Prille gitaargroepjes smullen dezer dagen gretig van de vruchten van de jaren 90. Ook Horsegirl sloot zich tijdens de covidcrisis aan bij die kudde, maar het Amerikaanse drietal wist zich sindsdien een eigen smoel aan te meten. Meer zelfs: op basis van de singles durfden we hopen dat de girlband ons om de oren zou slaan met het gitaardebuut van het jaar. ‘Versions of modern performance’ is een goeie plaat geworden, maar wordt lichtjes getackeld door onze hoge verwachtingen. Sorry, Horsegirl.

Begin je bij de singles ‘Billy’ en ‘Anti-glory’, dan zal je ons enthousiasme wel begrijpen. De eerste is een scheurende no-nonsense ninetiesrocker waarin de vocals van Nora Cheng naar het zoete parfum van Kim Deal geuren. De tweede klinkt eerder potig en clever met haar kordate hooks en baslijnen die doen denken aan Dry Cleaning en co. Cheng klinkt koel; het zijn hier vooral de snaarinstrumenten die melancholie moeten opspitten. Dat doen ze goed.

Af en toe durft de zangeres wel droefgeestig te klinken, en zeldzaamheid maakt mooi. Het refrein van het sterke ‘Option 8’ gaat in enkele seconden tijd van kloek naar kwetsbaar: ontwapenend. Mistroostige single ‘World of Pots and Pans’ mag in eenzelfde adem worden genoemd. Het beminnelijkst klinkt Chen echter in ‘Beautiful Song’, dat haar titel niet gestolen heeft. De metalige gitaarharmonietjes à la Sonic Youth doen er hun ding, temidden van de mooie chaos. 

Verder doet  Horsegirl op haar debuut vooral aan experiment. Nooit slecht, zelden overtuigend. Het gezapige ‘Live and ski’ heeft nog net de vorm van een song en klinkt zowel vocaal als muzikaal als My Bloody Valentine zonder de effectenpedalen. Intermezzo ‘Bog Bog 1’ is aarzelende shoegaze, ‘The Fall of Horsegirl’ snuffelt aan het donkere gerammel van The Fall. Allemaal best aardig, maar niet memorabel. Het meer rechtlijnige, maar inspiratieloze, ‘Dirtbag’ is de enige echte stinker op de plaat. Eén goed gitaarlijntje kan zelden een hele song overeind houden.

Naast de singles en twee uitstekende nummers (‘Beautiful Song’ en ‘Option 8’), zijn er op ‘Versions of Modern Performance’ dus weinig songs te vinden die er echt stáán. Of dat ook effectief een vereiste is op een (debuut)album, laten we aan u over. Wij zijn fan, desalniettemin.