Waar in de beginjaren van de band je meer het gevoel had dat het om een bondgenootschap ging, krijg je tegenwoordig het gevoel dat Use Knife is uitgegroeid tot een band die hun visie en sound heeft gevonden.

Hun geluid, dat op het kruispunt van hedendaagse Westerse underground en iteraties van traditionele Arabische muziekcultuur, postvatte, lijkt op ‘État coupable’ nog snediger. Op hun debuutalbum ‘The shedding of skin‘, één van onze favoriete Belgische albums van dat jaar, werd je steevast op het puntje van je stoel gehouden door de wervelende elektronica van het analoge synthesizerwerk van Stef Heeren en Kwinten Modrijck. Op het nieuwe album wordt hun elektronica nog steeds gebricoleerd zoals op de openingstrack ‘Demain sera mieux’. Ook op het ontbolsterende ‘Freedom, asshole’ hoor je een fantastische mengelmoes van het tweetal, de schrijnende, bewerkte vocals van Saif Al-Qaissy en gastpercussiewerk van Nihiloxica’s Spooky-J.

Het album kan bovendien niet beluisterd worden zonder dat je de aangaande oorlog in Palestina niét in het achterhoofd houdt. De vlag die op de cover art van het album prijkt, is helemaal besmeurt met neerslag en teer en totaal onherkenbaar gemaakt. ‘Demain sera mieux’ met suizende synths, een onnavolgbaar percussiespel en bezwerende Al-Qaissy aan het woord, laten je meteen voelen dat dit niet meteen de makkelijkste luisterbeurt zal zijn. Hoewel Al-Qaissy’s stem en gezangen hoopvol klinken, laat de instrumentatie iets anders uitschijnen. Het nummer voelt als een mantra dat ondanks alle miserie, mensen, Al-Qaissy, de band zich nog steeds voorhouden dat alles uiteindelijk wel goed zal komen.

Al-Qaissy heeft Irakese roots en heeft zijn eigen rugzak bij zich. Je voelt echter heel erg sterk doorheen de vocale passages van Al-Qaissy dat het Palestijnse lijden landsgrenzen overschrijdt en (bij hem) bepaalde wondes terug weer lijkt open maakt. Hoe het blaasinstrument tijdens de eerste minuten van ‘Kadhdhaab’ als een soort waarschuwingssignaal fungeert, is niet toevallig. Evenmin is de manier hoe de percussie op ‘Iraqi drum set’ bijna geweerschoten of zelfs artillerie na lijkt te bootsen.

De band slaat je echt niet continu om de oren met macabere, mistroostige elektronica zoals op ‘Freedom, asshole’. ‘A reckoning’ zorgt tussen al zwaarmoedigheid voor een lichtpunt. Al-Qaissy klinkt oprecht, hoopvol en tegelijkertijd voel je een bepaalde afstand in hoe hij de song brengt. Alsof hij vanop een hoogte, een berg, je toezingt. Enigste puntje van kritiek is dat het nummer dubbel de lengte had mogen zijn.

Use Knife windt er op ‘État coupable’ (“schuldige staat”) geen doekjes op. Het album verdrinkt in de donkere elektronica. Eens bewust ritmisch zoals op de titeltrack of op ‘Demain sera mieux’. Elders even bewust vocals dan wel elektronica verguizen. “All eyes on us“, kermt Heersen het in de titeltrack het uit. Een pijnlijke reminder dat dat geen vanzelfsprekendheid is.