Originaliteit is uiteindelijk ook maar het stelen van ideeën en vergeten van wie je ze gejat hebt. Geen idee waar we dat ooit gelezen hebben, maar het is een leuze die Yuck niet ter harte neemt. De inspiratiebron waaruit de Britten putten is al langer gemeengoed, en wie een bingokaartje met indierockbands uit de ’90s naast zich heeft liggen tijdens het beluisteren van ‘Stranger things’ zal meermaals de kreet mogen slaken.
Daar hoeft niks mis mee te zijn. Net als DIIV en in mindere mate Car Seat Headrest put Yuck het merendeel van z’n muzikale inspiratie uit de alternatieve rock van begin jaren 90 (een mengeling van Teenage Fanclub en Mazzy Star). ‘Swirling’ had bijvoorbeeld naadloos op ‘Bandwagonesque’ gepast. Wie het spelletje ‘zoek de invloed’ achter zich kan laten, vindt evengoed een verzameling aardige songs op ‘Stranger things’ die zelfs wie twintig jaar te laat geboren is een impressie kunnen geven van hoe het was om als tiener op te groeien in het post-grungetijdperk. Meer nog dan op hun vorige albums zoekt Yuck de variatie op – het openingstrio alleen al laat je achtereenvolgens je luchtgitaar bovenhalen (‘Hold me closer’), op- en neer springen (‘Cannonball’) en wegdromen (‘Like a moth’). ‘I’m ok’ geeft dan weer een idee van hoe Yucks debuut had kunnen klinken indien ze toen over wat meer studiobudget hadden beschikt. Dat het productioneel allemaal wat meer opgekuist en strakker klinkt, is deze keer gelukkig geen slechte zaak.
Op ‘Stranger things’ lijkt Yuck opnieuw een eigen stem te hebben gevonden na het matige ‘Glow & behold’, waarop het vertrek van frontman/liedjesschrijver Daniel Blumberg nog duidelijk merkbaar was. Ondertussen heeft Max Bloom zich verzoend met zijn rol als bandleider, en op hun derde album klinkt de groep alsof ze opnieuw plezier beleeft aan het muzikantenbestaan. ‘As I walk away’, waarin bassiste Mariko Doi achter de microfoon kruipt, behoort tot een van de beste ingetogenere momenten van de groep – zelfs Fleetwood Mac lijkt plots dichtbij. En hé, die Pinback-vibe is wel heel nadrukkelijk aanwezig in ‘Hearts in motion‘.
En zo zijn we weer aan het namedroppen geslagen, waarvoor onze excuses. Yuck probeert dan wel uit die pastiche van invloeden iets nieuw te brengen, al zal originaliteit niet snel een adjectief worden dat we met de groep associëren. Zolang je daar geen probleem van maakt, biedt ‘Stranger things’ genoeg momenten waarop je jezelf ongegeneerd kan laten meevoeren op een trip vol ninetiesnostalgie. Wie echter met z’n twee voeten in het heden staat, verwijzen we graag door naar MssingNo.
Album verdeeld door Mamé Records
