Een broer, een zus en twee vrienden besloten in 2011 een groep te vormen. Woman’s Hour duikt sindsdien geregeld op in de blogosfeer met losse flarden muziek, maar nu pas brengen ze hun debuut uit. Het langverwachte resultaat doopten ze ‘Conversations’.
De plaat is een verzameling van werkjes die we al eerder online hoorden, doch dat wil niet zeggen dat het een onsamenhangend geheel is. Woman’s Hour schept een dromerige en minimalistische sfeer, wat er voor zorgt dat de focus erg vergelijkbaar is in elke song. ‘Conversations’ is het meest catchy deuntje en door de onmiskenbare synthpop invloeden, die tegenwoordig terug populair zijn, is het een logische keuze als titelnummer. Dezelfde inspiratie vinden we terug in ‘The day that needs defending’. Die zou zo van CHVRCHES kunnen zijn, één van de bands die de synthrevival pushten en het genre weer onder de aandacht bracht. ‘Our love has no rhythm’ is het meest minimalistische liedje, waar de opbouw vergelijkbaar is met die van Rhye: weinig tekst, die steeds weer herhaald wordt, en langgerekte zanglijnen. ‘Her Ghost’ doet dan weer denken aan The XX met zijn galmende gitaren en beats.
De donkere sfeer die de band creëert staat in schril contrast met de teksten. Fiona Jane, de zangeres van Woman’s Hour, bezingt de hele plaat lang de liefde. De frontvrouw vertelt over de depressie die je voelt na een breuk (‘Darkest place’), de jaloezie voor een ex-liefde (‘Her ghost’), en twijfel in een relatie (‘To the end’): onderwerpen die wel eens vaker durven voorkomen in popnummers. Ook de esthetiek van de groep, een zwart-witte albumhoes en minimalistische clips, is iets wat we al vaker zagen. Hiermee springen ze op de trein waar onder meer Jessie Ware, The XX en Rhye al een aantal jaar op zaten, maar komen ze nét iets te laat.
‘Conversations’ is een mooie plaat, en toch leert de ervaring ons dat mooi vaak braaf is. Op zich geeft dat een logisch geheel: de muziek is herkenbaar, maar uiteindelijk vinden we er niets nieuws in terug. Woman’s Hour kleurt met dit album perfect binnen de lijntjes, een sprongetje naar andere genres hier en daar zou het luisteren interessanter maken. Niettegenstaande is het een perfecte aanvulling voor de platenkast van de doorsnee hipster.
Album verdeeld door Konkurrent
