Met ‘GLOW ON’ heeft Turnstile hun vierde album uitgebracht. De hardcore band uit Baltimore weet op de langspeler de troeven van het genre uit te spelen en naar een hoger niveau te tillen. Zo vinden ze op nummers als ‘ENDLESS’ het juiste tempo en komen de akkoordenwissels op het juiste moment zodat de hooks nooit voorspelbaar aanvoelen. De plaat voelt als een frisse bries lucht in een genre dat te vaak neer komt op dezelfde spuwerige oneliners en gitaarrifs.
“Blackout in the middle of your life / Just like a blackout in the middle of the night”, scandeert frontman Brendan Yates op het nummer ‘BLACKOUT’. Hoewel de rockers van Turnstile ondertussen op leeftijd zijn, zijn ze zeker nog niet in een midlifecrisis beland. De koebellen en syncopes maken het nummer verrassend spannend. Het voelt onmiddellijk als een verademing binnen het genre dat vaak te hard leunt op dezelfde patronen. “If it makes you feel alive! / Well, then I’m happy to provide”, vervolgt Yates zijn tirade onder keilende gitaarrifs en een drummachine. Dezelfde sfeer is terug te vinden op ‘Dance-off’ dat ondanks de titel een erg existentieel nummer blijkt te zijn. “The world is changing / Or is it me who’s not the same?”, zingt Yates. De man wordt opnieuw bijgestaan door een een koebel, ditmaal geflankeerd door handgeklap.
Het album is verder genre overschrijdend. Zo slaagt de band er in om de synergie te vinden tussen het genre en de dromerige R&B van Blood Orange. De combinatie van de twee werkt verrassend genoeg wonderwel. Hun twee samenwerkingen (’ALIEN LOVE CALL’ en ‘LONELY DESIRES’) klinken perfect in balans. Dit komt omdat de band hun hardere gitaren prima weet te matchen met het geluid van Blood Orange. Met uitzondering van enkele elektrische gitaarlijnen, kan de band een nummer als ‘UNDERWATER BOI’ zelfs vrij alternatief en lo-fi doen klinken. De roze albumcover spreekt met enkele droompop-esthetieken in het nummer zeker tot de verbeelding hier.
Tot slot speelt bassist Franz Lyons een ware glansrol doorheen het album met steeds heerlijke strakke baslijnen. Op ‘HOLLIDAY’ trekt hij het nummer in zijn eentje op gang. De rest van de band moet simpelweg gewoon binnen koppen. Wanneer Lyons eindelijk het woord neemt op het 46-seconden durende ‘No Surprise’, maakt hij de clou van het album mooi duidelijk: “You really gotta see it live to get it“. Aan de andere kant is het een klein beetje een cliché voor elke band in de hardcore scene. Laat net dat hetgeen zijn wat ‘GLOW ON’ zo een goed album maakt: Er gewoon naar luisteren in je luie zetel en het compleet in je laten opnemen, volstaat om je te overweldigen.
