“This party should have its own Wikipedia-page“, reageert iemand onder de klassiek geworden Boiler Room-set van Kaytranada. Ook op albums als ‘Bubba’ en ‘99,9%’  bewees de Haïtiaans-Canadese producer van alle markten thuis te zijn. Vooral in die van house, R&B en al wat stervelingen aan het dansen krijgt. Op ‘Timeless’ onderstreept hij zijn eigen kunnen maar al te graag. Al verliest hij daarbij soms iets belangrijks uit het oog: goede nummers afleveren.

Begrijp ons niet verkeerd, zijn nieuwste worp luistert 63 minuten lang zeer vlotjes weg. Het pianoriedeltje op ‘Call u up’ krijgt zelfs de meest zielloze droogstoppel aan het schuifelen. ‘Weird’ zet dat welgemikte salvo op de dansbenen verder. De subtropische house van ‘Dance dance dance’ mag dan aan de korte kant zijn. Toch vormt het samen met de vorige twee nummers een geslaagd drieluik.

Ondanks occasionele dansbommetjes en vakkundige productie kreunt de plaat regelmatig onder het gewicht van stroperig opvulsel. “I still love you, baby/Please, just love me too” herhaalt Charlotte Day Wilson in ‘Still’ tot in den treure. Doodzonde, maar Wilsons prachtstem verdient nu eenmaal beter dan zo een generisch gedoe. Dezelfde soort uitmelkerij kleurt ‘Seemingly’, waar een sample “Seemingly, I love you” ad infinitum opdreunt. Muziek mag dan een krachtig tegengif zijn in gepolariseerde tijden. Voorgenoemde gevallen zijn eerder irritant dan effectief.

Maken de karamellenverzen iets draaglijker: de indrukwekkende waslijst aan features: ondertussen één van Kaytranada’s grootste troefkaarten. Anderson .Paak voelt zich kiplekker op het psychedelisch funkfeestje dat er voor hem wordt gebricoleerd op ‘Do 2 me’. Het decor bij uitstek om te mijmeren over “that big ass I felt“, zo blijkt. Ook niemand minder dan Childish Gambino bezingt de (vleselijke) liefde in de vlotte soulpop van ‘Witchy’.

Een ijzersterk niveau dat de gastbijdragen naar het einde overigens toe niet kan volhouden. Op ‘Wasted words’ laat Thundercat teleurstellend weinig van zijn basgitaartovenarij horen. Na nog geen anderhalve minuut is het nummer gedaan. Al heeft het meer iets weg van een vingeroefening die vlak op zijn gezicht gaat. Ook ‘Snap my finger’ met PinkPantheress is een teleurstellend niemendalletje.

“Kaytranada, classic, timeless!“, weerklinkt het in opener ‘Pressure’. Een tijdloze klassieker? Meer killer, minder filler de volgende keer en we denken erover na.