Wie herinnert zich de buzz rond chillwave nog? De zomer van 2010 werd destijds gekleurd door slome, lo-fi retropopnummers van slaapkamerproducers als Neon Indian, Washed Out en Toro y Moi. Toen de hypestorm was gaan liggen bleek die laatste zowat de enige uit de hoop te zijn die relevant bleef door met elk album weer een nieuw gezicht te laten zien. De voorbije jaren serveerde Chaz Bundick ons zowel synthpop, zwoele R&B, hiphop (zijn werk met Tyler, the Creator) als dansvloermateriaal (onder zijn Les Sins-alias).
Voor Toro y Moi met zijn debuut ‘Causers of this’ op de chillwave-golven het muzieklandschap kwam binnen surfte, had hij reeds enkele singles gelost die een meer gitaar-gerichte aanpak lieten horen (te vinden op de uitstekende ‘June 2009’ compilatie). Voor ‘What for’ stofte hij die snaren nog eens af en gaf hij deze sound een update met het dansbaar tintje dat hij de laatste jaren ontwikkeld heeft. Zo krijgt ‘Buffalo’ de heupen van een notoire hark als ondergetekende zelfs los en tijdens ‘Spell it out’ wanen we onszelf telkens weer een beetje een dansgod.
Op ‘Empty nesters’ is Bundick erin geslaagd om de zon in een song te vatten met synthriedels van de aanstekelijkste soort. ‘Run baby run’ plant dan weer een grijns op je gezicht die je er de rest van de dag niet meer afkrijgt. Ook de rest van de plaat blijkt de geschikte remedie tegen een slecht humeur te zijn.
‘What for’ is een makkelijk verteerbaar snoepje en proeft het best onder een loodzware hitte, vergezeld van een fris potje gerstenat (riep daar iemand ‘festivals’?). Toro y Moi kroont zichzelf tot koning van de zomer en blijft bevestigen dat hij een van de meest interessante en veelzijdige figuren in indie-land is.
Album verdeeld door Konkurrent
