True Zebra ligt graag dwars. Kevin Strauwen, de man achter de strepen, maakt het zijn queeste om alles zelf te doen. Niet enkel zijn muziek maken en live brengen, maar die ook aan de man brengen. Een aanpak die we bij Indiestyle waarderen en met de onzekere toekomst van het subsidiebeleid vermoedelijk meer en meer de norm zal worden. ‘Adoremotion’ is ‘s mans tweede wapenfeit en gaat verder waar de naamloze voorganger eindigde.
Bijna hadden wij ‘eenzijdig’ geschreven. Zo’n oppervlakkige beschrijving zou True Zebra echter oneer aandoen, want op ‘Adoremotion’ schippert de man met verve tussen dreiging en dansen. Strauwen grijpt namelijk terug naar de donkere elektronica van de jaren 80, gecombineerd met industrial-elementen. Klinkt verdacht veel als een beschrijving van Nine Inch Nails? Zet ‘Hunt’ op en zoek de verschillen – best moeilijk, inderdaad. ‘Push’ en ‘Shame’ openen energetisch waarna ‘Forget’ je de duisternis instuurt. Daaruit blijkt het moeilijk ontsnappen. Het lijkt wel alsof de klok speciaal voor deze plaat een uurtje terug is gedraaid: voor True Zebra kan het niet vroeg genoeg donker zijn.
‘Happen’ doet verlangen naar een climax die nooit komt, waarna de laatste nummers het tempo weer opdrijven. En steeds weer is er die gelijkenis met Trent Reznor. Je zou kunnen opmerken dat het oude wijn in een nieuwe zak is. Echter, zolang de wijn goed te drinken is slaan wij hem niet af. Je zocht nog een gepaste soundtrack bij je laat Halloweenfeestje? Bij deze.
True Zebra binnenkort live aan het werk zien kan in Kortrijk (Cinépalace, 14/11, info & tickets)
