Waan jezelf het hoofdpersonage in een film met ‘In a landscape’ van Max Richter

door Ayko Poulin

Ten tijde van pop, techno en alternatieve rock, lijkt het bijna een onmogelijke opgave: het publiek bekoren met een zuiver instrumentaal album. Geen glitterkostuums, geen flauwvallende menigtes, maar wél een vernuftig staaltje vakmanschap. Wie denkt dat klassieke muziek niks voor hem is, moet ‘In a landscape’ absoluut een kans geven.

Met niet één, maar wel twee CD’s zal niemand kunnen zeggen dat Max Richter zijn luisteraars op hun honger laat zitten. CD 1 is geniaal opgebouwd. Langere nummers worden worden door “life studies”, zoals de artiest ze zelf noemt, met elkaar gewisseld. Het zijn verrassende intermezzo’s, schijnbaar per ongeluk opgenomen. Zo hoor je achtergrondstemmen op de ene track, het gehuil van de wind op een volgende. Een tikje ongewoon, maar wat ons betreft zeer geslaagd!

De langere nummers tussenin zijn meer wat je van een klassiek album verwacht: strijkers, blazers etc. Alles komt aan bod. Hier ligt de kracht niet zozeer in vernieuwing, maar in emotie. Waar ‘A colour field’ eerder triest klinkt, wekt ‘And some will fall’ vastberadenheid op. ‘The poetry of earth (geophony)’ was zelfs zodanig opzwepend dat we eigenhandig de klimaatcrisis wilden aanpakken. Niet slecht, gezien zelfs vele politici daar niet in slagen.

Één ding hebben alle nummers echter gemeen: ze lijken zo uit een filmepos te zijn geplukt. Sterker nog, wie zijn ogen sluit, zou zichzelf wel eens het hoofdpersonage kunnen wanen van een Oscarbekroond drama. En zeg nu zelf, willen we dat allemaal niet af en toe? Met CD 2 beloont Richter zijn fans met een extraatje: edits van de langere nummers op CD 1. Een zeer leuk concept, al gebiedt de eerlijkheid ons te zeggen dat het verschil niet bijster groot is. We moesten de nummers wel echt naast elkaar leggen om noemenswaardige afwijkingen te vinden. Jammer.

Al bij al dus een zeer geslaagd album. Ook wie geen klassieke muziekliefhebber is, zal op ‘In a landscape’ zijn gading kunnen vinden. Max Richter is misschien geen typische hedendaagse artiest. Al slaagt hij erin de nalatenschap van de Beethovens en Vivaldi’s van deze wereld moeiteloos te laten samensmelten met hedendaagse klassieke muziek.

Op 30 november stelt Richter het album voor in BOZAR, Brussel. Daags nadien staat hij op het podium van de Koningin Elisabethzaal in Antwerpen. Jammer genoeg zijn beide concerten volledig uitverkocht.