Beau Janssens vertoefde voor ons de voorbije dagen op Rock Werchter en uit alle bands en artiesten die hij zag, selecteerde hij de vijf beste acts. Hieronder vind je zijn hoogtepunten met quotes uit zijn recensies, klik door voor de volledige verslagen van dag 1 (met Patti Smith en Caribou), dag 2 (met FKA twigs en alt-J), dag 3 (The War On Drugs, Damien Rice) en dag 4 (The Vaccines, Christine and the Queens).
1. Patti Smith
“Met toch al 69 jaren op de teller beet ze en spuwde ze (letterlijk; ze vuurde meerdere rochels richting de vloer) haar teksten over de pure en rauwe muziek van haar band. Ze zat zo vol vuur dat elke preek over vrijheid, vrede en liefde snoeihard binnenkwam. Nadat ze het album ‘Horses’ integraal had gebracht, volgde minutenlang een stormachtig applaus waar ze zelf even stil van werd.”
2. Jungle
“Waar ze ons op plaat nog net niet konden overtuigen, deden ze dat vandaag ruimschoots door een groove in de KluB C neer te planten die je bij de keel greep en pas een uur later met kapotgedanste benen terug in het gras smeet. De heren en dame wisten de spanning telkens tot net over het kookpunt op te bouwen om daarna heerlijk uit te barsten.”
3. FKA twigs
“Het ene moment fluisterde Tahliah Barnett lieflijk in je oor, om daarna enkele horrorbassen naar je hoofd te slingeren die de tent letterlijk deden trillen. Het surreële plaatje werd compleet gemaakt door haar kronkelende choreografieën die een prominente plaats tussen de dreunende beats kregen. FKA twigs was een experimentele verademing tussen alle pop-acts.”
4. The War On Drugs
“De magie die vorig jaar op Pukkelpop naar boven kwam, hier er echter niet in de lucht, dat was waarschijnlijk het enige nadeel van hun stek op het hoofdpodium. Adam Granduciel liet zijn fluwelen gitaartouch weelderig vieren, wat leidde tot lang uitgesponnen versies van onder meer ‘Under the pressure’ en ‘Dissapearing’. We zagen een magistraal concert waarop het heerlijk wegdromen was.”
5. Death Cab For Cutie
“Het was al 7 jaar geleden dat Ben Gibbard en zijn vriendjes nog eens in België passeerden, en als beloning voor het lange wachten kregen we een intens optreden vol crowdpleasers. De romantische teksten die Gibbard ons influisterde maakten ons stoere hart helemaal week. Afsluiter ‘Transatlanticism’ bezegelde de zaak; tien heerlijke minuten die alle aandacht opslorpten en je meetrokken naar een mooiere wereld.”
Tot volgend jaar, Rock Werchter.