wisdom’. ‘Stark’s reality’ haalt in film noir-stijl dan weer je innerlijke privédetective boven, wiens opdracht het deze keer is om uit te zoeken wat ze precies gaan vragen op het examen.
De warme bassen voelen even aangenaam als schouderklopjes van een trouwe vriend(in) en de zachte, opzwellende strijkers doen je, ondanks het volgende en hopeloze examen denken dat alles wel goed komt. De plaat klinkt niet droevig of vrolijk, maar ergens tussenin. Ze brengt vooral hoop en doet je relativeren, twee belangrijke elementen die een student (en de mens in het algemeen) vandaag heel goed kan gebruiken. – Simon Kremar
VA – The sound of Durban
Dat beats tijdens het studeren beter werken dan gitaarmuziek is algemeen geweten. Toch blijft het binnen de electronica ook nog goed zoeken naar de ideale blokplaat: een beetje vaart is nodig, maar de producties mogen weer niet te flitsend zijn. Repetiviteit is aangeraden, zang afgeraden. Techno blijkt dan weer misschien net dat stapje te ver. Enter ‘The sound of Durban vol. 1’, een compilatie-album waar je meer dan anderhalf uur zoet mee bent. De inhoud is basically wat de titel zegt: muziek uit Durban, een stad in Zuid-Afrika die bekend is om haar gqom. Da’s een soort onheilspellende, opgejaagde house-variant die met een donker sfeertje tegengewicht biedt aan Shangaan Electro-geluiden. Alle nummers op deze verzamelaar duren tussen 5 en 7 minuten, en de sound en drive blijven constant, wat vreemd maar aangenaam verrassend is voor een compilatie-album. Grootste probleem is waarschijnlijk dat je alsnog aan het fistpumpen gaat achter je boeken. Dat moet je er maar bij nemen want verder is dit een uitstekende langspeler om op te leggen wanneer je laat op de avond de moed dreigt te verliezen. Persoonlijk merk ik dat koffie me mentaal nogal kwetsbaar kan maken, dan is ‘The sound of Durban’ een beter alternatief om toch wakker en geconcentreerd te blijven. – Thomas Konings
Grouper – Ruins
De zoektocht naar een perfecte blokplaat verloopt niet altijd even gemakkelijk. Van te aanstekelijke, vrolijke muziek word ik aan de kant droevig omdat ik zo gedwongen word het contrast met mijn benarde situatie onder ogen te komen. Aan de andere kant werpt te melancholische muziek een al te uitnodigende spotlight op dat comfortabele bed in de hoek van de kamer. De perfecte middenweg tussen de twee extremen is de plaat ‘Ruins’ van Grouper. De zachte vrouwelijke vocals en innemende pianoklanken creëren een rustige sfeer die smeekt om pure concentratie. De troostende noten zweven uit de geluidsinstallatie richting bureau, waar ze over die belachelijk dikke cursus glijden en zo de woorden transporteren naar je hoofd. Voor wie liever iets krachtigers hoort spelen op de achtergrond, is de industriële, atmosferische electronica van Burials zeker aan te raden. ‘Untrue’ was al ettelijke malen aanwezig terwijl een van mijn vervelende taken het licht zag. Zo, de pauze heeft dan lang genoeg geduurd. Succes! – Hanne Craye