Er is allesbehalve country te vinden op deze tweede langspeler van het Britse duo Vision Fortune. De naam duidt naar eigen zeggen op het feit dat ze dit album in een villa op het platteland in Toscane opnamen, gesteund door de ‘quatrocesos foundation’. Een korte zoektocht op het web leerde ons dat quatrocesos vooral een pizza is en dat het verhaal waarschijnlijk met een korrel zout genomen moet worden, wat wel te verwachten was van een noise-band wiens vorige album ‘Mas fiestas con el grupo Vision Fortune’ heette.
Voor de rest is er niets grappig aan deze plaat. Vision Fortune maakt van die muziek waarbij je je heel ongemakkelijk gaat voelen. Er overheerst constant een gevoel van dreiging dat vooral vanuit de lagere regionen van het geluidsspectrum aan je lichaam wordt opgedrongen. Het zorgt ervoor dat je tijdens het beluisteren al eens extra over je schouder en onder je bed zal kijken. Broze zieltjes wagen er zich dus beter niet aan.
In tegenstelling tot bij eerder werk plukten de mannen hun sound ditmaal volledig kaal. De gitaren werden zo goed als verbannen en alles klinkt kurkdroog, alsof Steve Albini achter de knoppen zat. En waar vroeger de zes snaren voor de drones zorgden, komen ze er nu door minimale, repetitieve synthlijnen en samples waartussen bevreemdende stemmen zweven. Overheersend zijn echter de vernietigende bassen die niet alleen je trommelvliezen bewerken, maar die ook het beangstigende gevoel versterken.
De spanning wordt gedurende de hele rit vakkundig onderhouden (op een nodig rustpuntje tijdens ‘Sandrino’ na). Uiteindelijk komt de nachtmerrie waar je vreemd genoeg al de ganse tijd op wachtte er in de vorm van afsluiter ‘Back crawl II’; de bassen gaan overstuur, het tempo gaat de hoogte in en alles vervalt tot chaos en noise, een passend einde.
‘Country music’ is niet makkelijk verteerbaar, doet bij momenten pijn en maakt je bang, en dit bedoelen we hier allemaal positief. Het is zeker geen plaatje om tijdens het komende theekransje bij je grootmoeder op te zetten (tenzij ze fan is van Liars of These New Puritans), wel een interessante trip die lang in je hoofd blijft nazinderen.
Album verdeeld door ATP Recordings
