TUKAN laat hun tweede album ‘Human drift’ op ons los. Vanaf de eerste luisterbeurt is een kwalitatieve stap vooruit in hun muzikale traject voelbaar. Zoals we inmiddels weten, sinds ‘Atoll’ uit 2022, combineert dit Brussels collectiefje een analoge benadering met de karakteristieken van elektronische muziek. Hier en daar zijn ook jazztoetsen te vinden die doen denken aan de muziek van STUFF., een bekende voorganger in de Belgische muziekscène. TUKAN is inmiddels ook onderweg om die omgevingen en daarbuiten te verkennen én veroveren. Nog voor de release van hun nieuwste plaat hebben ze al op meer dan 150 podia in binnen- en buitenland gespeeld.
Naar verluidt ligt de kern van ‘Human drift’ in thema’s als verbinding en loslaten. Met een diep atmosferisch geluid probeert TUKAN een diep menselijke ervaring van gemeenschapsgevoel te imiteren. Een voorproefje van deze onderneming kregen we al met de single ‘Blinker’. Dit omvattend en opbouwend nummer laat horen dat TUKAN voor een fijner en voller geluid gaat. Alhoewel we ons ook ergens in een koortsdroom lijken te bevinden. Eén of andere ziekelijke scène uit de film ‘Climax’ monstert schijnbaar voor onze ogen. Een ambigue, maar geslaagde combinatie.
Eerder werd de groep al geprezen omwille van hun vermogen om de intensiteit van elektronische muziek te combineren met het drammen van post-rock. Ook live laten hun nummers een diepe nadruk achter, en dat zal voor hun nieuwste product niet veel anders zijn. Vooral de productie gaat erop vooruit als we vergelijkingen maken met 2022. ‘Human drift’ klinkt in zijn geheel dieper, dikker en overzichtelijker. Het geluid bouwt zich meer rondom de luisteraar op en is immersiever van aard.
Wat de muziek zelf betreft worden we niet al te veel verrast. Meer bleeps en bloops en een iets strakkere drum zijn eraan toegevoegd. ‘Pluck’ is daar een voorbeeld van: zacht en melodieus van aard. ‘Roda’ is dan weer wat swingender met een wobbelend baslijntje. De nummers boeien en houden de luisteraar erbij, maar roepen net iets te weinig frictie op. Alles verloopt heel vlot en gladjes waardoor een specificiteit ontbreekt die de luisteraar uit diens dagdagelijksheid kan heisen. Wél is duidelijk dat er, vanaf de tweede helft, meer gestampt wordt.
Hoewel ‘Danièle’ en ‘Reset’ er stevig op inhakken en de danser laag bij de grond kunnen houden, zijn de nummers allemaal net iets te gelijkaardig van opbouw, bedoeling en sound. ‘Human drift’ kent jammer genoeg weinig verrassingen. De kwalitatieve sprong vooruit in productie en luisterervaring worden niet gevolgd door nummers die iets kunnen inslijten in onze zieltjes als onze dansbenen. Ook afsluiter ‘In sync’ kan onze aandacht als stampend vasthouden, maar in zijn geheel laat TUKAN op hun nieuwste plaat ons wat lauw houden. Althans wat de albumervaring betreft. We weten maar al te goed dat live de nummers beter tot hun recht kunnen komen. In een clubsfeertje bijvoorbeeld, alsook, hopelijk, op festivals zoals Gent Jazz.