Von Pariahs is een Franse shoegaze-draak die garagerock uit de jaren zestig nieuw leven wil inblazen. Uitgerust met een zanger uit het Verenigd Koninkrijk, vermijden deze jonge wolven alvast een storend accent in de Engelse uitspraak. Hun debuut, genaamd ‘Hidden Tensions’, knipoogt zowel naar het heden als naar het verleden. Zo horen we enerzijds duidelijk indie-invloeden van de laatste jaren zoals The Strokes, Arctic Monkeys en Interpol. Anderzijds dragen ze zeker ook bagage neigend naar de postpunk van Joy Division en The Cure mee. Fans van de zonet vermelde bands zullen Von Pariahs met open armen verwelkomen als een frisse, Franse bries. Opzwepende, schelle gitaren en een uiterst dansbare ritmesectie krijgen bijstand van een waas van synths en galm. 2014 wordt het jaar van Von Pariahs en dat willen ze maar al te graag bewijzen met deze uitdagende eerste worp.
‘Gruesome’ valt zonder kloppen met de deur in huis. Meteen wordt de toon gezet met een ophitsende britpop-riff die drijft in een muur van scheurende gitaren. Plaats voor nonsens is er niet in een song die raast van tempowisseling naar rust en snel opnieuw duikt richting een volgende openbarsting. ‘Carolina’ brengt dan weer een ander meer rock-‘n-rollgezicht naar voor. Een lange beklijvende opbouw leidt naar een schreeuw van een climax waarin de naam ‘Carolina’ als een snauw van een tijger aanvalt. De vocalen lijken in deze fase op een uithaal van The Hives wat zeker als een compliment mag aangenomen worden. ‘Skywalking’ is één van de uitschieters op ‘Hidden Tensions’ met bas en zanglijnen die aanzetten tot spastische dansbewegingen. Met de refreinwoorden ‘Rather you hate me for what I am, than you love me for what I’m not’ overtuigen deze jongens dat er ook diepgang zit achter de regen van gitaarsalvo’s. ‘Still Human’ en ‘Trippin’ graven dan weer een tunnel richting meer psychedelische rock met een paranoïde zangstijl die speciale accenten legt in echo-effecten en vibrato in de stem.
‘At the Fairground’ brengt de meer poppy kant van dit sextet aan de oppervlakte. De afwezigheid van verrassingen biedt hier ruimte tot verluchting in een tot nu toe hectische plaat. Deze adempauze zet zich voort in ‘Under the Guns’ die de eerste echte slow lanceert met meer nadruk op toetsen en warme klanken. Daaropvolgend passeren ‘Uptight’, ‘Nerves’ en ‘Someone New’ die een trilogie van felle punknummers vormen die meteen terug bij de keel grijpen. Dit culmineert in ‘Debauchery’ dat helemaal door het rode gaat in gitaarstraatgeweld en hysterische zang. Met al deze rauwe energie die in het rond vliegt, begint het erop te lijken dat de titel van het album een verwijzing is naar alle frustraties die de bandleden kwijt willen raken in hun muziek. Na een ware aderlating van woede en pep, brengt ‘19.09’ op een soezende manier het begin van het einde. Ze gaan hier van een rustige start naar een laatste gevoelige gitaarclimax. Deze postpunk-apotheose mondt uit in rust en uiteindelijk in een verwelkomende stilte. Afsluiten in stijl, noemt men dat.
Deze Franse new kids on the block richten met ‘Hidden Tensions’ nu al onze ogen op de zomerfestivals. Als deze plaat slechts stap één is van hun 2014, dan zijn we meer dan benieuwd naar wat de rest van hun jaar zal brengen.
Von Pariahs website
Album verdeeld door Rough Trade.
