De zoektocht naar inspiratie voor nieuwe muziek bracht producer Vessel bij het boek ‘The passion according to G.H.’ van Clarice Lispector. Het boek, dat bestempeld wordt als eenn van de grootste Braziliaanse romans van de twintigste eeuw, behandelt de ambigue introspectie van het hoofdpersonage wanneer deze een kakkerlak tussen de deur van de garderobe van haar vertrokken dienstmeisje plet. Ziedaar het intrigerend vertrekpunt voor de mystieke en dubbelzinnige ep ‘Passion’. 

De uit Bristol afkomstige producer en geluidskunstenaar Vessel, geboren als Sebastian Gainsborough, greep ons enkele jaren terug bij het nekvel met zijn experimentele electronica op ‘Punish, honey’. We herinneren ons het organische luisterstuk ‘Red sex’ als uitdagend en bol van spanning. Op ‘Passion’ houdt Vessel vast aan het maken van muzikale sculpturen die emoties op scherp zetten. Alleen is de ep een werk voor strijkers, zang en elektronica, waarbij de rol van die laatste sterk gewijzigd is in vergelijking met ‘Punish, honey’. Gainsborough’s invalshoek is op ‘Passion’ meer die van componist dan producer, waardoor de elektronica een meer dienende rol krijgt toebedeeld.

Opgedeeld in drie ‘Movements’ schept Vessel een heel intense beleving die baadt in de paradox. ‘Movement I (love is before love)’ is vormgegeven rond een gekwelde stem op zoek naar liefde. Muzikaal is het nummer herleidt tot het minimale waarbij je de eerste minuten enkel de stem hoort, en daarbij elke snak naar adem, elke lettergreep, elke diepgewortelde emotie. Stilte versterkt die emotionaliteit en het is slechts bij mondjesmaat dat een enkele drumslag of een zachte vioolklank mee de schoonheid van het lijden vorm geeft. Pas wanneer het verhaal zich verder ontspint krijgen de instrumenten en de elektronica meer bewegingsruimte om de dubbelzinnigheid mee vorm te geven.

De composities van Vessel teren op die ambiguïteit waardoor de emoties die ze oproepen nooit rechtlijnig zijn. ‘Movement III (if the telephone rings I’ll be saved)’ krijgt daarbovenop visuele ondersteuning met een door Pedro Maia gemaakte experimentele kortfilm. Visueel vertaalt hij  compositie tot een verhaallijn waar de ruimte tussen licht en schaduw, vreugde en pijn en stabiliteit en instabiliteit benaderd wordt vanuit het idee van voortdurende transformatie. De award voor de titel die het best de lading van een compositie dekt, is bij deze toegekend. 

Zo zie je maar dat wat ooit begon als een roman door Vessel bijna tot een totaalervaring wordt herwerkt. Het is duidelijk dat ‘Passion’ geen lichtzinnige achtergrondmuziek is, maar een kunstzinnig auditief en visueel verhaal dat de nodige aandacht vraagt om tot volle ontplooiing te kunnen komen.