Justin Vernon is meer dan Bon Iver. Hij is producer, een deel van Gayngs, trouwe motherfucker aan de zijde van Kanye West en één van de zes groepsleden bij Volcano Choir. Met laatstgenoemde formatie brengt de Amerikaan nu ‘Repave’ uit; een verzameling liedjes die nooit te ver van Bon Ivers succesrecept afwijkt, maar toch genoeg eigenheid uitstraalt om Vernon niet van luiigheid te kunnen betichten.
Toch heeft de ziel van ‘Repave’ ook in die befaamde bossen van Wisconsin rond gewaard. De plaat baadt in het typische desolate kampvuursfeertje dat we kennen van ‘For Emma, Forever Ago’. Daarnaast tillen Vernons vocalen deze tweede langspeler van Volcano Choir ook naar een hoger niveau. In z’n kenmerkende stijl wisselt hij probleemloos tussen een fragiel, robuust en wanhopig stemgeluid.
Het is vooral de eerste helft van dit album dat ons in positieve zin zal bijblijven. Opener ‘Tiderays’ overtuigt dankzij de afwisseling tussen zacht gitaargepingel en ietwat overdreven uithalen. ‘Acetate’ is één langgerekte uitstoot van radeloosheid en ‘Comrade’ doet ons de geitenwollen weemoed voelen waar Justin Vernon een patent op heeft. Daartegenover staat dat op het tweede deel van de plaat ‘Alaskans’ en ‘Keel’ richtingloos voortkabbelen en de groteske bombarie in afsluiter ‘Almanac’ ons onvoldaan achterlaat.
In toekomstige geschiedenisboeken zal Volcano Choir hoogstwaarschijnlijk slechts een voetnoot zijn bij Vernons naam. Evenwel heeft het zestal met ‘Repave’ een plaat op zak die op verschillende momenten weet te ontroeren, en daar zijn we nu ook al erg blij mee.
Voorlopig werden nog geen concertdata in België en Nederland aangekondigd.
