De muzikale associaties komen al snel naar boven wanneer we naar ‘Crocodile’, het tweede album van Young Rebel Set, luisteren: getekend bij Ignition Records die ooit nog de stek was van Oasis, de akelig goeie gelijkenis tussen Matty Chipchase’s stem en die van Marcus Mumford en een plaat die geproduced werd door Paul Savage, bekend van zijn werk met Mogwai, The Phantom Band en Arab Strap. We lazen zelfs ergens “klinkt als Bruce Springsteen, zou die opgegroeid zijn in Middlesbrough”.
Helaas doet deze vergelijking de groep meer kwaad dan goed, gewoon omdat de band niet aan die verwachtingen kan voldoen. Dat neemt niet weg dat er mooie dingen op ‘Crocodile’ te vinden zijn. Opener ‘Yesca and the fear’ bijt zich onmiddellijk vast in je hoofd en weigert los te laten, ‘Unforgiven’ is een prachtig folknummer en ‘Berlin night’ is zonder twijfel de mooiste song die je gaat tegenkomen, van een melodieuze schoonheid waarop Chipchase zijn stem tot het uiterste drijft. Maar de plaat zwalpt helaas te vaak tussen “heel goed geprobeerd” en “middelmatigheid”.
Je kan het draaien of keren, met ‘Crocodile’ hebben Young Rebel Set een somber album voor de donkere zieltjes onder ons weten te creëren. Psychedelische indie die flirt met bluesrock, we weten het uiteindelijk stiekem wel te smaken.
Album verdeeld door V2
