Yves Tumor is altijd een artiest geweest die het mysterie hoog in het vaandel draagt. Over zijn identiteit en afkomst is niet veel geweten, en muzikaal vertaalt deze obscuriteit zich naar een uiteenlopende mix van vage genres, waaronder ambient en noisepop. Die ongewone stijlmengeling leverde hem twee jaar geleden met ‘Safe in the hands of love’ een plaatsje op in de top tien van onze jaarlijst. Tumor lijkt echter niet van plan om voorspelbaar te worden, want op ‘Heaven to a tortured mind’ gooit Tumor zijn eclectisme grotendeels overboord om een plaat te maken die zowaar de pan uit rockt.

Het volstaat eigenlijk al om de openingstracks van beide albums met elkaar te vergelijken om de abrupte genreswitch op te merken. ‘Safe in the hands of love’ opende met ‘Faith in nothing except salvation’, een mysterieus sfeerstuk waarbij de prominent aanwezig blazer voor een soort mystieke theatraliteit zorgt. Op de opener van ‘Heaven to a tortured mind’ staan er eveneens blazers centraal, al zijn ze deze keer allerminst subtiel. ‘Gospel for a new century’ is een ware rockbanger vol extroverte melodieën en passioneel gebracht vocals. Tumor klinkt zelfverzekerder dan ooit tevoren en brengt zowaar een nummer dat schaamteloos meezingbaar is.

‘Medicine burn’ en ‘Identity trade’ trekken vervolgens deze energieke lijn door, maar met ‘Kerosene!’ mag het tempo een eerste keer naar beneden. Dit nummer staat vol sensuele guitar licks, wiens sexy sfeertje nog eens geaccentueerd worden door de gastzang van Diana Gordon. De vocals van Tumor zelf baden in de reverb waardoor de psychedelische atmosfeer helemaal tot zijn recht komt. Ook de zwoele afsluiter ‘A greater love’ brengt ons in de stemming voor een vleugje romantiek. Hoewel we  het niet van hem verwacht hadden, bewijst Yves dat hij moeiteloos een rockster kan zijn, zowel in de uitbundige als de ingetogen variant.

Op dit album krijgen we dan wel een minder veelzijdig geluid te horen dan op Tumors vorige werk, maar er wordt best wel moeite gedaan om het geheel niet eentonig te laten worden. Zo wordt er op ‘Hasdallen lights’ en ‘Super stars’ gebruik gemaakt van een opvallend falsetto en klinkt ‘Strawberry privelige’ door zijn bezwerende “pom pom pom pom”-gezang als een lied uit een donker sprookje. ‘Folie imposée’ is wellicht het meest experimentele nummer op de plaat. Het begint als een hakkerige soundcollage van verknipte drums en gitaren, waarna er steeds meer ambient-invloeden opduiken in het geheel, waardoor deze song het dichtst aanleunt bij het typische Yves Tumor-geluid (voor zo ver zoiets bestaat).

‘Heaven to a tortured mind’ is niet Yves Tumor op zijn avontuurlijkst, maar het is zonder twijfel zijn meest aanstekelijke plaat. De artiest slaagt erin om een conventioneler geluid naar zijn hand te zetten en zo een toegankelijke doch opwindende plaat voor te schotelen. Het optreden volgende maand in de Vooruit volgende maand kan jammer genoeg niet doorgaan, maar eens het weer toegestaan is zullen deze nummers live heel wat potten breken.