Doe eens een goede daad vandaag. Zoek een kennis die poppunk enkel met Blink 182 associeert, zet hem een koptelefoon op en jaag ‘V’ erdoor. Wedden dat de persoon in kwestie sneller bekeerd is dan dat je “Jehova” kan roepen?

Nathan Williams is kwaad, en dat maakt ons gelukkig. Niet alleen omdat blije muzikanten zelden interessante platen hebben gemaakt, maar vooral omdat hij eindelijk de formule heeft ontdekt om zijn intrinsieke Weltschmertz te vertalen in aanstekelijke poppunk die het best gedijt op een hoog volume. Na enkele fijne lo-fi garageplaten hoorden we op ‘Afraid of heights’ iets te veel gefrunnik in de studio, ten koste van voldoende degelijke nummers om een hele rit te blijven boeien. ‘V’ keert op dat vlak terug naar de roots: het tempo ligt hoog en Wavves klinken terug alsof ze te veel tijd in een aircoloos busje vertoefd hebben.

En hoewel de innerlijke demonen nog steeds aanwezig zijn, lijkt Williams ze stilaan in z’n voordeel te kunnen gebruiken. Op single ‘Too much’ geeft de man het al aan: je maakt soms meer fouten dan je zou willen, maar zelfs dat kan af en toe leuk zijn. Van existentiële levensvragen à la “Have I lived to long? / Why does my head hurt?” op opener ‘Heavy metal detox’ tot een occasioneel ochtendhumeur in ‘Tarantula’ (“Every morning / toxic waste / everything sucks / if you don’t get your way”). Niet bepaald tekstuele hoogstandjes, maar qua meescandeergehalte zit het op ‘V’ wel snor.

Begin deze zomer leverde Williams samen met Dylan Baldi (Cloud Nothings) nog een van de beste samenwerkingen van het jaar af. Door het onverhoopte succes krijgt dat album later deze maand alsnog een fysieke release, na eerder enkel als download beschikbaar te zijn. ‘No life for me’ klonk doordrenkt van melancholie, een stevig contrast met deze haast geglazuurde nieuwe Wavves-plaat. Toch krijgen we nooit het gevoel dat het om karikaturale stoerdoenerij gaat, iets wat bijvoorbeeld niet gezegd kon worden van de recentste Fidlar.

Uiteraard is het gegeven ‘twintiger die niet volwassen wil worden schrijft catchy punknummertjes over meisjes en drinken’ niet bepaald grensverleggend te noemen. Maar Williams komt er wonderwel mee weg. Dat zijn band daarbovenop het poppunklabel gedeeltelijk van z’n pipikaka-associatie kan losweken, is zo mogelijks een nog straffere prestatie. Wavves klinken scherper en strakker dan ooit, en met ‘V’ hebben ze een van de leukste gitaarknallers van het jaar in handen. Meer moet dat soms niet zijn.

Album verdeeld door Caroline

Wavves spelen op 20 november in de Charlatan in Gent. Info & tickets vind je op de site van Democrazy.