Daar is het enigma weer: Young Thug. Een halfgod aan de andere kant van de oceaan, hier de rapper die op Tomorrowland speelt. Van alle markten thuis. Opmerkelijk, de man heeft al negentien projecten uitgebracht, maar is nu pas toe aan zijn debuutalbum. ‘So much fun’ heet het ding en het gerucht ging dat J. Cole ook wat in de pap te brokken had. Single ‘The London’ was alvast Young Thugs hoogste notering ooit in de hitparade.

De sterren stonden dus gunstig om eindelijk dat langverwachte meesterwerk uit te brengen, dat album dat hem definitief naar het sterrendom zou schieten. Vergis je niet: Young Thug, hoewel hier vooral bekend dankzij ‘Havana’ van Camilia Cabello, is een van invloedrijkste rappers van de laatste jaren. Zijn flow, zijn aparte stem, die ab-libs… Hij is een subgenre op zich. Iedereen wil als Thug klinken, enkel hij kan het. De schattebout van de Amerikaanse blogs, dan toch toe aan zijn debuutalbum.

Eerst de statistieken. Met negentien nummers is ‘So much fun’ een hele hap geworden – al is dat tegenwoordig geen uitzondering meer in het genre. Wheezy en Pi’erre Bourne schieten de hoofdvogel af met elk vier producties, Southside checkt in op drie nummers. Verder te vinden in de credits: J. Cole en T-Minus, die er twee voor zijn rekening neemt. Stacked cast met andere woorden. Gunna en Lil Duke komen elk twee keer meerappen; niet verwonderlijk, beide komen van Young Thugs label YSL. Part of the crew as well: Lil Keed, Lil Uzi Vert en Lil Baby, die elk één keer opduiken. Wel eigen volk dus. Gelukkig wel goed volk.

Nog getallen: we vinden in totaal acht nummers terug die gaan over het rapleven en al zijn voordelen, van vrouwen over drugs tot juwelen, tot de strakste jeans (‘What’s the move?’ samen met Lil Uzi Vert), drie waarin hij rapt over hoe hard het leven wel niet is of was en twee over hoe hij zich een weg naar de top knokte in de competitieve rapwereld. Veel variatie zit er dus niet in en de eeuwige thema’s worden weer veelvuldig aangestipt. Waar zit hem die geniale Young Thug-touch dan dat hij er toch mee weet weg te komen?

Antwoord: die neus voor de perfecte omkadering van zijn unieke stem. Pi’erre Bourne, die de hits tegenwoordig aan elkaar rijgt, klinkt vreselijk scherp op de tracks die hij voor zijn rekening neemt. ‘Surf’ is een oorwurm, dankzij Gunna. Zelf heeft hij nog de nodige moeite om een nummer te dragen, maar als co-ster acteren gaat hem goed af. Ook 21 Savage profiteert mee van de Pi’erre-touch (‘I’m scared’) en ‘Lil baby’ en ‘Light it out’ behoren tot de betere nummers. Hetzelfde kan gezegd worden voor Wheezy, die recent nog Drake bijstond. En wat DY met ‘Sup mate’ doet, is wel heel erg lekker. Future en Young Thug gaan er in duel met elkaar en dat levert enkele flitsende en stomende traphoogtepunten op.

Die gouden neus weet hem misschien de goeie producers met de juiste beats te strikken, daar stopt het niet voor Thug. Hij heeft zo’n specifiek stemgeluid en kan zijn stem zodanig veranderen dat hij immer boeiend blijft en zijn ad-libs blijven top notch. Neem ‘Light it up’, waarin hij de rest met sprekend gemak naar huis speelt eens het op die zo belangrijke ad-libs aan komt. Of de opener ‘Just how it is’, waar hij solo de show steelt met zijn snedige raps. Hij verklaart zelfs en passant waarom hij op de cover van zijn album ‘Jeffery’ een jurk draagt: om zijn machinegeweer te verbergen. De vraag van de eeuw, eindelijk opgelost.

Evenzeer gooit hij hoge ogen eens hij in duel gaat met zijn labelmaatjes. Lil Duke en Lil Keed mogen dan nog niet die klinkende naam hebben, hun kwaliteiten worden wel breed uitgesmeerd in ‘So much fun’. Young Thug verstaat de kunst van te verdelen en te heersen, in die mate dat NAV, toch wat de punchline van de hedendaagse rap, zich staande weet te houden. Zelfs Machine Gun Kelly weet even van onder de shit storm met Eminem uit te komen om van ‘Ecstacy’ een sterk nummer te maken. Al blijft het toch allemaal om Young Thug draaien. Hoe hij het geheel altijd weer naar zijn hand weet te zetten, ondanks de mengelmoes aan stijlen en invloeden, blijft bewonderenswaardig. Zelfs als hij zijn beef met YFN Lucci weer nieuw leven in blaast (‘Pussy’), blijft hij de coolste kerel op zijn planeet. En dat is niet eenvoudig, om negentien nummers lang niet van je eigen plaat gerapt te worden. Zeker gezien de banger ‘The London’, waar J. Cole en Travis Scott hem het vuur aan de schenen leggen.

Misschien is het niet het album dat helpt om die poort naar de wereldwijde faam open te beuken, ‘So much fun’ is wel het beste Young Thug-album tot nu toe. De meest klassieke Young Thug-plaat ook, en net dat zorgt er voor dat het nog niet het meesterwerk is dat we met zijn allen hoopten. Het is de perfecte destillatie van wat de rapper is, maar is daarom nog niet het best mogelijke album – al scheelt het niet veel. Gelukkig gaat Young Thug niet stilzitten. Met ‘Super slime 2’, ‘Punk’ en een project met JUICE WRLD die naar het schijnt in de pijplijn zitten, krijgt hij nog ruim de kans om dat meesterwerk af te leveren. Terwijl wij ongeduldig wachten, is ‘So much fun’ de ideale kennismaking voor de rest van de wereld.