In 2011 creëerde Wye Oak met ‘Civilian’ een hoogst bekoorlijke, duurzame plaat die ook heel wat critici wist te behagen. ‘Shriek’ is alweer het vierde volwaardige studioalbum van het Amerikaanse indiefolkduo en werd ingeluid met het licht atypische, doch uiterst genietbare ‘The Tower’.
Naast die avontuurlijke vooruitgestuurde single windt ‘Glory’ ons evenzeer probleemloos rond zijn vinger. De hemelse zang van Jenn Wasner slalomt gezwind rond de muzikale begeleiding en het funky refrein bezit genoeg hitpotentie om verscheidene radiozenders te verleiden. Het orgelpunt bevindt zich echter enkele nummers later. In ‘Paradise’ paradeert een krijsende gitaar als trouwe metgezel van Wasners stem terwijl piano en xylofoon het geheel een onweerstaanbaar ritme meegeven.
Helaas is het grootste deel van onze positieve woorden reeds opgebruikt. De resterende zeven songs op ‘Shriek’ baden vooral in de middelmaat. Het enigszins hypnotiserende ‘I Know The Law’, dat eindigt in een zee van noise, en de in synthpop gedrenkte afsluiter ‘Logic of Color’ kunnen we met wat goede wil nog categoriseren onder de noemer “goed”. Waar de titelsong nog veelbelovend begint en vervolgens jammerlijk inzakt tot een langdradige creatie, kabbelt ‘Sick Talk’ meer dan vier minuten gezapig voort. ‘Before’ is een mislukte Lana Del Rey-imitatie, en later probeert ‘Despicable Animal’ te schipperen tussen Prince en St. Vincent, maar komt het niet verder dan een verdienstelijke poging.
Ondanks enkele beresterke nummers weet ‘Shriek’ ons niet te overtuigen. De verwachtingen, ontstaan door de kwaliteit van voorgaande platen en voorsmaakje ‘The Tower’, werden dan ook niet echt ingelost. Wij gaan nu even die teleurstelling verwerken, om daarna met goede moed uit te kijken naar hun vijfde worp.
Wye Oak kan je vooralsnog niet live aan het werk zien in België of Nederland.
Album verdeeld door Konkurrent
