Arcade Fire keerde gisteren terug met een nieuwe single ‘I give you power’. Vier van onze jongens beluisterden het nummer aandachtig, gaven hun mening en waren het verrassend eensgezind: dit is niet de kwaliteit die we van Arcade Fire verwachten. Lees de vier reviews hieronder.
Frederik: Wanneer Arcade Fire met nieuw materiaal komt liggen de verwachtingen telkens weer erg hoog, niet in het minst bij mezelf. ‘Funeral’, ‘Neon Bible’ en ‘The Suburbs’ speelden stuk voor stuk een belangrijke rol in mijn tienerjaren. ‘Reflektor’ was iets wisselvalliger maar nog steeds erg degelijk. Vandaag heeft Arcade Fire me voor het eerst teleurgesteld. Ondanks de titel is ‘I give you power’ een slappe song. De dragende synths lijken in het begin erg leuk maar beginnen snel te vervelen, vooral omdat ze nergens naartoe blijken te werken. Zelfs Mavis Staples kan de ongeloofwaardige soultouch niet goedmaken in het inspiratieloze refrein. Ik kan nog steeds niet geloven dat Arcade Fire zo’n monster gebaard heeft. – 2/5
Mattias: Vorig jaar dook er eind mei een Youtube-filmpje op waarin Win Butler en Régine Chassagne samen in een Parijs park ‘I give you power’ brachten. Dat was toen met behulp van enkele conga’s en een bende in hun handen klappende Parijzenaars, wat een aanwijzing leek dat het nieuwste album van Arcade Fire zich wel eens in tribale muziek of gospel zou kunnen storen, David Byrne van Talking Heads achterna (met wie ze het overigens goed kunnen vinden, getuige enkele gastoptredens doorheen hun carrière en samenwerkingen). De studioversie van ‘I give you power’ is echter een pak sterieler, met Mavis Staples als enige warmtebron. Geen groots refrein en geen typische Arcade Fire trucjes om als herkenningspunt te dienen voor wie hen enkel kent van ‘No cars go’. Net daardoor is het een gewaagde eerste single, al denk ik niet dat hij representatief is voor de rest van het album. En om de cirkel rond te maken: David Byrne coverde Mavis Staples al in de jaren 80. – 3/5
Thomas: Dankzij Trump hebben ook blanke artiesten nu weer een reden om politieke nummers te schrijven. Helaas blinken de toonaangevende koplopers aan de vooravond van het nieuwe tijdperk niet echt uit in maatschappijkritische songschrijverij: na Gorillaz komt nu Arcade Fire aanzetten met een nog dramatischere poging tot protestsong. Geloofwaardigheid en urgentie zijn twee van de meest essentiële eigenschappen die zo’n liedje zou moeten hebben en beide ontbreken op ‘I give you power’, een soulvolle electro-indierocker die zichzelf in de vernieling groovet. De synths hier voelen plat en komisch, de tekst klinkt veel te simplistisch en de boodschap blijft veel te vaag. Daarnaast zou het nummer met z’n donkere onderlaag of vastberaden vocals kunnen groeien tot een anthem, maar evolueert deze samenwerking met Mavis Staples eerder slap: de repetitiviteit irriteert, de zin om mee te scanderen daalt met de seconde en nooit wordt een niveau bereikt waarop de Canadezen opruiend of boos klinken. – 2/5
Matthias: 19 januari 2017 gaat alvast de geschiedenis in als de dag waarop twee bands (Gorillaz en Arcade Fire) na jaren de stilte doorbraken en terugkwamen met een politiek urgent nummer. De twee worpen konden niet veel meer van elkaar verschillen. Terwijl Gorillaz koos voor een traag, pienter, aangrijpend nummer, ging Arcade Fire voor het meebrulbare protestanthem. Het neveneffect van ‘I give you power’ is navenant: halfweg het nummer is het karamellenvers al dwars door onze schedel geboord. De oorwurmfactor kan soms een pluspunt zijn, hier is dat zeker niet het geval: irritant, evident en ongeïnspireerd. Hoe vaker je “power” schreeuwt, hoe slapper dat wordt. – 1/5