El Guappo Stuntteam
De door mede-redactielied Jonas Van Laere omschreven Hasseltse cultband begon eind de jaren ’90 aan hun levensloop. De groep verwerkte naar eigen zeggen bijna het volledige hardere rockspectrum in zijn sound met garage-, punk- en hard rockinvloeden. De band stond bekend om zijn optredens waar professionele stuntman Christian Maes (Captain Catastrophy) centraal stond. Hij stak zichzelf regelmatig in brand op het podium. In 1999 bracht de band het gelijknamige debuut uit, waarna nog vier albums volgden. In 2009 ging El Guappo Stuntteam na een laatste optreden in vlammen op.
Jerboa
Producer Frederik Dejongh maakte naam voor zichzelf in de ondergrondse elektronische scene met een originele mix van breakbeat, jazz, hiphop en triphop. Hij bracht in 2002 samen met Desk zijn debuut ‘Cuttin stylus’ uit, dat zich meer richtte op hiphop. Drie jaar later zette Jerboa met ‘Music for my instruments’ in 2005 en ‘Rockit Fuel’ in 2007 vooral zijn elektronische productieskills in de verf. Tegenwoordig werkt Dejongh meer achter de schermen en masterde hij nummers voor o.a. Blackwave, Naima Joris, Absynthe Minded en Hooverphonic.
Arid
De rockgroep rond zanger en gitarist Jasper Steverlinck ontstond 1995 en maakte een jaar later zijn opwachting in de finale van Humo’s Rock Rally. In 1999 kwam de debuutplaat ‘Little things of venom’ uit, die een jaar later ook debuteerde in de Verenigde Staten onder de noemer ‘At the close of every day’. Arid bracht in totaal zes albums uit en op het laatste album ‘Under the cold street lights’ pronkte de single ‘Seven odd years’, die maar liefst 12 weken in de ultratop te vinden was. Sinds 2012 focust Steverlinck zich meer op zijn solocarrière, maar toch leek Arid zich volgens hun website nog in november 2019 aan een concertreeks te wagen voor het tienjarig jubileum van hun eerste album. Covid strooide hoogstwaarschijnlijk roet in het eten.
The Go Find
The Go Find was het project van Antwerpenaar Dieter Sermeus die met de band ‘Orange, Black’ reeds enkele albums had uitgebracht eind de jaren ’90. The Go Find speelde in het voorprogramma van o.a. Pavement en Stereolab en bracht in 2004 het debuut ‘Miami’ uit via het Duitse label Morr Music. Na het debuut bracht Sermeus Few Bits-leden Tim Coenen en Nico Jacobs, samen met keyboardist Joris Caluwaerts (STUFF, Zita Swoon) bij de liveband. The Go Find bracht in totaal vier albums uit. In 2017 stapte Sermeus af van de electronica en bracht hij een rockplaat uit onder de naam Dieter Von Deurne & The Politics.
The Galacticos
Er leek een beloftevolle carrière weggelegd voor de de jonge Hasselaren van The Galacticos. Ze haalden in 2008 de finale van Humo’s Rock Rally en werden, met de nodige bescheidenheid, vergeleken met bands als The Beatles en Vampire Weekend. Drie jaar later brachten ze hun veelbelovende debuut ‘Paint the town rad’ uit, grotendeels geproducet door Pascal Deweze (Broken Glass Heroes, Metal Molly). De plaat kreeg echter tot op vandaag (nog) geen vervolgstuk, maar op de facebookpagina van de groep lijkt het erop dat ze nu en dan nog op de planken staan.
Superlijm
Tien jaar geleden viel de band van o.a. Christophe Adriaensens (Mind Rays) en Pieter-Jan Delesie (Horses) in de smaak met het debuut ‘Unalaska Alaska’. Superlijm leek kenmerken te vertonen van bands zoals Weezer, Radiohead en Dinosaur Jr. Ze bracht ninetiesachtige rockmuziek met psychedelische en elektronische toetsen. Sindsdien is het relatief stil rond de band die zichzelf ooit omschreef als “pronounced as SUPERLAME! And so fucking 90’s!”.
Janez Detd
Als je dacht dat Nailpin de belichaming was van Belgische poppunk, dan zou je er toch lichtjes naast zitten. Die eer is namelijk weggelegd voor Janez Detd. Nadat de eerste bouwstenen in 1999 werden gelegd met ‘Bleenies and blockheads’, vergaarde de Grembergers snel nationale en internationale aandacht. Twee jaar later brak het noodlot toe, toen een inbreker al hun instrumenten stal uit het repetitiekot. Na een benefietconcert had Janez Detd weer de middelen om hun carrière verder uit te bouwen. In 2009 splitte de band even, maar zes jaar later kwam ze terug met een reeks reunieconcerten. Uiteindelijk brachten de punkers uit de denderstreek zes platen en enkele demo/compilatiealbums uit met verschillende samenstellingen van tien verschillende muzikanten. Ondertussen is het stil rond de band en legde frontman Nicolas Van Der Veken zich toe op het verkopen van fitnessapparatuur.
Lemon
Het begin van de Brugse rockformatie Lemon bevindt zich in de jaren ’90. De groep speelde eerst samen als gelegenheidsband, maar brak daarna in 2001 door dankzij de radiohit ‘Summer ghosts’. Tegelijkertijd versierde het kwartet een platencontract bij Parlophone. In 2004 kwam dan de debuutplaat ‘Magnetic’, waarna ze een jaar later de soundtrack schreven voor de VRT-reeks ‘Kinderen van Dewindt’. Hun derde en voorlopig laatste album ‘Breaking waves’ kwam uit in 2014. Gitarist en keyboardist Tom Barbier was trouwens ook actief bij Headphone.
Superdiesel / Yum
Een lo-fi-elektro-rockband met een dubbele gedaante, dat zie je niet vaak. Yum werd in 1998 opgericht door Reinert D’Haene (Ashbury Faith) en Lennart Busé. Twintig jaar geleden bracht de band het debuut ‘Monokid’ uit, maar pas in 2003 kwam de doorbraak. Als superdiesel maakte de band de oorwurm ‘Ticket naar de zon’, dat een monsterhit werd. Een jaar later kwam dan ook het eerste en enige album van Superdiesel, namelijk ‘Nooit genoeg!’. In 2008 bracht Yum nog de plaat ‘Dreaming in colour’ uit, samen met Jeroen Swinnen (DAAN, Vive La Fête) en Matthias Van der Hallen (Ashbury Faith).
Tripoli
De leden van female-fronted rockband uit Sinaai richtten Tripoli op toen ze pas 17 jaar oud waren. Later in 2002 kwam zangeres Femke De Beleyr bij de band en een jaar later wonnen ze het Oost-Vlaamse rockconcours. Ze wonnen ook nog ‘EA Bandslam’, een talentenjacht op JimTV. Na een reeks optredens op kleine podia scoorde de band in 2006 een hit met ‘Rocky roads’. Femke De Beleyr verliet de band en werd vervangen door Melissa Hanssen, waarna ze de EP ‘Some hearts skip a beat’ uitbrachten. Tot een volwaardig debuutalbum is het tot nu toe jammer genoeg nog niet gekomen.
Motek
Postrockband Motek ontstond in 2005 in Erembodegem. Ze brachten hun gelijknamige debuut uit in 2006, en kregen het jaar erop de eer om als eerste band uitgegeven te worden door Noisesome Recordings met de EP ‘RE:EP’. Motek brak echter pas door met ‘Port Sunshine’ in 2008, waarvan de single ‘Tryer’ op de tweede plek eindigde in De Eindafrekening van dat jaar. De groep maakte in totaal vier albums met als laatste plaat ‘Sonder’ in 2013. Toen een fan recent op Facebook vroeg of Motek nog bestond kreeg hij als antwoord: “Ergens ver vanachter in de vriezer zit nog een potje MOTEK… Wie weet brengt een winter in lockdown een streepje ontdooiing… Cheers!”
Teddiedrum
Genoeg mensen die de dag van vandaag terecht genieten van het werk van multi-instrumentalist en producer David “Dijf” Sanders. Toch zijn er waarschijnlijk een aantal fans die niet bekend zijn met zijn werk bij de electropopgroep Teddiedrum. Daarbij vormde Sanders een duo samen met Jason Dousselaere (The Violent Husbands). In 2011 scoorde de groep twee radiohits met ‘Odd lovers’ en ‘Miami’. Een jaar later brachten ze de debuutplaat ‘European weekend’ uit. Met de recente synthpoprevival zou een tweede plaat van Teddiedrum zeker niet uit den boze zijn.