Medio 2010 raakten wij uitermate gecharmeerd door de beklijvende ‘Stridulum’-ep en bijhorende single ‘Night’ van de destijds piepjonge en volslagen onbekende Amerikaanse muzikante Zola Jesus. Haar donkere songs en haar krachtige stem refereerden duidelijk naar gotische obscure grootheden als Diamanda Galas of Siouxsie And The Banshees, al klonk ze tegelijkertijd ook ontegensprekelijk apart en vernieuwend. De daaropvolgende albums zorgden telkens voor meer succes, maar de oorspronkelijke magie en diepte van het eerste materiaal leken gaandeweg te verzanden in meer radiovriendelijkheid en toegankelijkheid.

Sinds de succesvolle electropop van ‘Dangerous days’ en het ‘Taiga’-album uit 2014 is er echter veel veranderd. Zola heeft ondertussen de stedelijke Westcoast van de VS verlaten (ze woonde achtereenvolgens in LA en Seattle) en ze is teruggekeerd naar het landelijke en bosrijke Wisconsin in de Midwest, waar ze opgroeide. Daarnaast keert ze op ‘Okovi’ ook muzikaal terug naar de bron. Het nieuwe album werd uitgebracht op het kleine indielabel Sacred Bones waar ze ook haar eerste materiaal uitbracht. Tot slot laat ze zich op dit album ook omringen met schoon volk als Shannon Kennedy (noise – cello) en producer WIFE (een van de raspaardjes uit de inktzwarte Tri Angle stal).

‘Okovi’ betekent zoveel als ‘boeien’ in het Slavisch, en dat is niet toevallig gekozen. Op dit fenomenale album heeft Zola Jesus (jawel, van Slavische origine) zich duidelijk losgeruikt uit de boeien van de commerciële druk, radiovriendelijkheid en marketing die haar de jongste jaren steeds meer in de richting van de mainstream duwden. Het resultaat is een prachtig en godzijdank ook compromisloos album dat pas met mondjesmaat zijn geheimen prijs geeft. ‘Okovi’ is niet bepaald makkelijk verteerbaar maar is ongetwijfeld een magnum opus. We hoorden en genoten herhaaldelijk van een beklijvend amalgaam van helledonkere soundscapes, hemelse ambient en een rits sterke, uitgebalanceerde songs die het midden houden tussen gothic, industrial, neo-klassiek en experimentele avant-garde.

‘Veka’ is ons persoonlijke – ontegensprekelijk onheilszwangere- hoogtepunt op dit album. Hier brouwt Zola, mits vakkundig gebruik van een pompende baslijn en elektronische beats, het betere soort darkwave dat steevast ons nekhaar de zwaartekracht laat overwinnen. Ook de reeds eerder vooruitgeschoven tracks zoals het ijzingwekkende, tribaal aandoende ‘Exhumed’ en het Siouxsie-achtige ‘Soak’ konden ons uitgebreid bekoren, net als de eerder filmische rustpunten en industriële soundscapes ‘Remains’, ‘Witness’ of het ijle ‘Half life’.

Dit is zonder twijfel het sterkste album dat Zola Jesus al op de mensheid losliet. Een warme aanrader voor wie houdt van een gezonde portie artistieke duisternis met voldoende streepjes zonlicht.

Zola Jesus speelt maandag 27 november in de Beursschouwburg (info & tickets).