The sudden darkness made the pupils of his eyes dilate. Deze zin beschrijft het proces van de verwijding van de pupillen als het donker wordt. Op de cover van ‘Dilate’ is dan ook een wijde, witte cirkel te zien, met kleurrijke grenzen en een zwarte omranding. De passende analogie met hun muziek betreft dat de sfeer wisselt tussen donker en licht, in één nummer of doorheen de volledige plaat.
De vijfkoppige band uit Engeland brengt met hun derde album subtielere techno die doet denken aan Kiasmos, The Field of Trentemøller. De worp is net geproducet, terwijl er tegelijkertijd nog altijd een rauw kantje aan zit. Dat ligt vast aan de drums die heel organisch aanvoelen, alsof er een echte drummer meespeelt met een elektronische backing track.
‘Dilate’ begint sterk met het duistere ‘Vertical’, dat langzaam en vloeiend wordt opgebouwd. Het begint met vierkwartsmaat drums die worden vergezeld door donkere, opborrelende synths en uiteindelijk arpeggios. In Vessels’ grooves komen steeds meer lagen op elkaar te liggen en vallen steeds meer subtiele details te vinden, waardoor de sfeer steeds grootser wordt. ‘Vertical’ vloeit naadloos over in ‘Elliptic’, het beste lied van de plaat. Die bereikt een adrenaline inducerende climax, houdt die ook twee minuten lang vol en eindigt dan in een Afrikaanse drumgroove om af te klokken op negen minuten.
Het album eindigt iets positiever met ‘On your own ten toes’, maar daarna volgt nog de eclectische bonus ‘Beautiful you me’. Het meest experimentele nummer doet het werk eindigen op een vrolijke, zelfs euforische manier. Het bevestigt zo de trend doorheen de hele plaat: één lange trip van donker naar licht.
Hoewel ‘Dilate’ geen slechte nummers bevat en niet echt iets nieuws doet, zijn de songs wel allemaal meer dan degelijk. Vessels brengen een mooi, afgewerkt album, maar buiten de uitschieters ‘Elliptic’ en ‘Beautiful you me’ is er niet veel om over naar huis te schrijven. The Field doet het toch net iets beter.
Het album is volledig te beluisteren op Bandcamp en werd verdeeld door V2.