Anders Trentemøller hebben we de afgelopen jaren leren kennen als een muzikant die zich vooral door het elektronische muziekspectrum bewoog. Toch was het nooit gemakkelijk om deze muziek vast te pinnen op één welbepaald genre. Dat de Deense artiest een voorliefde had voor samenwerkingen werd ons eerder ook al duidelijk gemaakt. Voor zijn nieuwe album ‘Lost’ trommelde hij heel wat vrienden op.

Dit bleek al meteen uit de vooruitgestuurde single van de plaat, ‘Never Stop Running’, van vocalen voorzien door Johnny Pierce. De frontman van The Drums laat er zijn typerend melancholische en smekende stemgeluid achter. We hoorden Pierce nooit echt eerder in een omgeving die volledig gestuurd wordt door de elektronica, maar het resultaat mag er wel zijn. Het mooie en breekbare ‘Dream’ wordt dan weer onder handen genomen door Mimi Parker en Alan Sparhawk van Low. De hoge zangen creëeren een eerder mysterieus sfeertje dat we nog niet echt gehoord hadden op de andere werkjes van Trentemøller. Hij geeft het nummer volledig uit handen aan de gastvocalisten, wat zeker geen slechte beslissing was.

Ook ‘Candy Tongue’ is een aanrader. Marie Fisker, die geen onbekende is voor de Deen, zingt bij een combinatie van knisperende hoopvolle geluiden en beats. Fisker is trouwens de vaste vocaliste bij de liveoptredens van Trentemøller tijdens de huidige tour. In de intro van ‘River of Life’ horen we een typerende new wave-beat die het nummer vorm geeft, terwijl Ghost Society, ook uit Kopenhagen, haar ding kan doen.

De samenwerkingen nemen echter niet weg dat Trentemøller geen tijd voor zichzelf heeft genomen.‘Gravity’ en ‘Trails’ zijn twee goed pompende dancesongs die wat meer vaart in het geheel brengen. Ze schudden de eventuele onoplettende luisteraar wakker en zouden eigenlijk een apart geheel kunnen worden. De Deen had zich er gemakkelijk vanaf kunnen maken door de samenwerkingen en eigen creaties te scheiden door middel van een dubbelaar, maar koos daarentegen voor een meer uitdagende volgorde. Toch hebben we aan het einde van de plaat, bij ‘Constantinople’ en het 13 minuten durende ‘Hazed’, het gevoel dat we verzadigd zijn. Deze twee eigen nummers voelen een beetje aan als teveel.

Trentemøller bewiijst met ‘Lost’ dat hij nog altijd een liefhebber is van verschillende genres en dat hij zeker ook een referentie kan zijn voor de indiemuziek. ‘Lost’ is het resultaat van een fijne tijd met vrienden die elk hun plaats opeisen, maar telkens een plekje openlaten voor de gastheer.

Trentemøller kwam een paar dagen geleden langs in België en Nederland (van de show in de AB vind je de foto’s hier). Helaas zijn er geen extra optredens in de Benelux gepland. Wie meer info over de tour of andere gegevens zoekt neemt best een kijkje op de website van  Trentemøller.

Verdeeld door N.E.W.S