Het Zweedse Westkust kwam drie jaar geleden voor het eerst op onze radar met debuut ‘Last forever’. Achteraf gezien een vrij ironische titel die getuigde van jeugdige overmoed, want na dat album werd de bezetting van de band aardig door elkaar geschud. Een nieuwe bassist, een bezoek aan de kapper en het schrappen van de samenzang was het resultaat. Ook het platenlabel Luxury uit thuisstad Göteburg bleek geen oneindig leven beschoren, want dit tweede album is een van de laatste albums die door hen wordt uitgebracht. Een mens zou er mistroostig van naar z’n schoenen beginnen staren, en dat is net iets leuker wanneer de versterkers op volle kracht mogen blazen. Dat is precies wat Westkust hier een half uur lang doet.

Aan goeie albumtitels verzinnen werd geen tijd verspild, want er moesten nummers geknald worden. En dus werd de shoegaze-sound geïnjecteerd met altrockgitaren die sterk doen denken aan de eerste plaat van het Britse Yuck. Vooral ‘Rush’ en ‘Adore’ getuigen van een energie en goesting die enorm aanstekelijk werken. De rest van ‘Westkust’ raast verder op een tempo dat vrijwel constant wordt aangehouden. Daardoor gaat de impact wat verloren, maar het kan wel tellen als statement in tijden waarin het tempo van populaire muziek gestaag vertraagd.

‘Daylight’ is een zeldzaam moment waar voorzichtig wat gas wordt teruggenomen. Meteen krijgen de dromerige gitaarpartijen een prominentere rol, terwijl de oehs van zangeres Julia Bjernelind naar het einde toe aanmanen om zelf de ogen te sluiten. De drums die ‘Cotton skies’ inluiden, doen je echter meteen weer ontwaken. En zo laat Westkust je vol overgave te pletter slaan op z’n gitaarkliffen, met als laatste hoogtepunt ‘Adore’. Afsluiter ‘On the inside’ voelt daarna vooral overbodig aan, en bovendien kunnen we daarin te veel clichés van ons shoegaze-bingokaartje afvinken.

Westkust is hoorbaar blij om terug te zijn, en het speelplezier spat van de nummers. Iets meer variatie en experiment zouden de beste momenten waarschijnlijk nog meer doen uitblinken. Nu verdrinken ze haast in de hoogdringendheid waarmee elk nummer op je af komt gestormd.